Zasady ustalania norm zaludnienia mieszkań.

Monitor Polski

M.P.1951.A-24.314

Akt utracił moc

Wersja od: 23 marca 1951 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA GOSPODARKI KOMUNALNEJ

z dnia 8 marca 1951 r.

w sprawie zasad ustalania norm zaludnienia mieszkań.

Na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 21 grudnia 1945 r. o publicznej gospodarce lokalami (Dz. U. R. P. z 1950 r. Nr 36, poz. 343) określam następujące zasady ustalania przez miejskie (gminne) rady narodowe norm zaludnienia mieszkań:

A.

Zasady ogólne.

1. W miejscowościach, w których wprowadzona została publiczna gospodarka lokalami, miejskie (gminne) rady narodowe ustalą w drodze uchwały normy zaludnienia mieszkań.

2. W mieszkaniach, odpowiadających obowiązującym standardom przestrzennym (stosowanym w nowym budownictwie mieszkaniowym), stosuje się normy zaludnienia określone w m² powierzchni użytkowej, w innych zaś mieszkaniach - normy zaludnienia określone w m² powierzchni mieszkalnej.

3. Norm zaludnienia nie stosuje się do mieszkań służbowych, do pomieszczeń mieszkalnych jednoizbowych oraz do zajmowanych przynajmniej przez dwie osoby samodzielnych mieszkań dwuizbowych (pokój i kuchnia).

B.

Sposób obliczania powierzchni mieszkalnej.

4. Przez powierzchnię użytkową mieszkania rozumie się całkowitą wewnętrzną powierzchnię mieszkania przeznaczoną na cele mieszkalne i pomocnicze.

5. Przez powierzchnię mieszkalną rozumie się sumę powierzchni izb z przeznaczenia mieszkalnych bądź z przeznaczenia niemieszkalnych (użytkowych), użytkowanych na cele mieszkalne.

6. Nie wlicza się do powierzchni mieszkalnej, stanowiącej podstawę do sprawdzenia normy zaludnienia:

a) kuchni o powierzchni poniżej 9 m²,

b) kuchni bez względu na powierzchnię, o ile lokal zajmowany jest przez więcej niż jedną rodzinę i przydziały kwaterunkowe zastrzegają wspólną używalność kuchni,

c) pomieszczeń o powierzchni poniżej 6 m² oraz pomieszczeń pozbawionych okna,

d) łazienek, korytarzy, ubikacji, przedpokojów, schodów wewnętrznych, spiżarni, schowków, szaf w murze itp.

Kuchnie, wymienione pod lit. a) i b), nie są uważane za izby.

7. Pokój mieszkalny, którego powierzchnia przekracza 30 m², może być uważany za 2 izby, o ile zajmowany jest przez jedną rodzinę lub przez osoby samotne jednej płci.

Pokój taki nie może być uważany za dwie izby, jeżeli zajmują go wspólnie z innymi osoba dotknięta chorobą, określoną w pkt 14 w trybie przewidzianym w tym przepisie.

C.

Sposób ustalania norm zaludnienia.

8. Rady narodowe ustalą normy podstawowe i normy dodatkowe.

9. Normy podstawowe ustala się odrębnie dla dwóch kategorii osób.

Do kategorii pierwszej należą:

a) osoby, wymienione w art. 6 dekretu o publicznej gospodarce lokalami,

b) współmałżonek nie pracujący, lecz wychowujący dzieci do lat 7,

c) dzieci w wieku przedszkolnym oraz pobierające naukę w szkołach wszystkich typów.

Do kategorii drugiej należą wszystkie pozostałe osoby mające prawo do zamieszkania z osobą uprawnioną (art. 7 ust. 3 dekretu).

10. Normy podstawowe wynoszą:

a) w mieszkaniach odpowiadających obowiązującym standardom przestrzennym dla pierwszej kategorii osób od 9 do 12,5 m² powierzchni użytkowej mieszkania, dla drugiej kategorii osób od 6 do 9 m² tej powierzchni,

b) w mieszkaniach innych dla pierwszej kategorii osób od 7 do 11 m² powierzchni mieszkalnej, dla drugiej kategorii osób od 5 do 8 m² tej powierzchni.

11. Normy dodatkowe mogą być ustalone w formie zwiększonej powierzchni mieszkalnej o 10 m² lub dodatkowej izby dla osoby uprawnionej.

12. Prawo do normy dodatkowej uzyskują:

a) osoby, których zajęcia zawodowe bądź funkcja społeczna wymagają stałej lub dodatkowej pracy w domu,

b) osoby, których stan zdrowia lub wzgląd na zdrowie osób wspólnie zamieszkałych wymaga oddzielnej izby,

c) osoby odznaczone orderem "Budowniczych Polski Ludowej",

d) osoby posiadające szczególne zasługi dla Polski Ludowej, chociażby nie wykonywały żadnego zawodu.

13. O potrzebie zastosowania normy dodatkowej dla osób wymienionych w pkt 12 lit. a) decyduje właściwa władza naczelna, która w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Komunalnej może w drodze zarządzenia przelać swe uprawnienia na kierowników bezpośrednio podległych jednostek terenowych.

W stosunku do członków prezydiów wojewódzkich rad narodowych oraz Rad Narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi władzą naczelną jest Prezydium Rady Ministrów, w stosunku do członków prezydiów rad narodowych niższych szczebli - prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

14. Norma dodatkowa może być przyznana osobom wymienionym w pkt 12 lit. b), jeżeli choroba zagraża otoczeniu lub wzbudza wyjątkową odrazę (np. otwarta gruźlica, choroby psychiczne, nowotwory złośliwe).

O potrzebie przyznania normy dodatkowej decyduje na podstawie orzeczenia lekarskiego w miastach stanowiących powiaty miejskie - prezydium miejskiej (dzielnicowej) rady narodowej, w pozostałych miastach oraz gminach - prezydium powiatowej rady narodowej. W przypadku nagromadzenia większej ilości spraw prezydia rad narodowych mogą przekazać swe uprawnienia specjalnie powołanym komisjom.

15. O potrzebie zastosowania normy dodatkowej dla osób wymienionych w pkt 12 lit. d) decydują prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi).

D.

Rewizja obowiązujących norm zaludnienia.

16. Przepisy ustalające normy zaludnienia powinny być podane do publicznej wiadomości w sposób przyjęty w danej miejscowości oraz odpowiednio spopularyzowane wśród mas pracujących.

17. W miejscowościach, w których obowiązują normy zaludnienia niezgodne z zasadami, podanymi w niniejszym zarządzeniu, prezydia rad narodowych przygotują projekty nowych przepisów o normach zaludnienia w oparciu o zasady niniejszego zarządzenia i wniosą je na najbliższe plenarne posiedzenie rady narodowej. Odpisy uchwał rad narodowych w przedmiocie wprowadzenia zrewidowanych norm zaludnienia prezydia prześlą:

a) prezydiom rad narodowych wyższego stopnia - po jednym egzemplarzu,

b) Ministerstwu Gospodarki Komunalnej - jeden egzemplarz.

Całkowite przeprowadzenie rewizji norm podlega wykonaniu do dnia 15 maja 1951 r.