Zezwolenie dla rzeczników patentowych na niektóre czynności obrotu wartościami dewizowymi.

Monitor Polski

M.P.1959.89.477

Akt utracił moc

Wersja od: 29 października 1959 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 14 października 1959 r.

w sprawie zezwolenia dla rzeczników patentowych na niektóre czynności obrotu wartościami dewizowymi.

Na podstawie art. 10 ust. 1 w związku z art. 19 ust. 1 ustawy dewizowej z dnia 28 marca 1952 r. (Dz. U. Nr 21, poz. 133) zarządza się, co następuje:

§ 1. Zezwala się rzecznikom patentowym wpisanym na listę rzeczników patentowych na zawieranie umów z cudzoziemcami dewizowymi o świadczenie usług określonych zarządzeniem Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 1958 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych (Monitor Polski Nr 50, poz. 294), na warunkach określonych w niniejszym zarządzeniu.

§ 2. Umowy rzeczników patentowych z cudzoziemcami dewizowymi o usługi związane z ochroną za granicą wynalazków i wzorów oraz znaków towarowych na zlecenie krajowców dewizowych mogą być zawierane, jeżeli:

1) uzyskanie ochrony za granicą wynalazków i wzorów uznane zostało za celowe przez Urząd Patentowy PRL, znaków zaś towarowych przez Ministerstwo Handlu Zagranicznego,

2) zlecenie na dokonanie ochrony za granicą wynalazków, wzorów lub znaków towarowych udzielone zostało rzecznikowi patentowemu przez jednostkę posiadającą odpowiednie środki w planie dewizowym bądź - za zgodą Urzędu Patentowego PRL i w ciężar jego planu dewizowego - przez inną jednostkę (osobę).

§ 3. Zaspokojenie należności z tytułu honorariów, opłat i kosztów przewidzianych w umowach o usługi związane z ochroną w kraju wynalazków i wzorów oraz znaków towarowych na zlecenie cudzoziemców dewizowych następuje:

1) w zagranicznych środkach płatniczych z zastrzeżeniem przekazania ich za pośrednictwem Narodowego Banku Polskiego, Banku Handlowego w Warszawie S.A. lub Banku Polska Kasa Opieki bądź

2) w złotych płatnych z zagranicznego wolnego rachunku zleceniodawcy, zasilanego wolnymi dewizami lub walutą kraju zleceniodawcy.

§ 4. Ustalenie lub przyjęcie zaspokojenia należności z tytułów wymienionych w § 3 w sposób inny niż przewidziany w tym paragrafie wymaga osobnego zezwolenia dewizowego.

§  5.

1. Zezwala się rzecznikom patentowym na wykładanie za dających zlecenie cudzoziemców dewizowych, działających za pośrednictwem zagranicznych rzeczników patentowych własnych pieniędzy na koszty i opłaty związane z prowadzeniem spraw tych cudzoziemców, pod warunkiem że:

1) suma kwot wyłożonych w jednej sprawie nie przekroczy zł 5.000,

2) otrzymanie zaliczki z zagranicy na koszty i opłaty nie jest możliwe w terminie, którego niedotrzymanie w postępowaniu o ochronę wynalazków i wzorów oraz znaków towarowych pociągnęłoby szkodę dla dającego zlecenie.

2. Należność przypadająca od dającego zlecenie z tytułu wyłożonej za niego sumy powinna być zrealizowana w terminie 6 miesięcy, licząc od dnia wyłożenia, w sposób zgodny z przepisami § 3.

§ 6. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 1954 r. w sprawie zezwolenia na dokonywanie przez Kolegium Rzeczników Patentowych niektórych czynności obrotu wartościami dewizowymi.

§ 7. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.