Łętowska Ewa, Pawłowski Krzysztof, Deus ex machina pilnie poszukiwany

Któż nie lubi, żeby wszystko było miło, ładnie, przyjemnie i bezproblemowo? Wszyscy lubią! Autorzy i prawnicy także. Czy nie ma nic milszego, dla udręczonego umysłu, niż rozwiązanie, które jest po naszej myśli, a przy tym nie wymaga od nas pracy ani wysiłku. Po prostu jest! Marzenie, które jakże pięknie ucieleśnia się na scenach opery. Deus ex machina czyli „Bóg z machiny” albo „Bóg z iPada” jak chcą wyznawcy macka, dzisiaj oznacza po prostu nagłą i nieoczekiwaną zmianę. Termin ten ukuli historycy teatru i bynajmniej nie dotyczy on tylko naszych czasów.

Tak, już starożytni Rzymianie (Horacy) i Grecy (Arystoteles) o tym pisali. Pojawienie się na scenie bóstw olimpijskich – oczywiście dzięki wsparciu teatralnej maszynerii (stąd owa „machina”) – było ulubionym chwytem uprawdopodobnienia wprowadzonych najbardziej karkołomnych, nieprzewidywanych zwrotów akcji, cudownych ocaleń, rozwikłania zasupłanej intrygi, ukarania zuchwalców. Arbitralne wprowadzenie na scenę bóstwa było czasem jedynym...