Grzybczyk Katarzyna, Body Image Advertising w świetle obcych i polskich regulacji prawnych

Wizerunek ciała ludzkiego był wykorzystywany w działalności reklamowej od zawsze, trudno zresztą wyobrazić sobie przekazy perswazyjne bez pokazywania usatysfakcjonowanych, zadowolonych nabywców reklamowanych towarów czy klientów, którzy skorzystali z usługi. Przez długi czas ludzie pojawiąjący się w przekazach reklamowych (plakatach, ulotkach, ogłoszeniach) byli zwykli i reprezentatywni dla danej grupy społecznej. Wkrótce jednak okazało się, że wizerunkiem w reklamie można manipulować i on sam wpływa na odbiorców reklamy. Media i reklamodawcy zaczęli tworzyć własne kanony piękna, które na przestrzeni lat stały się osiągalne jedynie dla garstki konsumentów. Natomiast pojawiły się niepożądane skutki uboczne takiej działalności reklamowej w postaci zaburzeń odżywiania, obniżenia samooceny u młodych odbiorców, frustracji i niezadowolenia u starszych czy też zjawisk takich jak seksualizacja. W odpowiedzi na zaniepokojenie psychologów i lekarzy zaczęły się pojawiać w różnych środowiskach postulaty uregulowania problemu pokazywania zniekształconego lub nienaturalnego ciała w przekazach reklamowych. Dotychczas dwa państwa uregulowały kwestię określaną mianem Body Image Advertising. W innych państwach posłużono się samoregulacją.