Rozdział 7 - Przepisy końcowe. - Zezwolenie na niektóre czynności obrotu dewizowego.

Monitor Polski

M.P.1984.7.52

Akt utracił moc

Wersja od: 27 września 1989 r.

Rozdział  7

Przepisy końcowe.

§  61.

1. Przekazanie za granicę równowartości waluty polskiej posiadanej przez osobę zagraniczną przy wyjeździe z Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a pochodzącej z udokumentowanej wymiany przywiezionych przez osobę zagraniczną walut obcych w gotówce i czekach, dokonanej przez polską jednostkę uprawnioną do wymiany walut, może nastąpić za pośrednictwem Narodowego Banku Polskiego.

2. Warunkiem przekazania, o którym mowa w ust. 1, jest złożenie przez osobę zagraniczną w urzędzie celnym posiadanej kwoty waluty polskiej, dokumentów wymiany walut i czeków, z której waluta polska pochodzi, oraz pisemnego zlecenia przekazania ich równowartości pod wskazany adres za granicą.

3. Urząd celny przekazuje złożoną walutę polską, dokumenty wymiany i zlecenie przekazania do najbliższego oddziału Narodowego Banku Polskiego w celu wykonania zlecenia.

§  62.

1. Użyte w zarządzeniu określenie "waluty wymienialne" oznacza waluty obce uznane przez Narodowy Bank Polski za wymienialne.

2. Użyte w zarządzeniu określenie "rachunek walutowy" oznacza rachunek prowadzony w polskim banku dewizowym w kraju w walucie obcej.

§ 63. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 1973 r. w sprawie zezwolenia na niektóre czynności obrotu wartościami dewizowymi oraz granicznej kontroli dewizowej (Monitor Polski z 1973 r. Nr 29, poz. 184, z 1975 r. Nr 14, poz. 83, z 1976 r. Nr 31, poz. 136, z 1977 r. Nr 22, poz. 113, z 1978 r. Nr 14, poz. 48, z 1979 r. Nr 10, poz. 64 i z 1983 r. Nr 31, poz. 172).

§ 64. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 31 marca 1984 r.