§ 11. - Zasady kształtowania w układach zbiorowych pracy wynagrodzeń oraz innych świadczeń i uprawnień związanych z pracą w latach 1987-1990.

Monitor Polski

M.P.1987.26.206

Akt utracił moc

Wersja od: 9 września 1987 r.

§  11.

1. Wysokość jednorazowej odprawy pieniężnej w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką oraz zasady jej przyznawania układ ustala z uwzględnieniem ust. 2-6.

2. Jednorazowa odprawa pieniężna przysługuje po przepracowaniu okresu ustalonego w układzie. Okres ten ustala się jako wielokrotność 5 lat pracy, z tym że minimalny okres zatrudnienia wymagany do nabycia uprawnień do odprawy pieniężnej nie może być krótszy niż 10 lat.

3. Układ może ustalać, że minimalny okres zatrudnienia wymagany do nabycia uprawnień do odprawy pieniężnej jest krótszy niż 10 lat, jeżeli dotychczasowe przepisy przewidują odprawę po przepracowaniu takiego okresu. W tym wypadku przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, z tym że następny okres zatrudnienia nie może być krótszy niż 10 lat.

4. Przy ustalaniu okresów pracy i innych okresów uprawniających do odprawy pieniężnej stosuje się odpowiednio przepis § 10 ust. 2.

5. Wysokość odprawy pieniężnej po 10 latach pracy wynosi 100% podstawy wymiaru i zwiększa się po każdym następnym 5-letnim okresie pracy o 50%, a począwszy od 25 lat pracy - o 100% tego wymiaru. W wypadku, o którym mowa w ust. 3, wysokość odprawy pieniężnej wynosi 100% podstawy wymiaru.

6. Pracownikowi przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości 100% podstawy wymiaru mimo nieprzepracowania minimalnego okresu wymaganego do nabycia uprawnień do odprawy, jeżeli przejście na rentę inwalidzką nastąpiło wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.