Seliga Alicja, "Od wiedzy ważniejszy jest sposób traktowania ludzi". Rozmowa z Teresą Flemming-Kuleszą, sędzią Sądu Najwyższego w stanie spoczynku

W 2016 r. zakończyła Pani swoją zawodową aktywność jako Prezes Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w Sądzie Najwyższym. Czy zaczynając karierę zawodową, myślała Pani o takim jej finale?

Zdecydowanie nie, nie myślałam nawet, że będę pracowała w Sądzie Najwyższym. Kiedy powstały sądy apelacyjne, a byłam wtedy wiceprezesem sądu wojewódzkiego, uważałam, że jeszcze nie czas na kandydowanie do sądu apelacyjnego. Wydawało mi się, że to praca w sądzie apelacyjnym byłaby pięknym zwieńczeniem mojej kariery zawodowej. Potem otrzymałam propozycję przejścia do Sądu Najwyższego i to wydarzenie przerosło moje oczekiwania.

A jaki był początek tej drogi? To było marzenie, żeby być prawnikiem, czy przypadek?

Przez długi czas chciałam studiować historię, ale gdy miałam 16 lat, doszłam do wniosku, że w historii nie ma prawdy. Nie mówię tu o fałszowaniu, ale o tym, że sama selekcja faktów powoduje zniekształcenie....