Zasady stosowania mandatów karnych przez członków resortowej służby przeciwpożarowej w jednostkach organizacyjnych resortu Ministra Przemysłu Chemicznego.

Monitor Polski

M.P.1966.47.236

Akt utracił moc

Wersja od: 14 września 1966 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU CHEMICZNEGO

z dnia 30 sierpnia 1966 r.

w sprawie zasad stosowania mandatów karnych przez członków resortowej służby przeciwpożarowej w jednostkach organizacyjnych resortu Ministra Przemysłu Chemicznego.

Na podstawie art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o orzecznictwie karno-administracyjnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 15, poz. 79 i Nr 69 poz. 434, z 1961 r. Nr 7, poz. 46 oraz z 1966 r. Nr 23, poz. 149) i § 2 ust. 1, 2 i 4 zarządzenia nr 201 Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 października 1961 r. w sprawie nadania niektórym organom administracji państwowej uprawnień do nakładania i ściągania grzywien w drodze mandatu karnego (Monitor Polski z 1961 r. Nr 78, poz. 327 i z 1963 r. Nr 68, poz. 338) zarządza się, co następuje:

§ 1. Do nakładania i ściągania grzywien w drodze mandatów karnych uprawnieni są członkowie resortowej służby przeciwpożarowej zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych w resorcie Ministra Przemysłu Chemicznego.

§ 2. Nakładanie i ściąganie grzywien w drodze mandatu karnego może być stosowane tylko na podstawie imiennego upoważnienia wydanego na piśmie przez przełożoną władzę służbową i tylko za oznaczone w upoważnieniu wykroczenia przeciwko przepisom o ochronie przeciwpożarowej. Wykaz wykroczeń przeciwko przepisom o ochronie przeciwpożarowej stanowi załącznik do niniejszego zarządzenia.

§ 3. Przełożoną władzą służbową, upoważnioną do wydawania imiennych upoważnień do nakładania i ściągania grzywien w drodze mandatu karnego, jest Główny Inspektor Ochrony Przeciwpożarowej w Ministerstwie Przemysłu Chemicznego.

§ 4. Jednostki organizacyjne resortu Ministra Przemysłu Chemicznego, w których zatrudnieni są członkowie resortowej służby przeciwpożarowej uprawnieni do nakładania i ściągania grzywien w drodze mandatu karnego, powinny przekazywać wpływy z mandatów karnych na dochody budżetu terenowego właściwych terytorialnie prezydiów powiatowych (miejskich w miastach stanowiących powiaty lub wyłączonych z województw) rad narodowych oraz składać im miesięczne sprawozdania opisowe z przebiegu wymierzania kar mandatowych. Sprawozdania obejmować powinny liczbę mandatów nałożonych, wykroczenia, za jakie je nałożono, i globalną kwotę ściągniętych mandatów.

§ 5. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

WYKROCZENIA PRZECIWKO PRZEPISOM O OCHRONIE PRZECIWPOŻAROWEJ, ZA KTÓRE CZŁONKOWIE RESORTOWEJ SŁUŻBY PRZECIWPOŻAROWEJ UPOWAŻNIENI SĄ DO NAKŁADANIA I ŚCIĄGANIA GRZYWIEN W DRODZE MANDATU KARNEGO

I.

Wykroczenia przeciwko przepisom o zapobieganiu pożarom w budynkach i na budowach:

1) nieutrzymywanie przez użytkowników i zarządzających nieruchomościami w należytym stanie sprzętu pożarniczego, urządzeń wodnych oraz swobodnego dostępu do nich i budynków;

2) przechowywanie i gromadzenie na strychach oraz innych nie przeznaczonych do zamieszkania częściach budynków mieszkalnych posiadających nieogniotrwałą podłogę lub strop i konstrukcję dachową jakichkolwiek przedmiotów i materiałów łatwopalnych;

3) gromadzenie w korytarzach piwnicznych oraz na klatkach schodowych jakichkolwiek przedmiotów w sposób utrudniający przejście;

4) gromadzenie pod zewnętrznymi ścianami budynków materiałów łatwopalnych;

5) wysypywanie popiołu lub żarzących się węgli w odległości mniejszej niż 30 m od budynków drewnianych;

6) palenie ognisk, spalanie śmieci i odpadków w obrębie budynków drewnianych lub w pobliżu materiałów łatwopalnych;

7) pozostawianie w zakładach pracy czyściwa do maszyn oraz natłuszczonych szmat bez zabezpieczenia ich w szczelnie zamykanych naczyniach blaszanych;

8) gromadzenia w tartakach, stolarniach i innych zakładach obróbki drewna wiórów i trocin ponad produkcję dzienną;

9) palenie tytoniu oraz używanie ognia otwartego na strychach i w piwnicach oraz w tych zabudowaniach gospodarskich, w których istnieje możliwość spowodowania pożaru od otwartego ognia, jak również w zakładach pracy w miejscach ustalonych przez kierownictwo zakładu;

10) rzucanie nie zgaszonych niedopałków papierosów i zapałek do koszów na odpadki;

11) rozgrzewanie smoły i asfaltu w kotłach nie zaopatrzonych w pokrywę oraz łopatę, bez uprzedniego przygotowania piasku do gaszenia i w odległości mniejszej niż 10 m od budynków ogniotrwałych, a 30 m od budynków drewnianych;

12) pozostawienie dzieci w okolicznościach umożliwiających im wzniecenie pożaru;

13) zawieszanie przewodów elektrycznych bezpośrednio na hakach lub gwoździach, owijanie żarówek papierem lub tkaniną oraz dokonywania napraw i przeróbek instalacji i urządzeń elektrycznych przez osoby nie posiadające do tego właściwych uprawnień oraz naprawianie korków (bezpieczników) i stopek;

14) niezaopatrzenie budynków przez zarządzających i użytkowników w odpowiedni sprzęt ułatwiający zwalczanie pożarów.

Podstawa prawna: art. 29 ustawy z dnia 13 kwietnia 1960 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 20, poz. 120) oraz §§ 1, 2, 3 i 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 28 sierpnia 1951 r. w sprawie zapobiegania powstawaniu i rozszerzaniu się pożarów w budynkach i na budowach (Dz. U. Nr 49, poz. 360).

II.

Wykroczenia przeciwko przepisom o zapobieganiu pożarom lasów, łąk, torfowisk i wrzosowisk:

1) porzucanie na terenie lasów, wrzosowisk, suchych łąk i torfowisk oraz w odległości do 100 m od nich nie ugaszonych zapałek i niedopałków papierosów;

2) rozniecanie na terenach wymienionych w pkt 1 ognisk, pozostawianie lub przenoszenie palących się lub tlących przedmiotów, korzystanie z otwartego płomienia, jak również spalania pokrywy gleby i pozostałości roślinnych;

3) przejazd przez wymienione w pkt 1 tereny ciągnikiem bez zabezpieczenia rur wydechowych iskrochronami;

4) gromadzenie materiałów łatwopalnych w sąsiedztwie torów kolejowych w odległości do 50 m od pasa ochronnego przeciwpożarowego lub od dróg publicznych.

Podstawa prawna: art. 29 ustawy z dnia 13 kwietnia 1960 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 20, poz. 120) oraz § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 14 lipca 1951 r. w sprawie zapobiegania powstawaniu i rozszerzaniu się pożarów lasów, łąk, torfowisk i wrzosowisk (Dz. U. Nr 40, poz. 303).