Klęski żywiołowe
Przepisy prawa
Zagadnienie aktualne
Zagadnienie opracowane w ramach systemu informacji prawnej LEX
LEX to ceniony przez użytkowników system online, który oferuje wygodny dostęp do tysięcy aktów prawnych, orzeczeń i wzorów dokumentów oraz do autorskich, unikalnych treści, jak komentarze praktyczne, poradniki i szkolenia online. Aktualnie to zagadnienie zawiera jeden dokument, ale ta ilość będzie się zwiększać wraz z publikacją nowych dokumentów powiązanych z zagadnieniem Klęski żywiołowe.
Jeżeli chcesz mieć dostęp do innych zagadnień prawnych, zamów bezpłatny dostęp testowy lub zaloguj się do LEX-a.
Zalecenie Komisji z dnia 8 lutego 2023 r. w sprawie unijnych celów w zakresie odporności na klęski i katastrofy
ZAŁĄCZNIKUnijny cel w zakresie odporności na klęski i katastrofy nr 1: Przewidywanie - poprawa oceny ryzyka, przewidywania i procesu planowania zarządzania ryzykiem związanym z klęskami lub katastrofami
Unijny cel w zakresie odporności na klęski i katastrofy nr 1: Przewidywanie - poprawa oceny ryzyka, przewidywania i procesu planowania zarządzania ryzykiem związanym z klęskami lub katastrofami
Cel: Poprawa do 2030 r. zdolności Unii i państw członkowskich do identyfikowania i oceny odpowiednich zagrożeń związanych z klęskami i katastrofami o potencjalnych skutkach transgranicznych i międzysektorowych oraz do wykorzystywania tych informacji na potrzeby wzmocnienia działań w zakresie zapobiegania klęskom i katastrofom oraz gotowości na klęski i katastrofy, w tym strategii zmniejszania ryzyka, przewidywania klęsk i katastrof, planowania zarządzania ryzykiem oraz działań w zakresie reagowania.
Aby wspierać i monitorować realizację tego celu, należy dążyć do osiągnięcia następujących celów szczegółowych:
Cele szczegółowe
1.1 Poprawa ogólnounijnych zdolności w zakresie przygotowywania scenariuszy:
Do końca 2023 r. Komisja powinna, we współpracy z państwami członkowskimi, zakończyć przygotowywanie kluczowych transgranicznych scenariuszy międzysektorowych obejmujących 16 głównych rodzajów ryzyka, na które narażona jest Unia.
Państwa członkowskie powinny dopilnować, by ich scenariusze klęsk i katastrof zostały wykorzystane do przygotowania scenariuszy ogólnoeuropejskich.
Scenariusze powinny stanowić podstawę dalszych działań Unii i państw członkowskich w zakresie zapobiegania, gotowości, w tym strategii zmniejszania ryzyka związanego z klęskami lub katastrofami, przewidywania klęsk i katastrof oraz planowania i reagowania w zakresie zarządzania ryzykiem.
Po 2023 r. scenariusze powinny być stale aktualizowane i w razie potrzeby rozszerzane.
1.2 Lepsza ocena ryzyka:
Komisja powinna w dalszym ciągu ulepszać unijne zestawienie ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi i katastrofami spowodowanymi przez człowieka zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013 6 , co pozwoli zapewnić kompleksową europejską perspektywę ryzyka związanego z klęskami lub katastrofami. Unijny przegląd ryzyka związanego z klęskami i katastrofami powinien opierać się na ocenach ryzyka na poziomie krajowym i niższym oraz na szczeblu transgranicznym w obszarze ochrony ludności oraz na odpowiednich ogólnounijnych ocenach ryzyka 7 , a także na sektorowych i wielosektorowych ocenach ryzyka przeprowadzanych zgodnie z prawem Unii.
Ocena ryzyka na poziomie Unii powinna opierać się na lepszej identyfikacji i analizie międzysektorowej kluczowych i pojawiających się zagrożeń, ich skutków kaskadowych, szczególnie narażonych lub podatnych na zagrożenia obszarów i grup oraz uwzględniać obszary w Unii narażone na podobne ryzyka.
Państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu ulepszać ocenę ryzyka, stosownie do potrzeb, na poziomie krajowym i niższym oraz w odniesieniu do ryzyka transgranicznego. Oceny ryzyka w państwach członkowskich powinny opierać się na podejściu uwzględniającym wiele rodzajów ryzyka. Państwa członkowskie powinny uwzględnić przegląd pojawiającego się ryzyka oraz ocenę ryzyka transgranicznego, skutków zmiany klimatu i skutków kaskadowych. Oceny ryzyka na poziomie krajowym, niższym niż krajowy i transgranicznym w obszarze ochrony ludności powinny opierać się na ocenach ryzyka przeprowadzanych w powiązanych obszarach polityki, a także je wspierać.
1.3 Zwiększenie zdolności przewidywania:
Oprócz przygotowania scenariuszy zagrożeń państwa członkowskie i Komisja powinny dodatkowo wzmocnić działania w zakresie prognozowania i przewidywania ryzyka, takie jak analiza sytuacji, analizy i badania, aby umożliwić wczesną identyfikację obecnych i nowych zagrożeń i wyzwań oraz wspierać podejmowanie działań adaptacyjnych, działań zapobiegawczych lub działań w zakresie gotowości na wypadek zbliżających się zakłóceń.
1.4 Udoskonalenie planowania zarządzania ryzykiem:
Komisja powinna zapewnić, by ocena potrzeb i braków unijnego mechanizmu opierała się na międzysektorowych scenariuszach i ocenach ryzyka oraz na podejściu uwzględniającym wiele rodzajów ryzyka.
Państwa członkowskie powinny zapewnić, by strategie, ramy lub plany zarządzania ryzykiem na poziomie krajowym i - w stosownych przypadkach - odpowiednim niższym poziomie opierały się na podejściu uwzględniającym wiele rodzajów ryzyka. Strategie, ramy lub plany powinny opierać się na odpowiednich scenariuszach i współpracy trans- granicznej i międzysektorowej oraz powinny zapewniać przystosowanie, zapobieganie i gotowość.
Państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu opracowywać plany zarządzania ryzykiem w odniesieniu do zagrożeń transgranicznych w oparciu o lepszą współpracę na obszarach transgranicznych.
W tym celu Komisja i państwa członkowskie powinny uwzględnić, w stosownych przypadkach, skutki zmiany klimatu, kaskadowe skutki klęsk i katastrof oraz szczególne potrzeby grup szczególnie wrażliwych.
1.5 Zwiększenie zdolności organów ochrony ludności do opracowywania działań zapobiegawczych:
Organy ochrony ludności państw członkowskich powinny zintensyfikować swoje działania zapobiegawcze, w tym działania polegające na "lepszej odbudowie" 8 w następstwie klęsk i katastrof, aby osiągnąć wysoki poziom ochrony przed klęskami i katastrofami.
Unijny cel w zakresie odporności na klęski i katastrofy nr 2: Przygotowanie - zwiększenie świadomości ryzyka i gotowości społeczeństwa
Świadome ryzyka i przygotowane społeczeństwo to kluczowy element odporności na klęski i katastrofy, ponieważ osoby fizyczne i społeczności są często pierwszymi ofiarami i pierwszymi osobami, które reagują na klęski i katastrofy. Świadomość społeczna w zakresie zagrożeń oraz wystarczająca wiedza na temat sposobów zapobiegania klęskom i katastrofom, przygotowania się i reagowania znacznie ograniczają negatywne skutki klęsk i katastrof. Należy zwiększyć wiedzę społeczeństwa na temat zagrożeń związanych z klęskami i katastrofami oraz na temat środków zapobiegania klęskom i katastrofom; poprawić obronę własną, zachowanie i gotowość jednostek i społeczności w obliczu klęsk i katastrof oraz wspierać kulturę zapobiegania ryzyku i zaufania do organów ochrony ludności. Przy wsparciu Komisji państwa członkowskie powinny zintensyfikować publiczne działania komunikacyjne w celu uwzględnienia aspektów zapobiegania klęskom i katastrofom i gotowości na wypadek ich wystąpienia w codziennym życiu obywateli oraz promować zaangażowanie obywatelskie i dobrowolne inicjatywy na rzecz zapobiegania klęskom i katastrofom i zapewnienia gotowości na wypadek ich wystąpienia. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny współpracować z organami lokalnymi i regionalnymi, partnerami, w tym z sektorem prywatnym i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, również w kontekście transgranicznym.
