Zezwolenie dla zespołów adwokackich, adwokatów i Naczelnej Rady Adwokackiej na niektóre czynności obrotu wartościami dewizowymi.

Monitor Polski

M.P.1974.30.182

Akt utracił moc

Wersja od: 6 września 1974 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 23 sierpnia 1974 r.

w sprawie zezwolenia dla zespołów adwokackich, adwokatów i Naczelnej Rady Adwokackiej na niektóre czynności obrotu wartościami dewizowymi.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy dewizowej z dnia 28 marca 1952 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 133) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Zezwala się zespołom adwokackim na zawieranie z cudzoziemcami dewizowymi w stosunkach z zagranicą umów zlecenia, w których dającym zlecenie jest cudzoziemiec dewizowy, pod warunkiem ustalenia zaspokojenia należności zespołu:

1) w zagranicznych środkach płatniczych, z zastrzeżeniem przekazania ich za pośrednictwem Narodowego Banku Polskiego, Banku Handlowego w Warszawie S. A. lub Banku Polska Kasa Opieki S. A., bądź

2) w złotych z rachunku zagranicznego wolnego lub rachunku dyplomatycznego "W" cudzoziemca dewizowego dającego zlecenie, bądź

3) w złotych z kwot otrzymanych w danej sprawie na rzecz cudzoziemca dewizowego dającego zlecenie - do wysokości nie przekraczającej 10% tych kwot.

2. Ustalenie lub przyjęcie należności zespołu adwokackiego w sposób inny niż przewidziany w ust. 1 wymaga osobnego zezwolenia dewizowego.

§ 2. Zezwala się zespołom adwokackim na przyjmowanie w krajowych środkach płatniczych w kraju (w gotówce lub opiewających na walutę polską czekach, wekslach itp.) na rzecz cudzoziemców dewizowych dających zlecenie należności pieniężnych, przypadających tym cudzoziemcom od krajowców dewizowych w sprawach objętych zleceniem, jeżeli dłużnik krajowiec dewizowy dokonuje zapłaty na podstawie ogólnego zezwolenia dewizowego bądź zezwolenia indywidualnego, udzielonego na wniosek dłużnika lub wierzyciela.

§ 3. Zezwala się zespołom adwokackim na pokrywanie z kwot otrzymanych na rzecz cudzoziemców dewizowych dających zlecenie następujących wydatków, jeżeli są one ściśle związane ze zleconą sprawą:

1) danin publicznych (podatków, opłat i innych),

2) kosztów i opłat postępowania,

3) zobowiązań pieniężnych wobec krajowców dewizowych,

4) opłat na rzecz zespołu adwokackiego do wysokości przewidzianej w § 1 ust. 1 pkt 3.

§ 4. Zespoły adwokackie mogą wpłacać do Narodowego Banku Polskiego lub innego banku mającego uprawnienia dewizowe na rachunek zagraniczny zablokowany cudzoziemców dewizowych dających zlecenie kwoty otrzymane dla nich, a pozostałe po dokonaniu wydatków, o których mowa w § 3. Przy wpłacie zespoły adwokackie obowiązane są złożyć bankowi pisemne rozliczenie pobranych i wydatkowanych kwot, ze wskazaniem ich wysokości i tytułu.

§ 5. Zezwala się zespołom adwokackim na wykładanie za cudzoziemców dewizowych dających zlecenie własnych pieniędzy na koszty i opłaty, związane z prowadzeniem spraw tych cudzoziemców, pod następującymi warunkami:

1) suma kwot wyłożonych w jednej sprawie nie może przekroczyć 5.000 zł,

2) wyłożenie pieniędzy jest dopuszczalne tylko wtedy gdy otrzymanie zaliczki z zagranicy na koszty i opłaty nie jest możliwe w terminie, którego dotrzymanie konieczne jest dla uniknięcia szkody dla dającego zlecenie,

3) należność przypadająca od cudzoziemca dewizowego dającego zlecenie z tytułu wyłożonej za niego kwoty powinna być pobrana w terminie 3 miesięcy od dnia wyłożenia w sposób zgodny z przepisem § 1 ust. 1.

§  6.

1. Zezwala się zespołom adwokackim na przekazywanie 10% opłat otrzymanych od cudzoziemców dewizowych - na rzecz adwokata prowadzącego sprawę oraz 10% kwot otrzymanych od cudzoziemców dewizowych z tytułu kosztów postępowania w sprawie - na rzecz Naczelnej Rady Adwokackiej.

2. Przekazanie kwot na rzecz adwokatów następuje zależnie od rodzaju waluty wpływu i zlecenia adwokata:

1) na bankowe oprocentowane rachunki walutowe krajowców dewizowych - kwot w walutach wymienialnych,

2) na bankowe nieoprocentowane rachunki walutowe - kwot w walutach niewymienialnych,

3) na bankowe rachunki dewizowe w złotych - kwot w walutach państw socjalistycznych

- zgodnie z odrębnymi przepisami dotyczącymi otwierania i prowadzenia tych rachunków dla osób fizycznych krajowców dewizowych.

3. Zezwala się na dysponowanie saldem rachunku wymienionego w ust. 2 pkt 2 do państwa pochodzenia waluty wpłaty oraz w kraju zgodnie z obowiązującymi przepisami.

4. Przekazywanie kwot na rachunki bankowe następuje na podstawie zaświadczenia zespołu stwierdzającego wysokość opłaty za czynności zespołu oraz kosztów postępowania w sprawie i obciąża bieżące wpływy dewizowe tego zespołu.

§  7.

1. Zezwala się Naczelnej Radzie Adwokackiej na posiadanie w Banku Handlowym w Warszawie S. A. nieoprocentowanego rachunku walutowego dla walut wymienialnych i nieoprocentowanego rachunku dewizowego w złotych dla innych walut.

2. Na rachunki te mogą być dokonywane wpłaty 10% kwot, o których mowa w § 6 ust. 1.

3. Z rachunków Naczelnej Rady Adwokackiej mogą być dokonywane bez osobnego zezwolenia dewizowego wypłaty na pokrycie przez Naczelną Radę Adwokacką:

1) kosztów podróży i pobytu za granicą adwokatów i uczestnictwa ich w kongresach, zjazdach, naradach i sympozjach,

2) kosztów szkolenia adwokatów za granicą,

3) składek do organizacji międzynarodowych, jeżeli na członkostwo w tych organizacjach wyraziły zgodę właściwe organy polskie,

4) kosztów zakupu za granicą literatury fachowej,

5) kosztów zakupu za granicą urządzeń technicznych za pośrednictwem właściwych branżowo central handlu zagranicznego.

§ 8. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 25 września 1954 r. w sprawie zezwolenia dla zespołów adwokackich na niektóre czynności obrotu wartościami dewizowymi (Monitor Polski z 1954 r. Nr 101, poz. 1275 i z 1966 r. Nr 5, poz. 39).

§ 9. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.