Zasady planowania, finansowania i realizacji urządzeń towarzyszących w uspołecznionym budownictwie mieszkaniowym typu miejskiego.

Monitor Polski

M.P.1965.27.139

Akt utracił moc
Wersja od: 1 czerwca 1965 r.

UCHWAŁA Nr 128
RADY MINISTRÓW
z dnia 22 maja 1965 r.
w sprawie zasad planowania, finansowania i realizacji urządzeń towarzyszących w uspołecznionym budownictwie mieszkaniowym typu miejskiego.

W celu zapewnienia w uspołecznionym budownictwie mieszkaniowym typu miejskiego warunków do wszechstronnego zaspokojenia potrzeb mieszkańców w zakresie usług socjalno-kulturalnych, handlowych, rzemieślniczych itp. Rada Ministrów uchwala, co następuje:
W rozumieniu niniejszej uchwały:
1)
za osiedlowe budownictwo mieszkaniowe uważa się budowę zespołu budynków stanowiących wraz z urządzeniami towarzyszącymi co najmniej jeden blok zabudowy mieszkaniowej,
2)
za blok zabudowy mieszkaniowej uważa się teren ograniczony w planie zagospodarowania przestrzennego ulicami lub liniami rozgraniczającymi go od terenu o innym sposobie użytkowania, nie przecięty ulicami ruchu kołowego o charakterze przelotowym,
3)
za rozproszone budownictwo mieszkaniowe uważa się budowę jednego lub kilku budynków nie tworzących bloku zabudowy mieszkaniowej.
1.
W uspołecznionym osiedlowym budownictwie mieszkaniowym następujące podstawowe urządzenia towarzyszące są planowane, finansowane i realizowane z nakładów i środków przeznaczonych przez poszczególnych inwestorów na ten rodzaj budownictwa:
1)
urządzenia kubaturowe (wolno stojące i wbudowane):

- sklepy,

- zakłady usług dla ludności,

- zakłady gastronomiczne,

- rejonowe przychodnie zdrowia,

- apteki,

- biura administracji budynków,

- kotłownie centralnego ogrzewania,

- pomieszczenia dla osiedlowych warsztatów remontowych (ekip remontowo-konserwacyjnych administracji budynków),

2)
uzbrojenie i urządzenie terenu wewnątrz bloku zabudowy mieszkaniowej:

- sieć wodociągowo-kanalizacyjna, z wyjątkiem ciągów przelotowych,

- ulice, z wyjątkiem ulic o charakterze przelotowym,

- chodniki, przejścia piesze, placyki parkingowe, ukształtowanie terenu, zieleń i drobne formy architektoniczne,

- sieć centralnego ogrzewania z kotłowni osiedlowych lub rozdzielcza sieć ciepłownicza, z wyjątkiem ciągów przelotowych,

- sieć gazowa, z wyjątkiem ciągów przelotowych,

- sieć niskiego napięcia oraz pomieszczenia dla stacji transformatorowych,

- pomieszczenia w budynkach dla transformatorów przy zasilaniu budynków bezpośrednio z sieci wysokiego napięcia.

2.
Podstawowe urządzenia towarzyszące wymienione w ust. 1 pkt 1 są planowane, finansowane i realizowane w granicach wskaźników zaspokojenia potrzeb mieszkańców, zgodnie z przepisami o wskaźnikach wykorzystania terenów zainwestowania miejskiego.
3.
W spółdzielczym osiedlowym budownictwie mieszkaniowym mogą być ponadto realizowane z nakładów i środków na budownictwo mieszkaniowe świetlice, lokale dla społecznych punktów opieki nad dzieckiem oraz pracownie dla plastyków w granicach obowiązujących normatywów.
1.
W uspołecznionym rozproszonym budownictwie mieszkaniowym następujące podstawowe urządzenia towarzyszące są planowane, finansowane i realizowane z nakładów i środków przeznaczonych przez poszczególnych inwestorów na ten rodzaj budownictwa:
1)
urządzenia kubaturowe wbudowane:

- sklepy,

- zakłady usług dla ludności,

- zakłady gastronomiczne,

- apteki,

- biura administracji budynków,

- kotłownie centralnego ogrzewania,

2)
uzbrojenie i zagospodarowanie terenu:

- podłączenia budynków do sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej, centralnego ogrzewania,

- chodniki, dojazdy, dojścia i urządzenia terenu w granicach projektu zagospodarowania działki,

- linie niskiego napięcia,

- pomieszczenia wbudowane dla stacji transformatorowych lub w razie zasilania budynku bezpośrednio z sieci wysokiego napięcia - pomieszczenia w budynkach dla transformatorów.