Cel: Znaczne zwiększenie do 2030 r. poziomu świadomości ryzyka związanego z klęskami i katastrofami oraz gotowości społeczeństwa Unii w każdym z państw członkowskich.
Aby wspierać i monitorować realizację tego celu, należy dążyć do osiągnięcia następujących celów szczegółowych:
Cele szczegółowe
2.1 Zwiększenie ogólnego poziomu świadomości ryzyka:
Państwa członkowskie powinny dalej rozwijać strategie podnoszenia świadomości ryzyka i zintensyfikować działania na rzecz podnoszenia świadomości ryzyka, zapewniając tym samym, aby wśród społeczeństwa wzrósł poziom świadomości ryzyka w zakresie ryzyka regionalnego i kluczowego ryzyka krajowego. Strategie podnoszenia świadomości ryzyka powinny w stosownych przypadkach obejmować również mieszkańców sezonowych.
Komisja powinna wspierać działania państw członkowskich w zakresie podnoszenia świadomości ryzyka i w stosownych przypadkach uzupełniać je działaniami zwiększającymi świadomość ryzyka na poziomie Unii.
- Do 2030 r. 90 % ludności Unii 9 powinno być w wysokim stopniu świadome ryzyka związanego z klęskami lub katastrofami w swoim regionie.
2.2 Zwiększenie publicznego dostępu do informacji o ryzyku związanym z klęskami lub katastrofami:
Organy Unii i państw członkowskich powinny zapewnić ludności Unii łatwy dostęp do informacji na temat ryzyka związanego z klęskami lub katastrofami i ich możliwych skutków.
Przekazując informacje o ryzyku związanym z klęskami lub katastrofami, organy Unii i państw członkowskich powinny uwzględniać szczególne potrzeby i okoliczności grup szczególnie wrażliwych i osób z niepełnosprawnościami.
2.3 Zwiększenie świadomości społeczeństwa i przyjęcie środków zapobiegania ryzyku oraz środków służących gotowości społeczeństwa:
Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby społeczeństwo, w tym grupy szczególnie wrażliwe i osoby z niepełnosprawnościami, lepiej znało środki zapobiegania ryzyku i działania, jakie może podjąć w obliczu najczęstszych klęsk i katastrof. W związku z tym odsetek ludności, która przyjęła środki zapobiegania i gotowości, powinien wzrosnąć.
Komisja powinna wspierać działania państw członkowskich w zakresie zapobiegania ryzyku i gotowości publicznej oraz uzupełniać je odpowiednimi działaniami na poziomie Unii.
2.4 Wzmocnienie kultury zapobiegania ryzyku w społeczeństwie:
w tym celu państwa członkowskie powinny podjąć następujące działania:
a) zapewnienie wśród społeczeństwa szerszej wiedzy na temat zapobiegania zagrożeniom, zwiększenie zaufania do właściwych organów ochrony ludności oraz pogłębienie zrozumienia misji ochrony ludności;
b) zapewnienie, by ludność była w stanie ocenić wiarygodność informacji o ryzyku związanym z klęskami lub katastrofami, w tym zidentyfikować wiarygodne źródła takich informacji i ostrzeżeń;
c) zwiększenie zaangażowania społeczeństwa i udziału wolontariuszy w ochronie ludności.
Komisja powinna wspierać działania państw członkowskich w celu wzmocnienia kultury zapobiegania ryzyku oraz uzupełniać je odpowiednimi działaniami na poziomie Unii.
Unijny cel w zakresie odporności na klęski i katastrofy nr 3: Ostrzeganie - wzmocnienie wczesnego ostrzegania
Skuteczne systemy wczesnego ostrzegania i monitorowania mają kluczowe znaczenie dla przewidywania klęsk i katastrof oraz przygotowania się na wypadek ich wystąpienia. Pomagają one organom publicznym i osobom zagrożonym klęskami i katastrofami zareagować w odpowiednim czasie w celu zminimalizowania urazów, ofiar śmiertelnych, szkód materialnych oraz zniszczeń środowiska i dziedzictwa kulturowego. Systemy wczesnego ostrzegania powinny być regularnie oceniane i ulepszane na poziomie Unii i w państwach członkowskich. Należy wzmocnić kluczowe funkcje systemów wczesnego ostrzegania, takie jak prognozowanie, wykrywanie, monitorowanie zagrożeń i ich skutków oraz szybkie i zrozumiałe ostrzeganie ludności, w tym grup szczególnie wrażliwych. Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego (ERCC) powinno aktywnie wspierać państwa członkowskie i pomagać organom ochrony ludności w przeprowadzaniu na żądanie szybkich ocen skutków wykrytych lub prognozowanych zdarzeń.
