Zwolnienia od pracy dla celów sportowych.

Monitor Polski

M.P.1954.99.1214

Akt utracił moc

Wersja od: 21 października 1954 r.

ZARZĄDZENIE NR 247

PREZESA RADY MINISTRÓW

z dnia 13 października 1954 r.

w sprawie zwolnień od pracy dla celów sportowych.

Na podstawie art. 19 ustawy z dnia 19 kwietnia 1950 r. o zabezpieczeniu socjalistycznej dyscypliny pracy (Dz. U. Nr 20, poz. 168) zarządza się, co następuje:

§ 1. Kierownik zakładu pracy powinien zwolnić od pracy dla celów sportowych pracownika, będącego zawodnikiem lub działaczem sportowym, na umotywowany wniosek organu państwowego lub społecznego, określonego w § 2.

§ 2. Organem właściwym do występowania o zwolnienie zawodnika lub działacza sportowego od pracy jest:

1) Główny Komitet Kultury Fizycznej - dla wyjazdów za granicę;

2) rada główna zrzeszenia sportowego lub równorzędny organ instytucji sportowej - w stosunku do swych członków dla udziału w akcji sportowej o zasięgu centralnym;

3) rada okręgowa zrzeszenia sportowego lub równorzędny organ instytucji sportowej - w stosunku do swych członków dla udziału w akcji sportowej o zasięgu wojewódzkim;

4) Główny Komitet Kultury Fizycznej lub właściwy terenowo wojewódzki komitet kultury fizycznej - w pozostałych przypadkach.

§ 3. 1 Zwolnienie od pracy dla celów sportowych może być udzielone:

1) zawodnikom:

a) na kursy i obozy szkoleniowe, kondycyjne, unifikacyjne i treningowe - na czas trwania kursu lub obozu, jednak nie dłuższy niż 8 tygodni w ciągu roku,

b) na zawody sportowe w kraju - na czas trwania zawodów,

c) na zawody sportowe za granicą - na czas przebywania za granicą w związku z zawodami;

2) działaczom sportowym:

a) dla pełnienia funkcji kierowniczych i instruktorskich na kursach i obozach w kraju lub za granicą - na czas trwania kursu lub obozu, jednak nie dłuższy niż 8 tygodni w ciągu roku, oraz na czas potrzebny dla prac organizacyjnych przed rozpoczęciem i po zakończeniu kursu lub obozu, nie przekraczający łącznie 3 dni,

b) na wyjazd w związku z zawodami sportowymi dla pełnienia funkcji kierowniczych lub sędziowskich - na czas trwania zawodów oraz na czas potrzebny dla wstępnych i sprawozdawczych prac organizacyjnych, nie przekraczający łącznie 2 dni,

c) na wyjazd w teren w celach organizacyjnych - na czas niezbędny, jednak nie dłuższy niż dwa tygodnie w ciągu roku.

2. W przypadkach szczególnie uzasadnionych okresy podane w ust. 1 mogą być przedłużone przez zakład pracy na wniosek Głównego Komitetu Kultury Fizycznej za zgodą właściwego naczelnego organu administracji państwowej.

3. Przy wyjeździe poza zwykłe miejsce pracy należy udzielić pracownikowi zwolnienia od pracy również na czas podróży w obie strony. W przypadku powrotu pracownika do pracy po podróży odbytej w nocy mają zastosowanie przepisy uchwały nr 196 Rady Ministrów z dnia 17 marca 1951 r. w sprawie uzupełnienia uchwały Rady Ministrów z dnia 5 maja 1950 r. w przedmiocie określenia przypadków usprawiedliwiających nieobecność w pracy oraz warunków i trybu usprawiedliwienia nieobecności (Monitor Polski Nr A-27, poz. 334).

§ 4. Kierownik zakładu pracy może odmówić zwolnienia od pracy dla celów sportowych wówczas, gdy wykonywanie pracy w zakładzie pracy przez pracownika w danym okresie jest nieodzownie konieczne.

§  5.

1. Pracownik zwolniony od pracy dla celów sportowych nie otrzymuje za czas zwolnienia wynagrodzenia z zakładu pracy.

2. Wynagrodzenie za czas zwolnienia wypłaca pracownikowi jednostka organizująca zawody sportowe, kurs lub obóz, przy wyjeździe zaś w teren w celach organizacyjnych (§3 ust. 1 pkt 2 lit. c) - delegujący pracownika komitet kultury fizycznej lub zrzeszenie sportowe.

3. Wynagrodzenie (ust. 2) należy wypłacać pracownikowi tylko za normalne dni pracy. Przy płacy zmiennej należne wynagrodzenie określa się na podstawie przeciętnego zarobku pracownika z ostatnich trzech miesięcy bezpośrednio poprzedzających zwolnienie.

§ 6. Przy wyjeździe dla celów sportowych poza zwykłe miejsce pracy pracownik otrzymuje zwrot kosztów podróży i diety z tej samej jednostki, która wypłaca mu wynagrodzenie za czas zwolnienia.

§ 7. Za czas zwolnienia od pracy dla celów sportowych pracownik zachowuje prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego i akcji socjalnej z zakładu pracy.

§ 8. Zwolnienie pracownika od pracy dla celów sportowych nie może uzasadniać wniosku zakładu pracy o zwiększenie etatu osobowego.

§ 9. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.