Zasady klasyfikacji kosztów inwestycji oraz wycena składników majątkowych uzyskanych w wyniku inwestycji.

Monitor Polski

M.P.1959.95.503

Akt utracił moc

Wersja od: 18 listopada 1959 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 28 października 1959 r.

w sprawie zasad klasyfikacji kosztów inwestycji oraz wyceny składników majątkowych uzyskanych w wyniku inwestycji.

Na podstawie § 1 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1950 r. w sprawie zakresu działania Ministra Finansów i zmiany zakresu działania Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Dz. U. z 1950 r. Nr 22, poz. 188 i z 1951 r. Nr 25, poz. 185) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Koszty inwestycji dzielą się na:

1) koszty inwestycji zwiększające wartość środków trwałych,

2) koszty inwestycji zwiększające wartość środków obrotowych,

3) koszty inwestycji zwiększające pozostałe wartości trwałe.

2. Do kosztów inwestycji nie zalicza się strat i zysków związanych z działalnością inwestycyjną, zwanych stratami i zyskami inwestycyjnymi.

§  2.

1. Koszty inwestycji zwiększające wartość środków obrotowych obejmują:

1) koszty bezpośrednie, związane z wykonaniem lub zakupem określonego obiektu (np. wartość robót wykonanych w określonym budynku, koszt nabycia maszyny łącznie z ewentualnym kosztem napraw i remontów dokonanych przed oddaniem maszyny do montażu lub eksploatacji),

2) koszty pośrednie, dotyczące więcej niż jednego obiektu.

2. Do kosztów pośrednich, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się w szczególności dotyczące więcej niż jednego obiektu:

1) koszty budowy i rozbiórki tymczasowych obiektów i urządzeń na placu budowy w zakresie, w jakim według obowiązujących przepisów opłacane są przez inwestora,

2) koszty dokumentacji projektowo-kosztorysowej (indywidualnej) oraz koszty nabycia i adaptacji dokumentacji typowej,

3) koszty prowadzenia badań geologicznych i geofizycznych oraz pomiarów geodezyjnych, związanych z określoną inwestycją,

4) koszty utrzymania zarządu jednostek nowo budowanych przypadające na działalność inwestycyjną,

5) koszty zleconego nadzoru inwestorskiego pokrywane ze środków inwestycyjnych,

6) inne koszty, których na podstawie źródłowej dokumentacji nie można zaliczyć do wartości określonego obiektu.

3. Koszty pośrednie rozliczane są na poszczególne obiekty proporcjonalnie do kosztów bezpośrednich.

§ 3. Do kosztów inwestycji zwiększających wartość środków obrotowych zalicza się koszty poniesione na pierwsze wyposażenie obiektów budowanych od nowa lub odbudowywanych w składniki majątkowe, które zgodnie z obowiązującymi przepisami wchodzą w skład środków obrotowych.

§  4.

1. Do kosztów inwestycji zwiększających pozostałe wartości trwałe zalicza się:

1) koszty uruchomienia nowej produkcji, szkolenia i przyuczenia kadr w nowo budowanych jednostkach,

2) koszty związane z przeprowadzeniem prób technicznej sprawności maszyn i urządzeń, zespołów maszyn i urządzeń lub całego oddziału produkcyjnego (rozruch mechaniczny bez obciążenia albo przy obciążeniu częściowym lub pełnym, połączony ewentualnie z pierwszą próbną produkcją), dokonane przed oddaniem zakładu lub oddziału do użytku, o ile nie są objęte normami na prace montażowe bądź o ile przepisy specjalne nie stanowią inaczej, po potrąceniu dochodów uzyskanych z realizacji próbnej produkcji,

3) koszty studiów i projektów opracowywanych dla przyszłej eksploatacji, budowanych zakładów lub oddziałów produkcyjnych, o ile przepisy specjalne nie stanowią inaczej,

4) koszty nabycia (ewentualnie wykonania) patentów, licencji i prototypów dla przyszłej eksploatacji budowanych zakładów lub oddziałów produkcyjnych, o ile przepisy specjalne nie stanowią inaczej,

5) koszty związane z ekspertyzami krajowymi i zagranicznymi w zakresie przygotowania przyszłej eksploatacji nowo uruchomionych inwestycji,

6) koszty związane z przeniesieniem środków trwałych:

a) do przedsiębiorstw nowo budowanych lub

b) pomiędzy przedsiębiorstwami i zakładami czynnymi, jeżeli w wyniku przeniesienia ulega likwidacji całe przedsiębiorstwo lub zakład, którego obiekty podlegają przeniesieniu,

7) koszty wynikające z odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości (grunty i budynki podlegające rozbiórce) oraz koszty związane z dostarczeniem obiektów zastępczych i przesiedleniem osób z terenów zajętych na rzecz inwestycji,

8) koszty bankowe oraz odsetki od bankowych kredytów inwestycyjnych przypadające za czas do dokonania rozliczenia inwestycji,

9) inne koszty ustalone w przepisach.

