Zezwolenie na zawieranie i płatnicze wykonywanie umów przewozu osób na trasach zagranicznych.

Monitor Polski

M.P.1961.68.294

Akt utracił moc

Wersja od: 2 września 1961 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 15 sierpnia 1961 r.

w sprawie zezwolenia na zawieranie i płatnicze wykonywanie umów przewozu osób na trasach zagranicznych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy dewizowej z dnia 28 marca 1952 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 133) zarządza się, co następuje:

§ 1. Użyte w niniejszym zarządzeniu określenia oznaczają:

1) "usługi przewozu" - przewóz osób drogą lądową, powietrzną i wodną oraz usługi z tym przewozem związane, jak np. przewóz z miejscem w wagonie sypialnym, przewóz bagażu, rezerwowanie miejsc oraz zlecenia wymienne na ten przewóz i usługi z nim związane, jak np. vouchery komunikacyjne, "XO";

2) "trasa zagraniczna" - trasę w międzynarodowej komunikacji lądowej, powietrznej i wodnej od miejsca rozpoczęcia przewozu do miejsca jego zakończenia;

3) "przedsiębiorstwa przewozu" - przedsiębiorstwa przewozu i biura obsługi podróżnych, posiadające uprawnienia do sprzedaży usług przewozu na trasach zagranicznych;

4) "paszporty urzędowe, paszporty, wkładki paszportowe do dowodów osobistych, dokumenty podróży" - ważne dokumenty uprawniające do wyjazdu z Polski, zaopatrzone w nie przeterminowane wizy, jeżeli wizy są wymagane;

5) skrót "SMPS" - umowę o międzynarodowym przewozie osób transportem kolejowym.

§  2.

1. Zezwala się na zawieranie w kraju i płatnicze wykonywanie w złotych umów przewozu osób na trasach zagranicznych na warunkach przewidzianych w niniejszym zarządzeniu.

2. Warunki dla przedsiębiorstw przewozu, przewidziano w niniejszym zarządzeniu, dotyczą odpowiednio także nabywców dokumentów przewozu.

§ 3. Zezwala się przedsiębiorstwom przewozu na przyjmowanie w złotych w kraju należności za usługi przewozu na trasach zagranicznych osób legitymujących się paszportami urzędowymi, wystawionymi przez władze polskie w kraju.

§  4.

1. Zezwala się przedsiębiorstwom przewozu na przyjmowanie za usługi przewozu na trasach zagranicznych - w komunikacji z krajami, z którymi Polska nie rozlicza się w clearingu w rublach - osób legitymujących się paszportami wystawionymi przez władze polskie w kraju należności w złotych pochodzących z odprzedaży dopuszczonych do skupu na ten cel:

1) dewiz przekazanych z zagranicy,

2) dewiz lub pieniędzy zagranicznych posiadanych w kraju przez wyjeżdżającego, jeżeli złoży on oświadczenie w przepisowej formie, że uzyskał je w sposób zgodny z przepisami dewizowymi i nie jest zobowiązany zaofiarować ich do skupu w myśl przepisu § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 1952 r. w sprawie wykonania ustawy dewizowej (Dz. U. z 1952 r. Nr 21, poz. 137 i z 1956 r. Nr 50, poz. 223), z wyłączeniem przyjmowania należności za zlecenia wymienne (np. vouchery komunikacyjne, "XO").

2. Należności za usługi przewozu na trasach zagranicznych osób legitymujących się paszportami wystawionymi przez władze polskie w kraju mogą również przyjmować przedsiębiorstwa przewozu:

1) w formie przedpłat w zagranicznych środkach płatniczych dokonywanych za pośrednictwem agentów tych przedsiębiorstw lub w formie zleceń kredytowych udzielanych przez tych agentów lub przez inne przedsiębiorstwa przewozu, jeżeli umowy w sprawie zleceń kredytowych zapewniają zapłatę kredytowanej należności zagranicznymi środkami płatniczymi w terminie wcześniejszym od terminu płatności na zagranicę za usługę przewozu,

2) w złotych przekazanych ze specjalnych rachunków, zasilanych w walutach krajów, z którymi Polska nie rozlicza się w clearingu w rublach, o ile posiadacze tych rachunków są uprawnieni przez władze dewizowe do pokrywania wydatków za usługi przewozu na trasach zagranicznych w ciężar rachunków specjalnych.

§ 5. Zezwala się przedsiębiorstwom przewozu na przyjmowanie w złotych w kraju należności za usługi przewozu na trasach zagranicznych w komunikacji kolejowej (SMPS) powietrznej z krajami, z którymi Polska rozlicza się w clearingu w rublach, osób legitymujących się wydanymi przez władze polskie w kraju lub władze tych krajów paszportami, wkładkami paszportowymi do dowodów osobistych lub innymi dokumentami podróży upoważniającymi do przekroczenia granicy polskiej.

§  6.

1. Zezwala się przedsiębiorstwom przewozu na przyjmowanie w kraju należności za usługi przewozu na trasach zagranicznych w komunikacji lądowej, powietrznej i wodnej - osób legitymujących się polskimi lub obcymi paszportami konsularnymi albo paszportami zagranicznymi wystawionymi przez władze obce za granicą w złotych pochodzących z odprzedaży dewiz lub pieniędzy zagranicznych krajów, z którymi Polska nie rozlicza się w clearingu w rublach, pod warunkiem:

1) przedłożenia im przez te osoby oryginalnych imiennych pokwitowań, rachunków lub zaświadczeń Narodowego Banku Polskiego lub innych banków i instytucji posiadających uprawnienia dewizowe, stwierdzających fakt odprzedaży dewiz lub pieniędzy zagranicznych na równowartość w złotych wystarczającą co najmniej na całkowite pokrycie należności,

2) odnotowania przez przedsiębiorstwa przewozu w sposób trwały i wyraźny na pokwitowaniach itp. dowodach odprzedaży kwoty złotych przyjętej na zapłatę.

2. Należności za usługi przewozu określone w ust. 1 mogą być również pokrywane czekami wystawionymi na Narodowy Bank Polski lub inny bank posiadający uprawnienia dewizowe, płatnymi w ciężar rachunków zagranicznych wolnych, jak również w ciężar rachunków zagranicznych specjalnych, o ile posiadacze tych rachunków są uprawnieni przez władze dewizowe do pokrywania wydatków za usługi przewozu na trasach zagranicznych.

§ 7. Szczegółowe warunki dotyczące realizowania należności za usługi przewozu na trasach zagranicznych uregulują w ramach swych kompetencji Narodowy Bank Polski oraz organy nadzorujące przedsiębiorstwa przewozu.

§ 8. Zbywanie (sprzedaż) bez osobnego zezwolenia dewizowego w kraju lub za granicą zakupionych na warunkach niniejszego zarządzenia dokumentów przewozu uprawniających do korzystania z usług przewozu osób na trasach zagranicznych jest zabronione.

§ 9. Zawieranie w kraju umów przewozu osób na trasach zagranicznych w przypadkach lub na warunkach innych niż wymienione w niniejszym zarządzeniu wymaga zezwolenia Narodowego Banku Polskiego.

§ 10. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 11 lutego 1957 r. w sprawie zezwolenia na sprzedaż za złote usług przewozu osób na trasach zagranicznych (Monitor Polski z 1957 r. Nr 14, poz. 102 i Nr 85, poz. 509 oraz z 1958 r. Nr 10, poz. 60).

§ 11. Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.