Zasady klasyfikacji kosztów inwestycji oraz wycena składników majątkowych uzyskanych w wyniku inwestycji.

Monitor Polski

M.P.1966.47.234

Akt utracił moc
Wersja od: 24 czerwca 1969 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 6 września 1966 r.
w sprawie zasad klasyfikacji kosztów inwestycji oraz wyceny składników majątkowych uzyskanych w wyniku inwestycji.

Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1950 r. w sprawie zakresu działania Ministra Finansów i zmiany zakresu działania Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Dz. U. z 1950 r. Nr 22, poz. 188 i z 1951 r. Nr 25, poz. 185) oraz na podstawie § 14 ust. 7 uchwały nr 278 Rady Ministrów z dnia 28 października 1965 r. w sprawie zasad finansowania inwestycji i kapitalnych remontów jednostek państwowych (Monitor Polski Nr 61, poz. 318) zarządza się, co następuje:
1.
Koszty inwestycji w zależności od uzyskanych efektów dzielą się na:
1)
koszty inwestycji zwiększające wartość środków trwałych,
2)
koszty inwestycji zwiększające wartość środków obrotowych,
3)
koszty inwestycji zwiększające wartości niematerialne i prawne.
2.
Do kosztów inwestycji nie zalicza się strat i zysków związanych z działalnością inwestycyjną, zwanych stratami i zyskami inwestycyjnymi.
1.
Koszty inwestycji zwiększające wartość środków trwałych obejmują:
1)
koszty bezpośrednie, związane z wykonaniem lub nabyciem określonego obiektu (np. wartość robót wykonanych w określonym budynku, koszt nabycia maszyny łącznie z ewentualnym kosztem napraw i remontów dokonanych przed oddaniem maszyny do montażu lub eksploatacji),
2)
koszty pośrednie, dotyczące więcej niż jednego obiektu.
2.
Do kosztów pośrednich (ust. 1 pkt 2) zalicza się w szczególności:
1)
koszty budowy i rozbiórki tymczasowych obiektów i urządzeń na placu budowy w tym zakresie, w jakim według obowiązujących przepisów obciążają inwestora,
2)
koszty dokumentacji inwestycji (indywidualnej) oraz koszty nabycia i adaptacji dokumentacji typowej łącznie z kosztami prowadzenia badań geologicznych i geofizycznych oraz pomiarów geodezyjnych związanych z określoną inwestycją,
3)
inne koszty, których na podstawie źródłowej dokumentacji nie można zaliczyć do wartości określonego obiektu.
3.
Koszty pośrednie rozliczane są między poszczególne obiekty proporcjonalnie do kosztów bezpośrednich.
Do kosztów inwestycji zwiększających wartość środków obrotowych zalicza się koszty poniesione na pierwsze wyposażenie obiektów budowanych od nowa lub odbudowywanych w składniki majątkowe, które zgodnie z obowiązującymi przepisami wchodzą w skład środków obrotowych.
1.
Do kosztów inwestycji zwiększających wartości niematerialne i prawne zalicza się opłacone ze środków inwestycyjnych:
1)
koszty uruchomienia nowej produkcji oraz szkolenia i przyuczenia kadr w nowo budowanych jednostkach,
2)
koszty związane z przeprowadzeniem prób technicznej sprawności maszyn i urządzeń, zespołów maszyn i urządzeń lub całego oddziału produkcyjnego (rozruch mechaniczny bez obciążenia lub przy obciążeniu częściowym i pełnym, połączony ewentualnie z pierwszą próbną produkcją) dokonanych przed oddaniem obiektu do użytku, jeżeli nie są objęte normami za prace montażowe, po potrąceniu dochodów uzyskanych z realizacji próbnej produkcji,
3)
koszty studiów i projektów opracowywanych dla przyszłej eksploatacji budowanych zakładów lub wydziałów produkcyjnych,
4)
koszty nabycia patentów i licencji oraz koszty nabycia lub wykonania prototypów dla przyszłej eksploatacji budowanych zakładów lub wydziałów produkcyjnych,
5)
koszty związane z ekspertyzami (krajowymi lub zagranicznymi) w zakresie przygotowania przyszłej eksploatacji w nowo budowanych obiektach,
6)
koszty związane z przeniesieniem środków trwałych z innych jednostek (koszty transportu, montażu itp.), jak też objęte dokumentacją dla rekonstrukcji lub przebudowy koszty przemieszczeń środków trwałych w przedsiębiorstwie,
7)
koszty związane z odszkodowaniem za wywłaszczone nieruchomości (grunty i budynki podlegające rozbiórce) oraz koszty związane z dostarczeniem obiektów zastępczych i przesiedleniem osób z terenów zajętych na rzecz inwestycji,
8)
koszty bankowe oraz odsetki od bankowych kredytów inwestycyjnych, przypadające za czas do dokonania rozliczenia inwestycji; nie dotyczy to odsetek od kredytów bankowych na inwestycje centralne, jak też odsetek od kredytów nie spłaconych w terminie oraz odsetek podwyższonych,
9)
koszty demontażu i rozbiórki środków trwałych objęte dokumentacją przebudowy lub modernizacji przedsiębiorstw, zakładów lub wydziałów, pomniejszone o dochody uzyskane ze sprzedaży (przejęcia przez działalność eksploatacyjną) materiałów i innych składników majątkowych, pochodzących z rozbiórki lub demontażu,
10)
koszty utrzymania służb inwestycyjnych oraz koszty zleconego nadzoru inwestycyjnego, jeżeli podlegają sfinansowaniu ze środków inwestycyjnych.
