§ 1. - Zm.: uchwała w sprawie zasad wynagradzania pracowników transportu samochodowego, spedycji krajowej i komunikacji miejskiej.

Monitor Polski

M.P.1989.3.26

Akt jednorazowy
Wersja od: 16 lutego 1989 r.
§  1.
W uchwale nr 60 Rady Ministrów z dnia 15 marca 1974 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników transportu samochodowego, spedycji krajowej i komunikacji miejskiej (Monitor Polski Nr 9, poz. 66, z 1978 r. Nr 15, poz. 51, z 1982 r. Nr 11, poz. 79 i z 1985 r. Nr 22, poz. 165) § 24 otrzymuje brzmienie:

"§ 24. 1. Zakłady pracy, do których nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (Dz. U. z 1988 r. Nr 28, poz. 196), mogą podwyższać:

1) obowiązujące stawki wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych,

2) dodatki za wykonywanie czynności dodatkowych, otrzymywane przez kierowców pojazdów samochodowych (z wyjątkiem kierowców samochodów osobowych).

2. Podwyższenie stawek płac, o których mowa w ust. 1, może nastąpić pod warunkiem:

1) odpowiedniego zmniejszenia premii i nagród,

2) likwidacji lub zmniejszenia wysokości składników płac nie związanych bezpośrednio z wynikami pracy,

3) włączenia do wynagrodzenia dodatku w kwocie 6.000 zł, wypłacanego na podstawie uchwały nr 17 Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1988 r. w sprawie dodatków z tytułu wzrostu cen (Monitor Polski Nr 3, poz. 20).

3. Do czasu zastosowania w zakładzie pracy stawek wynagrodzenia zasadniczego, opracowanych z wykorzystaniem wyników wartościowania pracy, wynagrodzenie ustala się według następujących zasad:

1) stosuje się dotychczasowe taryfikatory kwalifikacyjne,

2) wysokość wynagrodzeń zasadniczych w najniższej kategorii zaszeregowania (w I kategorii) nie może być niższa od najniższego wynagrodzenia obowiązującego w dniu 1 stycznia danego roku, określonego przez Radę Ministrów na podstawie Kodeksu pracy, i nie może być wyższa od sześciokrotnego najniższego wynagrodzenia w najwyższej kategorii zaszeregowania (w XI kategorii),

3) wysokość dodatku za wykonywanie czynności dodatkowych nie może przekroczyć 80% najniższego wynagrodzenia. Wysokość stawek za wykonywanie poszczególnych czynności powinna być zróżnicowana w zależności od rodzaju czynności i jej uciążliwości.

4. Do pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, mogą być zastosowane stawki wynagrodzenia zasadniczego obowiązujące pozostałych pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych w danej jednostce organizacyjnej.

5. Wprowadzenie nowych stawek wynagrodzenia zasadniczego (wraz z pochodnymi) oraz dodatków za wykonywanie czynności dodatkowych może nastąpić wyłącznie w ramach posiadanych przez te jednostki organizacyjne środków przeznaczonych na wynagrodzenia pracowników."