Kościuk Dominik J., Dom jednorodzinny na wsi - dopuszczalność lokalizowania zabudowy jednorodzinnej i zagrodowej a zasada dobrego sąsiedztwa

Zachowanie ładu przestrzennego stanowi kluczową zasadę planowania i zagospodarowania przestrzennego, toteż w pierwszej kolejności ustawodawca uzależnił wydanie decyzji o warunkach zabudowy od spełnienia przesłanki polegającej na tym, aby co najmniej jedna działka sąsiednia dostępna z tej samej drogi publicznej była zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie tzw. zasady dobrego sąsiedztwa. Dotychczasowa praktyka sądów administracyjnych oraz organów administracji właściwych w sprawach ustalania warunków zabudowy wskazuje natomiast wyraźnie na niejednolitość orzeczniczą w okolicznościach konkretnej sprawy, gdy w obszarze oddziaływania mamy do czynienia – na działkach sąsiednich – z typową zabudową zagrodową, gdzie większość zabudowań to budynki o przeznaczeniu rolniczym (inwentarskie, gospodarskie itp.), prowadzona jest tam działalność stricte rolnicza (hodowla, uprawy itp.), a inwestor ma zamiar uzyskać warunki zabudowy dla przedsięwzięcia polegającego na budowie domu jednorodzinnego. W artykule autor stawia pytanie o słuszność lokalizowania zabudowy jednorodzinnej wśród dominującej zagrodowej (i odwrotnie), a tym samym podejmuje próbę wykazania, czy takie lokalizowanie będzie odpowiadało zasadzie dobrego sąsiedztwa.