Cel: Zwiększenie do 2030 r. skuteczności i interoperacyjności systemów wczesnego ostrzegania w Unii w celu umożliwienia szybkiej i skutecznej reakcji na klęski i katastrofy oraz uniknięcia lub ograniczenia ich negatywnych skutków, ze szczególnym naciskiem na wzmocnienie wczesnego ostrzegania o zagrożeniach mających skutki transgraniczne i o kluczowych zagrożeniach krajowych.
Aby wspierać i monitorować realizację tego celu, należy dążyć do osiągnięcia następujących celów szczegółowych:
Cele szczegółowe
3.1 Poprawa zdolności w zakresie prognozowania, wykrywania i monitorowania:
Komisja, w szczególności Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego, odpowiednie agencje Unii i państwa członkowskie powinny zwiększyć swoje zdolności w zakresie prognozowania, wykrywania i monitorowania zagrożeń i skutków, w tym poprzez lepszą koordynację ryzyka transgranicznego oraz lepszą integrację i interoperacyjność systemów.
Systemy wykrywania i prognozowania powinny w stosownych przypadkach uwzględniać kwestie związane ze zmianą klimatu i degradacją środowiska.
3.2 Udoskonalenie systemu ostrzegania ludności:
Państwa członkowskie powinny wzmocnić swoje systemy ostrzegania ludności, aby umożliwić lepszą komunikację w zakresie ryzyka, sytuacji nadzwyczajnych i kryzysowych na temat przewidywanych skutków i na temat działań, które należy podjąć. Należy wspierać koordynację między zainteresowanymi organami i służbami. Należy jasno określić przepływy informacji i obowiązki. Ostrzeganie ludności w państwach członkowskich powinno opierać się na wzmocnionych mechanizmach ostrzegania w przypadku klęsk transgranicznych.
Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby procedury ostrzegania ludności uwzględniały potrzeby dotyczące wielojęzyczności, sprzyjały włączeniu społecznemu i były dostosowane do konkretnych potrzeb grup szczególnie wrażliwych, w tym osób z niepełnosprawnościami.
Ostrzeżenia powinny docierać do zagrożonej populacji w sposób szybki i skuteczny.
Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby publiczne sygnały ostrzegawcze i komunikaty były zrozumiałe dla społeczeństwa.
Unijny cel w zakresie odporności na klęski i katastrofy nr 4: Reagowanie - zwiększenie zdolności reagowania Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności
Coraz częściej pojawiają się wnioski o pomoc, a potrzeby w zakresie reagowania stają się coraz bardziej zróżnicowane. Unijny mechanizm powinien być przygotowany do tego, by reagować na pojawiające się zagrożenia i prawdopodobny wzrost liczby klęsk transgranicznych, które wywołują skutki w kilku państwach. Należy zatem wzmocnić unijny mechanizm zasobami odpowiedniego rodzaju i w odpowiedniej ilości, aby nadal skutecznie wspierać państwa członkowskie w reagowaniu na klęski i katastrofy przekraczające zdolności krajowe. Potrzeby unijnego mechanizmu w zakresie zdolności reagowania powinny być regularnie poddawane przeglądowi. W razie potrzeby Komisja powinna wraz z państwami członkowskimi kontynuować zwiększanie odpowiednich zdolności reagowania w ramach europejskiej puli ochrony ludności i rescEU.
Cel: Dalsze rozwijanie do 2024 r. zdolności reagowania unijnego mechanizmu w zakresie usług poszukiwawczo-ratowniczych oraz w zakresie reagowania na pożary roślinności, powodzie, zdarzenia chemiczne, biologiczne, radiologiczne i jądrowe (CBRJ) oraz zagrożenia zdrowia. Cel ten i jego cele szczegółowe będą nadal rozszerzane w perspektywie do 2024 r., a w obszarach takich jak tymczasowe schronienie, dostawy energii w sytuacjach nadzwyczajnych i transport będą przewidywane dodatkowe zdolności.
