Góralski Wojciech, Czy art. 10 ust. 1 konkordatu jest niewłaściwie stosowany?

Polemika z raportem P. Boreckiego pt. „Respektowanie polskiego konkordatu z 1993 roku – wybrane problemy”, Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2012.

Zawarty 28 VII 1993 konkordat między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską w art. 10 ust. 1 pkt 1–3 stworzył możliwość wywarcia przez małżeństwo kanoniczne takich skutków, „jakie pociąga za sobą zawarcie małżeństwa zgodnie z prawem polskim”, po spełnieniu następujących przesłanek: 1) nieistnienie między nupturientami „przeszkód wynikających z prawa polskiego”; 2) złożenie przez nupturientów „przy zawieraniu małżeństwa zgodnego oświadczenia woli dotyczącego wywarcia takich skutków”; 3) dokonanie wpisu zawartego małżeństwa „w aktach stanu cywilnego na wniosek przekazany urzędowi stanu cywilnego w terminie pięciu dni od zawarcia małżeństwa; termin ten ulega przedłużeniu, jeżeli nie został dotrzymany z powodu siły wyższej, do czasu ustania tej przyczyny”.

Ponieważ przytoczony przepis nie stanowi normy samowykonalnej, a więc nie nadaje się...