Zasady wynagradzania za prowadzenie rachunkowości pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych związków zawodowych.

Monitor Polski

M.P.1959.61.300

Akt utracił moc

Wersja od: 10 lipca 1959 r.

UCHWAŁA NR 274

RADY MINISTRÓW

z dnia 26 czerwca 1959 r.

w sprawie zasad wynagradzania za prowadzenie rachunkowości pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych związków zawodowych.

Rada Ministrów w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych uchwala, co następuje:

§ 1. Kierownik zakładu pracy (przedsiębiorstwa, urzędu, instytucji) ustala liczbę pracowników obowiązanych do prowadzenia rachunkowości pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej oraz wymiar godzin ich pracy stosownie do rzeczywistych potrzeb kasy.

§  2.

1. Kierownik zakładu pracy (przedsiębiorstwa, urzędu, instytucji) ustala w porozumieniu z radą zakładową wysokość wynagrodzenia pracowników wymienionych w § 1, proporcjonalnie do ustalonego czasu pracy. Za podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia należy przyjąć odpowiednie stawki płac podstawowych obowiązujące w danym zakładzie pracy dla pracowników wykonujących podobne czynności finansowo-księgowe.

2. Wynagrodzenie za prowadzenie rachunkowości pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej nie może być niższe niż 120 zł miesięcznie.

§ 3. W zakresie uregulowanym niniejszą uchwałą tracą moc obowiązującą przepisy dotychczasowe.

§ 4. Wydatki na wynagrodzenia, o których mowa w § 2, pokrywa się w przedsiębiorstwach z funduszu płac.

§ 5. Wykonanie uchwały porucza się Ministrowi Finansów oraz wszystkim zainteresowanym ministrom i kierownikom urzędów centralnych.

§ 6. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.