Ostrowska Klaudia, Czy znak towarowy może być uznany za dobro osobiste?

W obrocie gospodarczym dość powszechnie występuje zjawisko braku rejestracji przez przedsiębiorców znaku towarowego, którym oznaczają swoje produkty, bądź zgłaszania do rejestracji jedynie czarno-białej (szarej) wersji znaku, bez ubiegania się o prawo ochronne dla jego kolorowej wersji, którą faktycznie się posługują, ze względu na błędne założenie, że szara wersja znaku kryje wszelkie jego wersje kolorystyczne. Problem pojawia się w momencie, gdy okazuje się, iż inny przedsiębiorca posługuje się oznaczeniem identycznym z niezarejestrowanym znakiem towarowym lub podobnym do niego, bądź ubiega się o jego rejestrację. Autorka, dostrzegając trudność wspierania powództwa na podstawie przepisów Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, dokonuje analizy orzecznictwa i doktryny pod kątem uznania znaku towarowego za dobro osobiste, co ułatwiłoby dochodzenie ochrony znaku oraz umożliwiłoby wniesienie sprzeciwu od rejestracji oznaczenia identycznego z niezarejestrowanym znakiem towarowym bądź podobnego do niego na podstawie przepisów ustawy – Prawo własności przemysłowej. Tym samym niniejszy artykuł stanowi polemikę z powszechnym postrzeganiem znaku towarowego wyłącznie jako dobra o charakterze majątkowym.