Januszkiewicz Krzysztof, Charakter normatywny pieniężnej kary administracyjnej za brak złożenia wniosku o rejestrację pojazdu przez właściciela w świetle art. 2 ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczania niektórych skutków kradzieży tożsamości

Artykuł dotyczy charakteru prawnego dolegliwości administracyjnej kary pieniężnej wprowadzonej do ustawy z 20.06.1997 r. – Prawo o ruchu drogowym przez art. 2 ustawy z 7.07.2023 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczania niektórych skutków kradzieży tożsamości. W przypadku naruszenia przez właściciela pojazdu obowiązku złożenia wniosku o rejestrację pojazdu w terminie ustawowym, właściwy starosta będzie zobligowany do nałożenia sztywno określonej kary, której wysokość jest zróżnicowana. Jeżeli zaś osobą dopuszczającą się deliktu będzie przedsiębiorca prowadzący na terytorium Polski działalność gospodarczą w zakresie obrotu pojazdami, sankcja wynosić będzie 1.000 zł. Natomiast w przypadku pozostałych osób – przewidziano obostrzenie w granicy 500 zł. Przekroczenie terminu ustawowego, wynoszącego dla przedsiębiorcy 90 dni, a dla pozostałych osób 30–180 dni, spowoduje zwiększenie kwoty kar z 1.000 zł na 2.000 zł, a z 500 zł do 1.000 zł. Wykluczono możliwość stosowania wobec wymienionych osób przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego określających dyrektywy wymiaru kary i wyłączenia karalności ze względu na zaistnienie siły wyżej lub odstąpienia od kary, nie wprowadzając tożsamych gwarancji. Skutkiem powyższego przepis zawiera automatyzm w nakładaniu sztywnej kary, co prowadzi do tego, że kontrola instancyjna decyzji nakładającej sankcję będzie jedynie pozorna, wszak sądy administracyjne, jak również samorządowe kolegia odwoławcze będą mogły badać działanie organu jedynie pod kątem legalności. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy wskazana kara spełnia prawnoczłowiecze wymogi proporcjonalnej sankcji. Z prezentowanego tekstu wynika, że omawiana restrykcja jest niecelowa, nieadekwatna i niekonieczna względem zakładanego przez projektodawcę celu.