Motławski Szymon, Byłem Zetem

Dyskurs branżowy na temat różnic pokoleniowych w procesie zatrudniania i zarządzania nie milknie. Niemal każda konferencja skierowana do praktyków HR i employer brandingu przeznacza sporo miejsca w programie igrekom, zetom i innym nieznanym grupom, które mają swoje oczekiwania, a pracodawcy muszą znaleźć na nie odpowiedzi – inaczej rynek pracy, jaki znamy, ulegnie spektakularnej destrukcji.

Powyższe uproszczenie jest oczywiście przesadne, ale takie wrażenie można odnieść, wysłuchując kolejnych rad i sposobów na okiełznanie pokoleń wchodzących na rynek pracy lub już na nim funkcjonujących. Pomimo zmęczenia tematem wciąż widać u pracodawców zakłopotanie – czyli co musimy zrobić, żeby być lepszym pracodawcą i nie przegrać w wyścigu o talenty?

Gdy przeanalizujemy sporą porcję badań dotyczących różnic pokoleniowych, możemy dojść do całkiem oczywistych wniosków. Dla przykładu wykorzystam dwa ostatnie badania: „Generation Y and the world of work” przeprowadzonych przez Hays oraz „Marzenia o...