§ 3. - Zezwolenie na dysponowanie częścią zagranicznych środków płatniczych uzyskiwanych przez osoby fizyczne za niektóre prace wykonywane w obrocie z zagranicą.
Monitor Polski
M.P.1958.69.402
Akt utracił moc
Wersja od: 9 września 1958 r.
§ 3.
1.
Zagraniczne środki płatnicze (należności), uzyskane przez dysponującego za prace wymienione w § 1, wykonane przez niego w kraju za osobnym zezwoleniem dewizowym, wolno wykorzystać na zakup towarów w eksporcie wewnętrznym do równowartości zł 720 na osobę z każdego tytułu, gdy całkowita należność z danego tytułu nie przekracza równowartości zł 1.440, a gdy przekracza równowartość zł 1.440 - do wysokości 50% uzyskanej sumy (należności).
2.
Kwoty, które mogą być wydatkowane w eksporcie wewnętrznym (ust. 1), wolno wykorzystać również na koszty przejazdu osoby dysponującej za granicą oraz na jej wydatki w czasie pobytu za granicą.
3.
Uprawnienia do wywozu za granicę zagranicznych środków płatniczych na wydatki za granicą (ust. 2) stwierdza w każdym poszczególnym przypadku Narodowy Bank Polski w formie umożliwiającej należytą kontrolę dewizową graniczną.
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .