Barcz Jan, Brexit - w sprawie interpretacji postanowień art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej

W ostatnich latach, w obliczu kryzysu finansów publicznych w niektórych państwach strefy euro, który zachwiał stabilnością tej strefy jako całości, „karierę” zrobiło pojęcie Grexitu, wokół którego prawnicy poszukiwali procedury opuszczenia strefy euro przez państwo członkowskie UE należące do tej strefy. W tym kontekście nawiązywano również do art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej , który określa procedurę dobrowolnego wyjścia z całej Unii Europejskiej. W świetle wyników referendum, przeprowadzonego w Zjednoczonym Królestwie 23.06.2016 r. w sprawie wystąpienia tego państwa z Unii Europejskiej (tzw. Brexitu), w którym – przy frekwencji 72,2% – 51,89% biorących udział opowiedziało się za wystąpieniem z Unii, przy sprzeciwie 48,11% , procedura określona w art. 50 TUE nabrała realnego znaczenia. Zarazem coraz bardziej widoczne stają się luki i brak precyzji postanowień tego artykułu. Spełniają się obawy wyrażane wcześniej , że skoncentrowanie się w postanowieniach art. 50 TUE na proceduralnych aspektach wystąpienia z Unii, przy braku odwołania do warunków merytorycznych, może skłaniać państwa do pochopnych decyzji, motywowanych jedynie przyczynami wewnątrzpolitycznymi, a nawet do nadużywania tej procedury w celu wywarcia presji na inne państwa członkowskie UE. Problemy interpretacyjne związane z art. 50 TUE są tak liczne i poważne, że zasadnie zwraca się uwagę na to, że na obecnym etapie Brexitu jedyne, co jest pewne, to rozpoczynający się proces zakończenia członkostwa Zjednoczonego Królestwa w UE . W niniejszym artykule podjęto próbę – w nawiązaniu do coraz liczniejszych publikacji – identyfikacji zasadniczych problemów interpretacji postanowień art. 50 TUE.