Aby wspierać i monitorować realizację tego celu, należy dążyć do osiągnięcia następujących celów szczegółowych:
Cele szczegółowe 10
4.1 W obszarze reagowania na pożary roślinności 11 :
Unijny mechanizm powinien być w stanie jednocześnie reagować na potrzeby przynajmniej w sześciu państwach członkowskich, w których zdolności krajowe są przeciążone, za pomocą zdolności w zakresie gaszenia pożarów lasów z powietrza, przez co najmniej 1 dzień i maksymalnie 7 dni.
Oprócz tego unijny mechanizm powinien być w stanie jednocześnie reagować na potrzeby przynajmniej w czterech państwach członkowskich, w których zdolności krajowe są przeciążone, za pomocą lądowych zdolności gaszenia pożarów roślinności, przez co najmniej 7 dni i maksymalnie 14 dni.
Unijny mechanizm powinien ponadto być w stanie rozmieścić przeciwpożarowe zespoły doradcze i oceniające zajmujące się doradztwem taktycznym w odpowiedzi na dwa jednoczesne wnioski o pomoc w związku z pożarami roślinności.
4.2 W obszarze reagowania na powodzie:
Unijny mechanizm powinien co najmniej być w stanie jednocześnie zareagować na powodzie dotykające co najmniej trzy państwa członkowskie, w których zdolności krajowe są przeciążone. Taka reakcja powinna obejmować co najmniej łączną zdolność do odpompowania przynajmniej 20 000 m3 wody na godzinę przez okres do 21 dni.
Unijny mechanizm powinien również być w stanie zapewnić zabezpieczenie przeciwpowodziowe, gospodarowanie odpadami, ocenę zapór wodnych oraz operacje poszukiwawczo-ratownicze w sytuacji powodziowej.
4.3 W obszarze usług poszukiwawczo-ratowniczych:
Unijny mechanizm powinien co najmniej być w stanie jednocześnie prowadzić operacje poszukiwawczo-ratownicze w co najmniej czterech państwach członkowskich w różnych środowiskach i w przypadku różnych rodzajów klęsk i katastrof. Taka reakcja obejmuje operacje trwające 24 godziny dziennie przez 7 dni w średnich miejskich warunkach poszukiwawczo-ratowniczych oraz przez 10 dni w trudnych miejskich warunkach poszukiwawczo-ratowniczych.
Powinna istnieć możliwość rozmieszczenia dodatkowych zdolności na potrzeby konkretnych operacji poszukiwawczo-ratowniczych na obszarach górskich i w jaskiniach, a także ekspertów w dziedzinie wulkanologii, sejsmologii, oceny zapór wodnych i inżynierii strukturalnej.
4.4 W obszarze reagowania na wydarzenia chemiczne, biologiczne, radiologiczne i jądrowe:
Unijny mechanizm powinien co najmniej być w stanie jednocześnie zareagować na wnioski trzech państw członkowskich dotyczące konieczności dekontaminacji przez co najmniej 14 kolejnych dni, w odniesieniu do 500 osób, w tym 50 rannych, 15 000 m2 powierzchni zewnętrznych i 200 m2 powierzchni wewnętrznych na godzinę, z założeniem, że dekontaminacja może być prowadzona z wykorzystaniem wody; obejmuje to również zdolność do dekontaminacji krytycznego wyposażenia lub dowodów.
Oprócz tego unijny mechanizm powinien co najmniej być w stanie jednocześnie zareagować na wnioski dwóch państw członkowskich dotyczące monitorowania promieniowania jonizującego przez co najmniej 10 kolejnych dni w odniesieniu do 100 osób, 10 pojazdów, 10 000 m2 powierzchni zewnętrznych i 1 000 m2 powierzchni wewnętrznych na godzinę.
Należy ponadto zagwarantować, by unijny mechanizm miał zdolność do zapewnienia konkretnego doradztwa w zakresie CBRJ poprzez rozmieszczenie lub "sięganie na zaplecze".
