§ 6. - Zasady wynagradzania pracowników zatrudnionych w izbach wytrzeźwień.

Monitor Polski

M.P.1994.11.90

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1995 r.

§  6.

1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy, wzrastający o 1% za każdy następny rok aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 20 i więcej latach pracy.

2. Do okresu uprawniającego do dodatku wlicza się, z zastrzeżeniem ust. 3, okresy poprzedniego zatrudnienia, z wyłączeniem okresów zatrudnienia w tych zakładach pracy, w których stosunek pracy wygasł wskutek porzucenia pracy przez pracownika lub został rozwiązany przez zakład pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika.

3. Od dnia 1 czerwca 1994 r. do okresu pracy uprawniającego do dodatku wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, bez względu na sposób ustania stosunku pracy.

4. Do okresu pracy uprawniającego do dodatku wlicza się także inne okresy na podstawie odrębnych przepisów.

5. W przypadku dodatkowego zatrudnienia pracownika prawo do dodatku ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy. Do okresu dodatkowego zatrudnienia nie podlegają zaliczeniu okresy zatrudnienia podstawowego.

6. Dodatek wypłaca się za wszystkie dni pracy i dni usprawiedliwionej nieobecności w pracy, za które pracownikowi przysługuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

7. Dodatek jest wypłacany w terminie wypłaty wynagrodzenia:

1) począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca,

2) za dany miesiąc, jeżeli nabycie prawa do dodatku lub do wyższej jego stawki nastąpiło pierwszego dnia miesiąca.