Steinborn Sławomir, Chwila ustania tymczasowego aresztowania zastosowanego warunkowo w trybie art. 257 § 2 k.p.k.

1. Instytucja unormowana w art. 257 § 2 kodeksu postępowania karnego najczęściej nazywana jest warunkowym tymczasowym aresztowaniem. Jej istota polega na zastosowaniu tymczasowego aresztowania z jednoczesnym zastrzeżeniem, że środek ten ulegnie zmianie z chwilą złożenia w wyznaczonym terminie określonego poręczenia majątkowego. Mamy tu więc do czynienia z dwuetapowym stosowaniem środka zapobiegawczego: w pierwszym etapie sąd stosuje tymczasowe aresztowanie, w miejsce którego w drugim etapie wchodzi poręczenie majątkowe. Pierwszy etap tej złożonej czynności procesowej wydaje się nie nastręczać większych trudności. Jak dowodzą doświadczenia praktyki stosowania prawa w ostatnim czasie, problematyczny okazuje się być jednak moment przejścia od jednego – izolacyjnego – do drugiego – nieizolacyjnego – środka zapobiegawczego. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest to, że już samo poręczenie majątkowe ma charakter czynności złożonej. Dokonanie bliższej analizy tej problematyki wymaga...