2.
Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się nadto opłacone ze środków inwestycyjnych nabycie spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego w domach należących do spółdzielni budownictwa mieszkaniowego.
3.
Wartości niematerialne i prawne podlegają umarzaniu i amortyzowaniu. Okres umorzenia i amortyzacji nie może przekraczać:
1)
3 lat dla wartości niematerialnych i prawnych wymienionych w ust. 1 pkt 6, 8 i 9,
2)
5 lat dla wartości niematerialnych i prawnych wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4, 5 i 10,
3)
10 lat dla wartości niematerialnych i prawnych wymienionych w ust. 1 pkt 7 i w ust. 2.
4.
Sposób dokonywania i przeznaczenie odpisów amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych określa zarządzenie Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1965 r. w sprawie odprowadzania i rozliczania amortyzacji jednostek państwowych (Monitor Polski z 1966 r. Nr 1, poz. 7).
1.
Straty inwestycyjne obejmują:
1)
zapłacone przez inwestora kary umowne oraz odszkodowania z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umów o dostawy, roboty i usługi inwestycyjne,
2)
kary administracyjne związane z działalnością inwestycyjną,
3)
kary za zwłokę (odsetki) płacone w razie nieterminowego pokrycia zobowiązań, odsetki od kredytów bankowych na inwestycje centralne, jak też odsetki od kredytów nie spłaconych w terminie oraz odsetki podwyższone,
4)
koszty związane z postępowaniem sądowym lub arbitrażowym w zakresie spraw dotyczących działalności inwestycyjnej,
5)
należności umorzone, przedawnione lub prekludowane,
6)
straty w inwestycyjnych składnikach majątkowych wywołane działaniem siły wyższej,
7)
niedobory ujawnione w materiałach, maszynach i urządzeniach oraz w innych aktywach inwestycyjnych (niedobory niezawinione),
8)
straty na sprzedaży rzeczowych składników majątkowych w zakresie inwestycji (łącznie z kosztami sprzedaży),
9) 1
(skreślony),
10)
inne straty ustalone w przepisach.
2.
Do strat inwestycyjnych nie zalicza się należności z tytułu szkód, za które odpowiadają osoby winne ich powstania.
3.
Odszkodowania otrzymane za straty losowe zmniejszają straty inwestycyjne.
Zyski inwestycyjne obejmują:
1) 2
(skreślony),
2)
otrzymane odsetki za zwłokę,
3)
zwrot kosztów postępowania sądowego lub arbitrażowego w zakresie spraw dotyczących działalności inwestycyjnej,
4)
zyski ze sprzedaży rzeczowych składników majątkowych w zakresie inwestycji,
5) 3
(skreślony),
6)
ujawnione w toku inwentaryzacji nadwyżki zakupionych ze środków inwestycyjnych materiałów, maszyn i urządzeń,
7)
odzyskane straty inwestycyjne,
8)
inne zyski określone w przepisach.
Straty i zyski inwestycyjne nie obejmują wyników zarządzonego przez właściwe organy przeszacowania materiałów inwestycyjnych, maszyn i urządzeń oraz ewentualnie inwestycji rozpoczętych. Wyniki przeszacowania - jeśli przepisy wydane w związku ze zmianą cen nie stanowią inaczej - traktuje się jako zmniejszenie lub zwiększenie funduszów inwestycyjnych, z których zostały sfinansowane składniki majątkowe ulegające przeszacowaniu.
1.
Saldo strat i zysków inwestycyjnych na koniec roku w przedsiębiorstwach prowadzących działalność eksploatacyjną podlega przeniesieniu na straty i zyski działalności eksploatacyjnej.
2.