2. Koszty inwestycji zwiększające pozostałe wartości trwałe są umarzane i amortyzowane według zasad analogicznych, jak środki trwałe, z tym jednak że okres ich amortyzacji i umarzania nie powinien być dłuższy niż:

1) 3 lata dla kosztów wymienionych w ust. 1 pkt 6 i 8,

2) 5 lat dla kosztów wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4 i 5,

3) 10 lat dla kosztów pozostałych.

3. Amortyzacja kosztów inwestycji zwiększających pozostałe wartości trwałe akumulowana jest według zasad obowiązujących dla amortyzacji środków trwałych.

§  5.

1. Straty inwestycyjne obejmują:

1) kary umowne oraz odszkodowania płacone na rzecz wykonawców z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przez inwestora umów o roboty, dostawy i usługi inwestycyjne,

2) kary administracyjne związane z działalnością inwestycyjną,

3) kary za zwłokę (odsetki) w razie nieterminowego pokrycia zobowiązań przez inwestora oraz odsetki od kredytów przeterminowanych za okres do rozliczenia inwestycji,

4) koszty związane z postępowaniem sądowym lub arbitrażowym w zakresie spraw dotyczących działalności inwestycyjnej,

5) należności umorzone, przedawnione i prekludowane,

6) straty w inwestycyjnych składnikach majątkowych wywołane działaniem siły wyższej,

7) niedobory dotyczące inwestycji, a nie obciążające osób odpowiedzialnych za ich powstanie (niedobory nie zawinione),

8) straty na sprzedaży rzeczowych składników majątkowych w zakresie inwestycji wraz z kosztami ich sprzedaży,

9) straty samodzielnych oddziałów wykonawstwa inwestycyjnego ustalone w bilansach kwartalnych,

10) inne straty ustalone w przepisach.

2. Do strat inwestycyjnych nie zalicza się należności z tytułu szkód, za które odpowiadają osoby winne ich powstania.

3. Odszkodowania za straty losowe traktuje się jako zmniejszenie strat inwestycyjnych.

§ 6. Zyski inwestycyjne obejmują:

1) kary umowne i otrzymane odszkodowania,

2) odsetki za zwłokę otrzymane,

3) zwrot kosztów postępowania sądowego lub arbitrażowego w zakresie spraw dotyczących działalności inwestycyjnej,

4) zyski ze sprzedaży rzeczowych składników majątkowych w zakresie inwestycji,

5) zyski samodzielnych oddziałów wykonawstwa inwestycyjnego wynikające z bilansów kwartalnych,

6) ujawnione w toku inwentaryzacji nadwyżki zakupionych ze środków inwestycyjnych materiałów, maszyn i urządzeń,

7) inne zyski określone w przepisach szczególnych.

§ 7. Straty i zyski inwestycyjne nie obejmują wyników przeszacowania materiałów inwestycyjnych, maszyn i urządzeń oraz ewentualnie inwestycji rozpoczętych. Wyniki przeszacowania traktuje się jako zwiększenie lub zmniejszenie środków otrzymanych na finansowanie inwestycji lub funduszów na inwestycje.

§  8.

1. Saldo strat i zysków inwestycyjnych na koniec roku przenoszone jest na rachunek strat i zysków działalności eksploatacyjnej.

2. W przedsiębiorstwach w budowie i zarządach inwestycji saldo strat i zysków inwestycyjnych na koniec roku podlega skompensowaniu ze środkami zużytymi na inwestycje (nadwyżki strat nad zyskami) lub stanowi źródło dodatkowych środków na finansowanie inwestycji (nadwyżka zysków nad stratami).

§  9.

1. Do strat inwestycyjnych w przedsiębiorstwach prowadzących działalność eksploatacyjną zalicza się również wynik likwidacji inwestycji ostatecznie wstrzymanych (różnicę między kosztem tych inwestycji i ewentualnymi kosztami likwidacji a dochodami uzyskanymi z likwidacji).

2. Środki otrzymane na finansowanie zlikwidowanych inwestycji scentralizowanych w przypadku, gdy wstrzymanie inwestycji nastąpiło na podstawie decyzji jednostki nadrzędnej i nie było zawinione przez przedsiębiorstwo, przenosi się na rachunek strat i zysków eksploatacyjnych do wysokości poniesionych strat w wyniku likwidacji.

§  10.

1. Nadwyżka strat nad zyskami inwestycyjnymi po potrąceniu kwot, o których mowa w § 9 ust. 2, podlega refundacji na rzecz środków inwestycyjnych ze środków obrotowych przedsiębiorstw.

2. Nadwyżka zysków nad stratami inwestycyjnymi po potrąceniu kwot, o których mowa w § 9 ust. 2, podlega refundacji na rzecz środków obrotowych ze środków inwestycyjnych.

3. Rozliczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonywane są w roku następnym za rok ubiegły po zatwierdzeniu bilansu rocznego.

§ 11. Zarządzenie nie dotyczy jednostek budżetowych.

§ 12. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1960 r.