Grzeszczak Robert, Krajewski Michał, "Sąd" w świetle przepisów art. 47 KPP oraz art. 267 TFUE

Trybunał Sprawiedliwości (dalej jako TS) sformułował zasadę efektywnej ochrony sądowej jako zasadę ogólną prawa unijnego . Stało się tak na długo przed nadaniem mocy obowiązującej Karcie Praw Podstawowych UE (dalej jako KPP lub Karta) , która w art. 47 skodyfikowała tę zasadę w jej prawnopodmiotowym aspekcie . Stanowi ona warunek konieczny dla zasady skuteczności prawa UE. Tylko te rozstrzygnięcia o prawach i obowiązkach danego podmiotu, które zapadają w wyniku przeprowadzenia postępowania przed sądem, tj. szczególnym organem charakteryzującym się gwarancjami niezależności, niezawisłości i bezstronności oraz orzekającym ostatecznie w imieniu państwa i poddanym wyłącznie prawu, mogą zagwarantować skuteczną ochronę sytuacji prawnej jednostki. Dlatego kluczowe dla określenia unijnego standardu ochrony prawa do sądu jest zdefiniowanie pojęcia „sąd”. Interpretacja tego terminu w prawie unijnym budzi wątpliwości. W polskiej wersji językowej aktów prawa pierwotnego UE użyto go bowiem zarówno w art. 47 Karty, jak i w art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej jako TFUE) , stanowiącym o kompetencji do wystąpienia z wnioskiem o wydanie orzeczenia wstępnego przez TS. Przedmiotem niniejszego artykułu, zainspirowanego bezpośrednio wyrokiem TS z 13.12.2012 r. w sprawie C-465/11, Forposta S.A., i uznaniem Krajowej Izby Odwoławczej (dalej jako KIO) za sąd, jest analiza porównawcza pojęcia na tle art. 267 TFUE oraz art. 47 KPP.