Zasady gospodarowania funduszem zakładowym.

Monitor Polski

M.P.1951.A-63.830

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lipca 1951 r.

INSTRUKCJA
PRZEWODNICZĄCEGO PAŃSTWOWEJ KOMISJI PLANOWANIA GOSPODARCZEGO
z dnia 23 czerwca 1951 r.
w sprawie zasad gospodarowania funduszem zakładowym.

W celu zapewnienia jednolitego postępowania przy gospodarowaniu funduszem zakładowym utworzonym w przedsiębiorstwach państwowych zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1950 r. o funduszu zakładowym (Dz. U. R. P. Nr 6, poz. 53) i rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 marca 1951 r. w sprawie wykonania ustawy o funduszu zakładowym (Dz. U. R. P. Nr 19, poz. 151), ustala się po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych następujące wytyczne:
1.
Szczegółowego podziału kwot na poszczególne rodzaje potrzeb określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1951 r. o funduszu zakładowym (Dz. U. R. P. Nr 6, poz. 53) dokonuje dyrektor przedsiębiorstwa po uzgodnieniu z radą zakładową w taki sposób, aby z sumy wygospodarowanego w danym roku funduszu zakładowego przypadało:
1)
50% na pozalimitowe inwestycje kulturalne i socjalne, pozalimitowe budownictwo mieszkaniowe oraz na zasilenie budżetu wydatków akcji socjalnej danego przedsiębiorstwa;
2)
30% na współzawodnictwo zorganizowane w zakładzie pracy;
3)
20% na indywidualne nagrody dla pracowników danego przedsiębiorstwa.
2.
W uzasadnionych przypadkach dyrektor przedsiębiorstwa po uzgodnieniu z radą zakładową może ustalić inny podział funduszu zakładowego na cele wymienione w ust. 1 z tym jednak, aby kwoty przeznaczone na nagrody indywidualne nie przekroczyły 20% funduszu zakładowego.
1.
Z sumy ustalonej w sposób określony w § 1 ust. 1 pkt 1 niniejszej instrukcji dyrektor przedsiębiorstwa po uzgodnieniu z radą zakładową dokonuje szczegółowego podziału kwot na pozalimitowe inwestycje kulturalne i socjalne, pozalimitowe budownictwo mieszkaniowe służące potrzebom pracowników danego przedsiębiorstwa oraz na zasilenie budżetu wydatków socjalnych.
2.
Nakłady na cele wymienione w ust. 1 mogą być w zasadzie czynione po ostatecznym (rocznym) ustaleniu odpisów na fundusz zakładowy, a z zaliczkowych odpisów kwartalnych tylko w przypadku, gdy pokryte zostały w pierwszej kolejności wydatki na współzawodnictwo pracy i nagrody indywidualne (§ 1 ust. 1 pkt 2 i 3).
3.
Zużytkowanie kwot przeznaczonych na inwestycje następuje w trybie przewidzianym dla inwestycji pozalimitowych.
1.
Kwotą przeznaczoną na współzawodnictwo pracy (§ 1 ust. 1 pkt 2) dysponuje dyrektor przedsiębiorstwa (zakładu) po uzgodnieniu z radą zakładową.
2.
Wnioski o przyznanie nagród dla pracowników wyróżnionych we współzawodnictwie pracy przedstawia raz na kwartał rada zakładowa na podstawie comiesięcznego podsumowania wyników przez poszczególne ogniwa związkowe (grupy - rady oddziałowe).
3.
Wysokość nagród powinna zamykać się w granicach 100-300 zł na wyróżnionego. W szczególnych przypadkach wysokość nagród dla wybitnie wyróżnionych we współzawodnictwie pracy może być wyższa niż 300 zł, suma tych wyższych nagród nie może przekroczyć 20% kwot przeznaczonych na współzawodnictwo pracy w danym kwartale.
4.
W wyróżnionych zespołach nagrody przyznaje się w zasadzie dla poszczególnych jego członków z uwzględnieniem wkładu ich pracy w osiągnięte wyniki współzawodniczącego zespołu.
5.
Wręczenie nagród w zakładzie powinno odbywać się zasadniczo raz na kwartał, w sposób uroczysty, niezwłocznie po ustaleniu i ogłoszeniu osiągniętych wyników we współzawodnictwie pracy. Wraz z nagrodami pieniężnymi pracownikom powinny być wręczane dyplomy i listy pochwalne podpisane przez dyrektora i radę zakładową.
1.
Kwotą przeznaczoną na nagrody indywidualne (§ 1 ust. 1 pkt 3) dysponuje dyrektor przedsiębiorstwa.
2.
Nagrody indywidualne mogą być przyznawane pracownikom za konkretne zadania i osiągnięcia przekraczające ten zakres ich obowiązków służbowych, który w danych warunkach należy uznać za przeciętnie wymagalny od danego pracownika, lub gdy zadania te wykonane zostały w szczególnie trudnych warunkach.
3.
Zgodnie z zasadą ustaloną w ust. 2 nagrody mogą być przyznawane pracownikom w szczególności za:
1)
prace przyczyniające się do podniesienia wydajności pracy, jakości produkcji lub obniżenia kosztów własnych,
2)
prace wpływające na usprawnienie działalności przedsiębiorstwa (zakładu);
3)
prace przyczyniające się do przedterminowego wykonania planu;
4)
osiągnięcia w zakresie poprawy warunków bezpieczeństwa pracy;
5)
wprowadzenie i skrócenie okresów przyswojenia nowych metod produkcji;
6)
osiągnięcia w zakresie racjonalnej organizacji systemu oszczędnościowego;
7)
inne prace, które dyrektor uzna za godne nagrodzenia.
4.
Wysokość i ilość nagród indywidualnych w ramach kwot przeznaczonych na ten cel ustala dyrektor przedsiębiorstwa. Wysokość jednorazowej nagrody nie może jednak przekroczyć 150% podstawowego miesięcznego wynagrodzenia pobieranego przez nagrodzonego pracownika. Kierownicy podległych komórek (jednostek) mogą przedstawić dyrektorowi odpowiednio uzasadnione wnioski o przyznanie nagród dla podlegających im pracowników. Wnioski o przyznanie nagród indywidualnych dla pracowników zakładu może również przedłożyć dyrektorowi rada zakładowa.
Dyrektor przedsiębiorstwa wielozakładowego może przekazać swoje uprawnienia w zakresie dysponowania funduszem zakładowym poszczególnym kierownikom podległych mu zakładów działających na zasadach wewnętrznego rozrachunku gospodarczego.
Sprawozdania z wykorzystania funduszu zakładowego przedsiębiorstwa przesyłają do jednostki nadrzędnej w ciągu 45 dni po zakończeniu kwartału. Sprawozdania te należy sporządzać według wzoru stanowiącego załącznik do § 18 pkt 1 lit. f) zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 stycznia 1951 r. w sprawie zasad bilansowania i sporządzenia sprawozdań rocznych za rok 1950 (Monitor Polski Nr A-13, poz. 188).
1.
Instrukcja niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1951 r.
2.
Przepisy niniejszej instrukcji mają zastosowanie również do gospodarowania sumami z funduszu zakładowego uzyskanymi przed wejściem w życie niniejszej instrukcji a jeszcze nie rozdysponowanymi.