4.5 W obszarze reagowania w nagłych przypadkach zagrożenia zdrowia 12 :
Unijny mechanizm powinien co najmniej być w stanie jednocześnie zareagować na wnioski trzech państw członkowskich dotyczące potrzeby leczenia przez co najmniej 2 tygodnie łącznie 800 pacjentów ambulatoryjnych dziennie, za pośrednictwem zespołu ratownictwa medycznego typu 1 (EMT1): modułów ambulatoryjnych medycznych świadczeń ratunkowych, oraz ustanowienia bloków operacyjnych dla 60 pacjentów hospitalizowanych, za pośrednictwem zespołu ratownictwa medycznego typu 2 (EMT2): modułów szpitalnych zabiegów chirurgicznych w nagłych wypadkach. Taka reakcja obejmuje minimalną zdolność do przeprowadzenia 45 drobnych operacji chirurgicznych dziennie przez 2 tygodnie.
Unijny mechanizm powinien co najmniej być w stanie jednocześnie zareagować na wnioski pięciu państw członkowskich dotyczące potrzeb w zakresie ewakuacji medycznej, przy czym łączna liczba pacjentów powinna wynosić 24 osoby korzystające z intensywnej opieki medycznej i 200 osób niekorzystających z intensywnej opieki medycznej dziennie, a także sześciu pacjentów cierpiących na choroby wysoce zakaźne dziennie przez maksymalnie 14 dni.
Unijny mechanizm powinien co najmniej być w stanie jednocześnie zareagować na wnioski trzech państw członkowskich dotyczące mobilnych analiz laboratoryjnych, w tym potencjalnych zdolności CBRJ, przy łącznej zdolności 150 próbek dziennie przez okres nieprzekraczający 14 dni.
Unijny mechanizm powinien ponadto zapewniać, we współpracy z Urzędem ds. Gotowości i Reagowania na Stany Zagrożenia Zdrowia (HERA), dostępność medycznych środków przeciwdziałania o krytycznym znaczeniu, w szczególności środków terapeutycznych i wyrobów medycznych, oraz dostęp do nich, aby przeciwdziałać poważnym transgra- nicznym zagrożeniom zdrowia.
Unijny mechanizm powinien również być w stanie zapewnić konkretne doradztwo w zakresie zdrowia publicznego i epidemiologii poprzez rozmieszczenie odpowiednich ekspertów w terenie lub, w stosownych przypadkach, "sięganie na zaplecze".
Unijny cel w zakresie odporności na klęski i katastrofy nr 5: Zapewnienie bezpieczeństwa - zapewnienie solidnego systemu ochrony ludności
Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego (ERCC) i organy ochrony ludności w państwach członkowskich powinny nadal wzmacniać ciągłość działania. Powinny one ponadto dostosować swoje plany ciągłości działania na wypadek wystąpienia międzysektorowych klęsk transgranicznych. W tym celu ERCC i organy ochrony ludności w państwach członkowskich powinny zapewnić współpracę między- sektorową i transgraniczną oraz wspierać partnerstwa z partnerami takimi jak sektor prywatny, społeczeństwo obywatelskie i organizacje wolontariackie. Unijny mechanizm powinien wspierać przeprowadzanie testów warunków skrajnych w celu sprawdzenia ciągłości działania centrów operacji w sytuacjach nadzwyczajnych oraz współpracować z państwami członkowskimi w zakresie działań następczych związanych z wyciągniętymi wnioskami i zaleceniami.
Cel: Zapewnienie do 2027 r. ciągłości działania ERCC i partnerów ds. ochrony ludności w państwach członkowskich oraz utrzymanie ich podstawowych funkcji, w tym w poważnych okolicznościach, w których występują klęski i katastrofy o kaskadowych skutkach międzysektorowych i transgranicznych, jednoczesne i powtarzające się klęski i katastrofy, przedłużające się sytuacje nadzwyczajne i nowe pojawiające się ryzyko związane z klęskami lub katastrofami.
Aby wspierać i monitorować realizację tego celu, należy dążyć do osiągnięcia następujących celów szczegółowych:
Cele szczegółowe
5.1 Poprawa zdolności do planowania ciągłości działania:
ERCC i partnerzy z państw członkowskich powinni regularnie dokonywać przeglądu planów i procedur, aby były one bardziej elastyczne i dostosowane do spodziewanych skutków obecnych i przyszłych klęsk i katastrof. Plany i procedury powinny opierać się na scenariuszach i analizie skutków. Powinny, w stosownych przypadkach, obejmować takie kwestie jak: zarządzanie personelem, regularne szkolenia i ćwiczenia, zarządzanie łańcuchem dostaw i zapotrzebowanie na sprzęt, gromadzenie zapasów, wykorzystanie nadmiarowych zdolności, odporność i bezpieczeństwo systemów technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT).
