§ 4. - Zasady ustalania kategorii zaszeregowania osobistego robotników w zakładach produkcyjnych.
Monitor Polski
M.P.1951.A-105.1519
Akt utracił moc Wersja od: 17 kwietnia 1952 r.
§ 4.
1.
Egzamin obejmuje sprawdzenie praktycznego opanowania zawodu w zakresie robót wymienionych dla danej kategorii zaszeregowania w obowiązującym zakład taryfikatorze robót. W czasie egzaminu robotnik powinien wykonać co najmniej dwie różne prace z wymienionych w taryfikatorze robót, wykonując przypadające na nie normy nie mniej, niż w 100%, przy zachowaniu obowiązującej jakości pracy. W specjalnościach polegających na obsłudze agregatów lub urządzeń robotnik powinien w czasie egzaminu wykazać opanowanie samodzielnej pracy na stanowisku roboczym, znajomość działania i budowy agregatów lub urządzeń w zakresie niezbędnym dla wykonywania pracy oraz umiejętność usuwania drobnych uszkodzeń i zapobiegania awariom.2.
Ponadto przy egzaminie robotnik powinien wykazać posiadanie niezbędnych wiadomości: 1)
w zakresie przewidzianym w programie wyuczania zawodu danej kategorii w szkoleniu zakładowym lub w razie nieustalenia programu - w zakresie znajomości maszyn i urządzeń, na których robotnik pracuje, 2)
umiejętność posługiwania się narzędziami, przyrządami i sprzętem pomiarowym w zakresie prac przewidzianych taryfikatorem robót (katalogiem norm pracy), 3)
umiejętności odczytywania rysunków, którymi robotnik bezpośrednio posługuje się przy pracy, 4)
umiejętności organizacji swego miejsca pracy i utrzymania go w porządnym stanie, 5)
znajomości surowca i półfabrykatów używanych przez niego przy produkcji, 6)
znajomości obowiązujących go zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.3.
W przypadku jeśli robotnik nie posiada niezbędnych wiadomości wymienionych w jednym z punktów ust. 1 lub 2 nie może otrzymać kategorii zaproponowanej we wniosku. Zakwalifikowanie takiego robotnika następuje na podstawie albo wyników przeprowadzonego egzaminu, albo na podstawie ponownego egzaminu. Ponowny egzamin obejmuje sprawdzenie opanowania zawodu w niższej kategorii.