Kurzawa Angelika, Dopuszczalność lokalizacji instalacji odnawialnego źródła energii w świetle władztwa planistycznego gminy oraz ułatwień wprowadzonych zmianą art. 10 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Streszczenie: Możliwość wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii jest warunkowana dopuszczalnością posadowienia odpowiednych urządzeń na terenie gminy w świetle miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy. Ostatnia zmiana art. 10 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym niewątpliwie wprowadza ułatwienia w tym zakresie, ale odnosi się ona tylko do aktów planistycznych gminy uchwalonych po wejściu w życie ustawy nowelizującej. Wykładnia przepisów prawa nie pozostawia wątpliwości co do tego, że do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz projektów studiów opracowanych i zaopiniowanych pozytywnie przez komisję urbanistyczno-architektoniczną przed 30 października 2021 r., stosuje się art. 10 ust. 2a w brzmieniu dotychczasowym. Natomiast miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego musi uwzględniać ustalenia studium, uchwalonego na podstawie poprzedniego brzmienia art. 10 ust. 2a. Ponadto na aprobatę zasługuje stanowisko sądów administracyjnych, że odmienny charakter studium oraz decyzji o warunkach zabudowy nie pozwala na posłużenie się wykładnią systemową, przez co prawnie niedopuszczalne jest zastosowanie art. 10 ust. 2a do decyzji o warunkach zabudowy.