§ 3. - Zezwolenie na dysponowanie częścią zagranicznych środków płatniczych uzyskiwanych przez osoby fizyczne za niektóre prace wykonywane w obrocie z zagranicą.

Monitor Polski

M.P.1958.69.402

Akt utracił moc

Wersja od: 9 września 1958 r.

§  3.

1. Zagraniczne środki płatnicze (należności), uzyskane przez dysponującego za prace wymienione w § 1, wykonane przez niego w kraju za osobnym zezwoleniem dewizowym, wolno wykorzystać na zakup towarów w eksporcie wewnętrznym do równowartości zł 720 na osobę z każdego tytułu, gdy całkowita należność z danego tytułu nie przekracza równowartości zł 1.440, a gdy przekracza równowartość zł 1.440 - do wysokości 50% uzyskanej sumy (należności).

2. Kwoty, które mogą być wydatkowane w eksporcie wewnętrznym (ust. 1), wolno wykorzystać również na koszty przejazdu osoby dysponującej za granicą oraz na jej wydatki w czasie pobytu za granicą.

3. Uprawnienia do wywozu za granicę zagranicznych środków płatniczych na wydatki za granicą (ust. 2) stwierdza w każdym poszczególnym przypadku Narodowy Bank Polski w formie umożliwiającej należytą kontrolę dewizową graniczną.