W ciągu jednego miesiąca po upływie terminu przewidzianego na sporządzenie rocznego sprawozdania finansowego przedsiębiorstwo jest zobowiązane:
1)
gdy straty inwestycyjne przewyższają zyski inwestycyjne - przelać różnicę z rachunku rozliczeniowego na rachunki finansowania poszczególnych inwestycji,
2)
gdy zyski inwestycyjne przewyższają straty inwestycyjne - przelać różnicę z rachunków finansowania inwestycji na rachunek rozliczeniowy przedsiębiorstwa.
1.
Na równi ze stratami inwestycyjnymi w przedsiębiorstwach prowadzących działalność eksploatacyjną traktuje się wyniki likwidacji inwestycji ostatecznie wstrzymanych (różnice między kosztem tych inwestycji i ewentualnymi kosztami likwidacji a dochodami uzyskanymi z likwidacji).
2.
W razie gdy wstrzymanie inwestycji nastąpiło na podstawie decyzji jednostki nadrzędnej i nie było zawinione przez przedsiębiorstwo, równowartość środków zużytych na finansowanie zlikwidowanych inwestycji centralnych i zjednoczeń oraz inwestycji podejmowanych na podstawie decyzji prezydiów rad narodowych przenosi się na straty i zyski eksploatacyjne do wysokości poniesionych strat w wyniku likwidacji.
3.
Straty w wyniku likwidacji inwestycji wstrzymanych nie pokryte według ust. 2 podlegają wyrównaniu w sposób określony w § 8.
4.
Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się również do kosztów dokumentacji inwestycyjnej zakupionej przez przedsiębiorstwa, a nie wykorzystanej w okresie lat 2 od jej zakupienia (sporządzenia).
1.
Saldo strat i zysków na inwestycjach prowadzonych przez zjednoczenie na potrzeby centrali zjednoczenia podlega rozliczeniu ze środkami przeznaczonymi na utrzymanie centrali zjednoczenia.
2.
Saldo strat i zysków na inwestycjach realizowanych przez zjednoczenie dla zgrupowanych w zjednoczeniu przedsiębiorstw lub na inwestycjach realizowanych przez przedsiębiorstwa nie prowadzące działalności eksploatacyjnej (przedsiębiorstwa w budowie) podlega rozliczeniu ze środkami funduszu rezerwowego zjednoczeń, a jeżeli zjednoczenie nie jest uprawnione do tworzenia funduszu rezerwowego - ze środkami funduszu inwestycyjnego zjednoczenia. Dotyczy to również strat i zysków inwestycyjnych zarządów inwestycji podporządkowanych zjednoczeniom (jednostkom równorzędnym).
3.
Przepisy ust. 2 nie dotyczą przedsiębiorstw w budowie i zarządów inwestycji podporządkowanych prezydiom rad narodowych. W jednostkach tych saldo strat i zysków inwestycyjnych wykazane w rocznym sprawozdaniu finansowym zmniejsza lub zwiększa fundusz, z którego sfinansowano daną inwestycję.
4.
Saldo strat i zysków na inwestycjach wspólnych podlega zaliczeniu na straty i zyski inwestora zastępczego, chyba że umowa o realizacji inwestycji wspólnej stanowi inaczej.
5.
Przelewy środków związanych z rozliczeniem strat i zysków inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1-4, powinny być dokonane w ciągu jednego miesiąca po upływie terminu przewidzianego na sporządzenie rocznych sprawozdań finansowych.
Zarządzenie nie dotyczy jednostek budżetowych.
Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 28 października 1959 r. w sprawie zasad klasyfikacji kosztów inwestycji oraz wyceny składników majątkowych uzyskanych w wyniku inwestycji (Monitor Polski Nr 95, poz. 503).
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1 § 5 ust. 1 pkt 9 skreślony przez § 25 zarządzenia z dnia 13 czerwca 1969 r. w sprawie organizacji i finansowania robót budowlano-montażowych oraz budowlano-remontowych wykonywanych systemem gospodarczym w państwowych jednostkach organizacyjnych (M.P.69.25.193) z dniem 24 czerwca 1969 r.
2 § 6 pkt 1 skreślony przez § 25 zarządzenia z dnia 13 czerwca 1969 r. w sprawie organizacji i finansowania robót budowlano-montażowych oraz budowlano-remontowych wykonywanych systemem gospodarczym w państwowych jednostkach organizacyjnych (M.P.69.25.193) z dniem 24 czerwca 1969 r.
3 § 6 pkt 5 skreślony przez § 25 zarządzenia z dnia 13 czerwca 1969 r. w sprawie organizacji i finansowania robót budowlano-montażowych oraz budowlano-remontowych wykonywanych systemem gospodarczym w państwowych jednostkach organizacyjnych (M.P.69.25.193) z dniem 24 czerwca 1969 r.