§ 2. - Zezwolenie na dysponowanie częścią zagranicznych środków płatniczych uzyskiwanych przez osoby fizyczne za niektóre prace wykonywane w obrocie z zagranicą.

Monitor Polski

M.P.1958.69.402

Akt utracił moc

Wersja od: 9 września 1958 r.

§  2.

1. Zagraniczne środki płatnicze (należności pieniężne), uzyskane przez dysponującego za prace wymienione w § 1, wykonane w czasie każdorazowego jego pobytu za granicą, mogą być wydatkowane za granicą na dowolne cele - do równowartości kwoty zł 2.400 na osobę ze wszystkich tytułów łącznie, gdy suma zagranicznych środków płatniczych nie przekracza równowartości zł 4.800, a gdy przekracza równowartość zł 4.800 - do wysokości 50% uzyskanej sumy należności).

2. Zezwolenie na dysponowanie (wydatkowanie) na do..........lne cele sum w granicach określonych w ust. 1 obejmuje również (z pierwszeństwem zaspokojenia) dysponowanie na niezbędne potrzeby własne dysponującego związane z jego pobytem i utrzymaniem za granicą (niezbędne potrzeby osobiste dysponującego w zakresie jego zamieszkania, wyżywienia, ubrania i wykonywania tam pracy oraz jego zdrowia i odpoczynku za granicą - stosownie do § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 1952 r. w sprawie wykonania ustawy dewizowej (Dz. U. Nr 21, poz. 137 i z 1956 r. Nr 50, poz. 223).

3. Kwoty, które mogą być wydatkowane za granicą (§ 1), lecz tam nie wykorzystane, wolno wydatkować na zakup towarów w eksporcie wewnętrznym.