5.2 Poprawa zdolności koordynacji międzysektorowej:
Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego i jego partnerzy z państw członkowskich powinni:
a) wzmocnić współpracę międzysektorową i interoperacyjność procedur, aby umożliwić szybkie, skuteczne i efektywne zwiększanie skali środków reagowania przez właściwe organy ochrony ludności, inne odpowiednie służby i partnerów, w tym, w stosownych przypadkach, dostawców usług podstawowych, organizacje społeczeństwa obywatelskiego, wolontariuszy i środowisko akademickie;
b) utrzymywać i tworzyć międzysektorowe sieci i uzgodnienia między organami i odpowiednimi partnerami w okresach pomiędzy klęskami lub katastrofami.
5.3 Poprawa zdolności koordynacji transgranicznej:
Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego i jego partnerzy z państw członkowskich powinni:
a) zintensyfikować współpracę transgraniczną i zwiększyć interoperacyjność procedur, systemów i narzędzi w celu umożliwienia sprawnej i skutecznej wymiany informacji, ułatwienia operacyjnego wsparcia dla decyzji i wsparcia państwa przyjmującego;
b) utrzymywać i tworzyć uzgodnienia transgraniczne między organami ochrony ludności i innymi właściwymi służbami.
5.4 Poprawa zdolności w zakresie komunikacji i zarządzania informacjami na temat ryzyka związanego z klęskami lub katastrofami:
Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego i jego partnerzy z państw członkowskich powinni:
a) zwiększyć interoperacyjność systemów i procedur wspierających reagowanie w zakresie ochrony ludności oraz koordynację środków reagowania między właściwymi organami i partnerami;
b) zapewnić, aby systemy i procedury komunikacji i zarządzania informacjami wspierały spójną komunikację w zakresie ryzyka oraz w sytuacjach nadzwyczajnych i kryzysowych między właściwymi organami oraz z odpowiednimi partnerami zewnętrznymi.
5.5 Poprawa zdolności do przeprowadzenia oceny po klęsce lub katastrofie:
Centrum Koordynacji Reagowania Kryzysowego i jego partnerzy z państw członkowskich powinni:
a) systematycznie wyciągać wnioski po klęskach i katastrofach. Wyciągnięte wnioski powinny obejmować cały cykl zarządzania klęskami i katastrofami (zapobieganie, gotowość, reagowanie i odbudowa). Wyciągnięte wnioski powinny obejmować organy ochrony ludności oraz, w stosownych przypadkach, inne właściwe organy, służby i partnerów zaangażowanych w zarządzanie ocenianą klęską lub katastrofą;
b) zapewnić, aby wyciągnięte wnioski były odpowiednio rozpowszechniane i wdrażane w całym cyklu zarządzania klęskami i katastrofami.
Zobacz pełną treść w bezpłatnym dostępie testowym lub po zalogowaniu do LEX-a.
Akty prawne - liczba dokumentów powiązanych z zagadnieniem (1)
Dzienniki UE - liczba dokumentów powiązanych z zagadnieniem (1)
- Zalecenie Komisji z dnia 8 lutego 2023 r. w sprawie unijnych celów w zakresie odporności na klęski i katastrofy
Powiązane przepisy:
ogólne - Pokaż powiązane przepisySprawdź wszystkie powiązane przepisy zamawiając bezpłatny dostęp testowy lub logując się do LEX-a.
Czym są "Dzienniki UE"?
Jest to całościowa baza aktów prawnych publikowanych w Dziennikach UE; akty prawne są ujednolicone i ocenione co do obowiązywania. Programy LEX oferują dostęp do wszystkich aktów prawa europejskiego.
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich aktów prawnych opublikowanych w Dziennikach UE, powiązanych z tym zagadnieniem prawnym, to zamów bezpłatny dostęp testowy »
Informacja o aktualizacji
Wszystkie dokumenty w systemie LEX są zawsze ocenione co do aktualności względem bieżącego stanu prawnego.