2.
Do urządzeń towarzyszących, o których mowa w ust. 1, może być zaliczona również budowa wolno stojących pomieszczeń dla stacji transformatorowej w wypadku, gdy wznoszony budynek jest położony z dala od istniejącej sieci elektrycznej w rejonie, w którym rozbudowa sieci nie jest planowana przez właściwy zakład energetyczny przed terminem oddania budynku do użytku, a względy techniczne zasilania tego budynku wymagają budowy nowej stacji transformatorowej.
3.
W spółdzielczym rozproszonym budownictwie mieszkaniowym mogą być ponadto finansowane z nakładów i środków na budownictwo mieszkaniowe pracownie dla plastyków w granicach obowiązujących normatywów.
1.
W spółdzielczym budownictwie mieszkaniowym podstawowe urządzenia towarzyszące (kubaturowe) są finansowane z kredytów przeznaczonych na ten cel. W osiedlach domów jednorodzinnych urządzenia te mogą być finansowane również ze środków przyszłych użytkowników.
2.
Zasady przyznawania i umarzania kredytów, o których mowa w ust. 1, regulują przepisy w sprawie zapewnienia warunków dalszego rozwoju spółdzielczego budownictwa mieszkaniowego.
1.
Do urządzeń ogólnomiejskich zalicza się:
1)
urządzenia nie wymienione w § 2,
2)
urządzenia wymienione w § 2 ust. 1 pkt 1 w części przekraczającej rozmiary określone wskaźnikami zaspokojenia potrzeb mieszkańców.
2.
Finansowanie urządzeń ogólnomiejskich odbywa się z nakładów i środków przyszłych użytkowników tych urządzeń.
3.
Do obowiązków jednostek prowadzących eksploatację ogólnomiejskich urządzeń uzbrojenia terenu należy budowa, przebudowa i rozbudowa tych urządzeń, z odpowiednim wyprzedzeniem umożliwiającym terminową realizację budownictwa mieszkaniowego.
W osiedlach mieszkaniowych realizowanych przez kilku inwestorów (wspólne osiedle) podstawowe urządzenia towarzyszące są finansowane według następujących zasad:
1)
urządzenia wbudowane w budynki mieszkalne finansowane są w całości z nakładów inwestycyjnych i środków inwestora danego budynku,
2)
urządzenia wolno stojące, kotłownie oraz uzbrojenie i urządzenie terenu finansowane są z nakładów i środków inwestorów budownictwa mieszkaniowego proporcjonalnie do udziału realizowanej powierzchni użytkowej mieszkań.
Zasady obsługi inwestycji we wspólnych osiedlach, partycypowania w kosztach przygotowania inwestycji oraz tryb przekazywania nakładów i środków na rachunek inwestora zastępczego określają przepisy w sprawie planowania, finansowania i realizacji inwestycji wspólnych.
1.
Wewnętrzne wyposażenie urządzeń towarzyszących wraz z robotami instalacyjnymi i montażowymi związanymi z tym wyposażeniem (ustawienie agregatów i urządzeń chłodniczych, instalacja komór chłodniczych, instalowanie dźwigów towarowych, trzonów kuchennych, kotłów, basenów, reklam świetlnych itp.) odbywa się z nakładów i środków przyszłych użytkowników tych urządzeń i należy do obowiązków inwestycyjnych tych użytkowników.
2.
Instalacje liczników elektrycznych, gazomierzy i wodomierzy w budynkach mieszkalnych i poszczególnych pomieszczeniach oraz wyposażenie stacji transformatorowych i redukcyjno-pomiarowych odbywa się z nakładów i środków właściwych przedsiębiorstw prowadzących eksploatację danego rodzaju urządzeń.
Minister Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych zapewni, aby przedsiębiorstwa budowlano-montażowe terminowo oddawały do użytku urządzenia towarzyszące objęte planami budownictwa mieszkaniowego oraz - w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac - podejmie kroki dla wprowadzenia niezbędnych zmian w regulaminach premiowania pracowników przedsiębiorstw i zjednoczeń, zapewniających terminowe oddawanie do użytku tych urządzeń.
Traci moc uchwała nr 363 Rady Ministrów z dnia 13 września 1961 r. w sprawie zasad opracowania szczegółowych planów miejskiego budownictwa mieszkaniowego oraz zasad planowania i finansowania tego budownictwa i urządzeń towarzyszących na okres lat 1961-1965 (Monitor Polski Nr 78, poz. 325).
Wykonanie uchwały porucza się Przewodniczącemu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministrowi Gospodarki Komunalnej, zainteresowanym ministrom (kierownikom urzędów centralnych), prezydiom wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) oraz Centralnemu Związkowi Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego.
Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1966 r.