Zwolnienia od pracy zawodowej dla celów kultury fizycznej i turystyki.

Monitor Polski

M.P.1965.7.22

Akt utracił moc
Wersja od: 16 listopada 1971 r.

ZARZĄDZENIE Nr 5
PREZESA RADY MINISTRÓW
z dnia 8 stycznia 1965 r.
w sprawie zwolnień od pracy zawodowej dla celów kultury fizycznej i turystyki.

Pracownikom urzędów, instytucji i przedsiębiorstw państwowych mogą być udzielane zwolnienia od pracy zawodowej dla celów kultury fizycznej i turystyki na zasadach określonych w zarządzeniu.
Kierownik zakładu pracy może zwolnić pracownika od pracy zawodowej dla celów kultury fizycznej i turystyki tylko na umotywowany wniosek organu państwowego lub społecznego, określonego w § 3.
Organami właściwymi do występowania z wnioskami o zwolnienie od pracy zawodowej są:
1)
Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki,
2)
centralne, wojewódzkie lub powiatowe instancje Zrzeszenia Związków Zawodowych i wchodzących w jego skład związków zawodowych,
3)
zarządy główne oraz okręgowe polskich związków sportowych,
4)
władze centralne i okręgowe zrzeszeń kultury fizycznej federacji klubów sportowych,
5)
organy wojskowe zajmujące się sprawami kultury fizycznej i turystyki,
6) 1
Zarząd Główny i zarządy okręgowe Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego oraz Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego,
7)
komitety kultury fizycznej i turystyki prezydiów rad narodowych.
1.
Przy udzielaniu zwolnień od pracy zawodowej dla celów kultury fizycznej i turystyki stosuje się przepisy § 1 ust. 2 i § 2 uchwały nr 4 Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 1965 r. w sprawie zwolnień od pracy pracowników zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy do pełnienia czasowych funkcji społecznych i ewidencji niektórych zwolnień od pracy zawodowej (Monitor Polski Nr 7, poz. 21).
2.
Przepis ust. 1 nie ma zastosowania przy udzielaniu zwolnień od pracy zawodowej ratownikom Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w razie nagłego wezwania do akcji ratowniczej. W takim wypadku wniosek powinien być złożony najpóźniej w ciągu 3 dni po zakończeniu akcji.
1.
Zwolnienie od pracy zawodowej dla celów kultury fizycznej może być udzielone:
1)
zawodnikowi sportowemu w celu wzięcia udziału:
a)
w kursach i obozach szkoleniowych, kondycyjnych, unifikacyjnych oraz treningowych - na czas ich trwania, nie dłuższy jednak niż 14 dni w ciągu roku,
b)
w zawodach lub imprezach w kraju - na czas ich trwania,
c)
w zawodach lub imprezach za granicą - na czas pobytu za granicą w związku z tymi zawodami lub imprezami;
2)
działaczowi kultury fizycznej w celu:
a)
pełnienia funkcji kierowniczych lub instruktorskich na kursach i obozach w kraju i za granicą - na czas ich trwania, nie dłuższy jednak niż 14 dni w ciągu roku,
b)
pełnienia funkcji organizacyjnych, kierowniczych lub sędziowskich na zawodach lub imprezach oraz wyjazdu w sprawach organizacyjnych na czas niezbędny, nie dłuższy jednak niż 14 dni w ciągu roku.
2.
Czas zwolnienia zawodnika sportowego, określony w ust. 1 pkt 1 lit. a), może być przedłużony dla zawodników zespołów 1 ligi (równorzędnych) do 6 tygodni, a dla członków kadry narodowej - do 8 tygodni w ciągu roku.
3.
Zawodnikom sportowym oraz działaczom kultury fizycznej mogą być udzielane zwolnienia od pracy zawodowej w celu wzięcia udziału:
1)
w obozach i kursach organizowanych przez komitety kultury fizycznej i turystyki, Polski Komitet Olimpijski oraz władze centralne i okręgowe organizacji i instytucji działających w zakresie kultury fizycznej i turystyki lub za zgodą tych organów, organizacji lub instytucji,
2)
w zawodach lub imprezach określonych przez właściwe komitety kultury fizycznej i turystyki.
1.
Zwolnienie od pracy zawodowej dla celów turystyki może być udzielone działaczowi turystyki w celu:
1)
pełnienia funkcji kierowniczych lub instruktorskich na imprezach o zasięgu krajowym - na czas ich trwania, nie dłuższy jednak niż 14 dni w ciągu roku,
2)
wyjazdu w sprawach organizacyjnych - na czas niezbędny, nie dłuższy jednak niż 10 dni w ciągu roku.
2.
Zwolnienie od pracy zawodowej może być udzielone ratownikowi Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego na czas niezbędny do wykonania funkcji ratownika.
W wypadkach szczególnie uzasadnionych okresy, o których mowa w § 5 i § 6, mogą być przedłużone przez zakład pracy na wniosek Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki i za zgodą właściwego naczelnego organu administracji państwowej.
1.
Pracownikowi zwolnionemu od pracy zawodowej na podstawie niniejszego zarządzenia, nie przysługuje za czas zwolnienia wynagrodzenie z zakładu pracy, z wyjątkiem wypadków określonych w § 9.
2.
Za czas zwolnienia przysługuje pracownikowi od organizatora imprezy (instytucji organizującej zawody, kurs, obóz lub inną imprezę w dziedzinie kultury fizycznej i turystyki) równowartość utraconego wynagrodzenia, obliczonego tak jak za czas urlopu wypoczynkowego.
3.
Podstawę wypłaty, o której mowa w ust. 2, stanowi pisemne stwierdzenie przez zakład pracy wysokości utraconego przez pracownika wynagrodzenia za czas zwolnienia.
4.
Przepis ust. 2 nie ma zastosowania w wypadku, gdy organizator imprezy uprzedzi pisemnie pracownika przed terminem zwolnienia go od pracy zawodowej, że równowartość utraconego wynagrodzenia nie będzie mu wypłacona w całości lub w części.
1.
Pracownikowi, będącemu działaczem kultury fizycznej lub turystyki, zwolnionemu od pracy zawodowej w celu wzięcia udziału:
1)
w posądzeniach organizowanych przez komitety kultury fizycznej i turystyki prezydiów rad narodowych,
2)
w pracach organizacyjnych w dziedzinie upowszechniania kultury fizycznej i turystyki na terenie powiatu lub miasta, w którym znajduje się zakład pracy,

przysługuje za czas zwolnienia wynagrodzenie z zakładu pracy, obliczone jak za urlop wypoczynkowy.

2.
Prawo do wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w razie zwolnienia pracownika w ramach dopuszczalnego wymiaru zwolnień określonego w § 3 ust. 1 uchwały nr 4 Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 1965 r. w sprawie zwolnień od pracy pracowników zatrudnionych w uspołecznionych zakładach pracy do pełnienia czasowych funkcji społecznych i ewidencji niektórych zwolnień od pracy zawodowej.
Przy wyjeździe poza zwykłe miejsce pracy pracownik zwolniony od pracy zawodowej może otrzymać od organizatora imprezy zwrot kosztów przejazdu i zakwaterowania oraz diety, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.
Za czas zwolnienia od pracy zawodowej pracownik zachowuje prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, akcji socjalnej oraz innych świadczeń przysługujących na podstawie obowiązujących przepisów od zakładu pracy.
Zwolnienie pracownika od pracy zawodowej nie może uzasadniać wniosku zakładu pracy o zwiększenie limitu zatrudnienia.
Zaleca się centralnym organizacjom spółdzielczym oraz organizacjom społecznym korzystającym z dotacji państwowych wprowadzenie zasad zarządzenia w spółdzielczości oraz w tych organizacjach społecznych.
Traci moc zarządzenie nr 247 Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 października 1954 r. w sprawie zwolnień od pracy dla celów sportowych (Monitor Polski Nr 99, poz. 1214).
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1 § 3 pkt 6 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 114 z dnia 2 listopada 1971 r. (M.P.71.53.344) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 16 listopada 1971 r.
2 § 4 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia nr 114 z dnia 2 listopada 1971 r. (M.P.71.53.344) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 16 listopada 1971 r.
3 § 6 zmieniony przez § 1 pkt 3 zarządzenia nr 114 z dnia 2 listopada 1971 r. (M.P.71.53.344) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 16 listopada 1971 r.