Zasady i tryb gospodarowania funduszem płac w jednostkach budżetowych w 1960 r.

Monitor Polski

M.P.1960.55.265

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1960 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 28 czerwca 1960 r.

w sprawie zasad i trybu gospodarowania funduszem płac w jednostkach budżetowych w 1960 r.

Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1960 z dnia 21 grudnia 1959 r. (Dz. U. Nr 72, poz. 454) zarządza się, co następuje:

§ 1. Fundusz płac w administracji centralnej i terenowej, w aparacie wymiaru sprawiedliwości i prokuratury, służbie zdrowia, szkolnictwie, urządzeniach kulturalnych i we wszystkich innych jednostkach budżetowych podlega limitowaniu zgodnie z przepisami niniejszego zarządzenia.

§  2.

1. Wykorzystanie funduszu płac w poszczególnych kwartałach nie może przekraczać ¹/₄ rocznych kredytów na płace.

2. W przypadkach, w których stosowany jest obecnie system miesięcznego limitowania funduszu płac, system ten utrzymuje się bez zmiany.

3. Oszczędności w osobowym funduszu płac powstałe wskutek nieobsadzenia etatów nie mogą być wykorzystane do podwyższenia wynagrodzeń faktycznie zatrudnionemu personelowi.

§ 3. Przekroczenie limitu kwartalnego ustalonego w § 2 ust. 1 może nastąpić pod warunkiem nieprzekroczenia rocznych kredytów na płace:

1) w razie zwiększenia przez Radę Ministrów etatów ustalonych w budżecie Państwa – zgodnie z art. 30 ustawy z dnia 1 lipca 1958 r. o prawie budżetowym (Dz. U. Nr 45, poz. 221),

2) w razie zwiększenia stanu zatrudnienia zgodnie z ustalonym rocznym planem rozwoju urządzeń socjalnych i kulturalnych,

3) w związku z przyznaniem awansów w II półroczu w granicach kwoty przewidzianej w budżecie,

4) w odniesieniu do awansów automatycznych (np. nauczycieli, pracowników służby zdrowia), jak również w odniesieniu do premii i dodatków za wysługę lat,

5) w odniesieniu do wynagrodzeń za zastępstwo w okresie choroby lub urlopu pracownika pomocniczo-obsługowego, który w przypadku jednoosobowej obsady nie może być zastąpiony przez innego pracownika,

6) w odniesieniu do wypłat wynagrodzeń zaległych.

§  4.

1. Wprowadza się zasadę, że podwyżki stawek wynagrodzenia, nie wyłączając specjalnych dodatków kwalifikacyjnych i wynagrodzeń ryczałtowych mogą być przyznawane wyłącznie w dwóch terminach: 1 stycznia i 22 lipca każdego roku.

2. Poza tymi terminami podwyżki stawek wynagrodzenia mogą być przyznane pracownikowi jedynie w przypadku konieczności obsadzenia zwolnionego stanowiska kierowniczego lub stanowiska w zakresie kontroli i rewizji oraz w przypadkach, gdy odpowiednie przepisy przewidują awans automatyczny lub automatyczne przyznanie dodatku po dopełnieniu wymaganych warunków (np. dodatku za wysługę lat, za znajomość języków obcych, za pracę w warunkach szczególnie szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych).

§ 5. Zmiana wysokości uposażenia następuje od dnia 1 miesiąca następującego po zaistnieniu warunków do zmiany.

§ 6. Wynagrodzenie pracowników zatrudnionych w niepełnej ilości godzin pracy powinno być wypłacane według przewidzianych dla danego stanowiska stawek uposażenia zasadniczego i dodatków, zmniejszonych odpowiednio do ilości godzin pracy, chyba że przepisy uposażeniowe wyraźnie inaczej stanowią.

§ 7. Specjalne dodatki kwalifikacyjne ustalane są corocznie w limitach miesięcznych. Przekroczenie limitu miesięcznego w przypadku niewykorzystania go w miesiącach ubiegłych jest niedozwolone.

§ 8. Sumy przeznaczone na fundusz płac w jednostkach, których uruchomienie ma nastąpić w ciągu roku budżetowego, powinny być wyodrębnione i wykorzystywane dopiero w miarę uruchamiania tych jednostek.

§ 9. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1960 r.