Zasady gospodarowania funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych oraz grupujących je zjednoczeniach.

Monitor Polski

M.P.1973.12.70

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1974 r.

UCHWAŁA Nr 43

RADY MINISTRÓW

z dnia 2 marca 1973 r.

w sprawie zasad gospodarowania funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych oraz grupujących je zjednoczeniach.

Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. Uchwała określa zasady gospodarowania osobowym funduszem płac w przedsiębiorstwach państwowych oraz grupujących je zjednoczeniach i jednostkach równorzędnych.

2. Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych może rozciągnąć przepisy uchwały na państwowe jednostki gospodarcze nie będące przedsiębiorstwami, dostosowując, w razie potrzeby, przepisy uchwały do warunków pracy tych jednostek.

3. Uchwały nie stosuje się do:

1) wielkich organizacji gospodarczych wdrażających kompleksowe zmiany w metodach planowania i zarządzania gospodarką narodową w oparciu o uchwałę nr 329 Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1972 r. w sprawie wprowadzania kompleksowych zasad ekonomiczno-finansowych w jednostkach i organizacjach gospodarczych,

2) przedsiębiorstw przemysłu materiałów budowlanych objętych uchwałą nr 125 Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 1971 r. w sprawie systemu zarządzania i zachęt materialnych w niektórych przedsiębiorstwach przemysłu materiałów budowlanych.

§ 2. Upoważnia się dyrektorów przedsiębiorstw państwowych do tworzenia lub podwyższania - w ramach planowanego osobowego funduszu płac - funduszy premiowych przeznaczonych na premie dla robotników wynagradzanych według akordowej i czasowo-premiowej formy płac. Premie wypłacane z tych funduszy powinny stwarzać zachętę do poprawy nowoczesności i jakości produkcji, oszczędności surowców i materiałów, lepszego wykorzystania maszyn i urządzeń oraz do wykonywania innych wymiernych zadań, których realizacja przyczynia się do poprawy wyników produkcyjnych i ekonomicznych przedsiębiorstwa, jak również innych zadań mających szczególne znaczenie gospodarcze.

§ 3. 1

1. Oszczędności osobowego funduszu płac, ustalone w trybie bankowej kontroli funduszu płac, pozostają w wysokości 75% w przedsiębiorstwie, a 25% tych oszczędności przedsiębiorstwo przekazuje zjednoczeniu (jednostce równorzędnej), po dokonaniu rozliczeń każdego kwartału z bankiem.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy oszczędności funduszu płac uczniów, funduszu płac na rozruch i szkolenie oraz na pracę nakładczą.

3. Połowę z kwoty 75% oszczędności funduszu płac, pozostających w przedsiębiorstwie po zakończeniu roku, przeznacza się na zakładowy fundusz regulacji płac zgodnie z uchwałą nr 33 Rady Ministrów z dnia 1 lutego 1974 r. w sprawie utworzenia zakładowych i branżowych funduszów regulacji płac (Monitor Polski Nr 6, poz. 40); z pozostałej kwoty oszczędności funduszu płac przedsiębiorstwo obowiązane jest utworzyć rezerwę w wysokości 20% tych oszczędności, przeznaczoną na pokrycie przekroczeń funduszu płac oraz na przedsięwzięcia wymagające okresowego zwiększenia funduszu płac w roku następnym, a resztę oszczędności funduszu płac przedsiębiorstwo wykorzystuje na cele określone w ust. 5.

4. Z oszczędności funduszu płac pozostałych w przedsiębiorstwie, po rozliczeniu funduszu płac za I półrocze, 20% tych oszczędności może być wydatkowanych w II półroczu roku obliczeniowego na nagrody wymienione w ust. 5 pkt 1.

5. Kwoty oszczędności funduszu płac pozostające w przedsiębiorstwie na podstawie rocznego rozliczenia funduszu płac, po przekazaniu ich części zjednoczeniu (jednostce równorzędnej) oraz na zakładowy fundusz regulacji płac i po utworzeniu rezerwy wymienionej w ust. 3, przeznaczone są na:

1) nagrody dla pracowników przyznawane za:

a) realizację zadań mających istotne znaczenie dla poprawy efektywności działalności przedsiębiorstwa,

b) przyczynianie się do zwiększenia wydajności pracy, dającej możliwość trwałego ograniczenia wielkości zatrudnienia,

c) osiągnięcia w zakresie unowocześnienia i poprawy jakości produkcji,

2) awanse i przeszeregowania robotników i pracowników umysłowych w ramach obowiązujących taryfikatorów,

3) dodatki do płac dla pracowników, z wyłączeniem pracowników premiowanych z funduszu premiowego będącego elementem podziału zysku.

6. Koszt roczny awansów i przeszeregowań, o których mowa w ust. 5 pkt 2, nie może przekroczyć kwoty oszczędności funduszu płac, będących w dyspozycji przedsiębiorstwa.

7. . 1. Kwoty oszczędności funduszu płac nie wykorzystane w danym roku przechodzą na rok następny.

8. Kwoty oszczędności funduszu płac oraz rezerwowy fundusz płac, będące w dyspozycji zjednoczenia (jednostki równorzędnej), przeznaczone są na:

1) branżowy fundusz regulacji płac,

2) pokrycie uzasadnionych przekroczeń osobowego funduszu płac w przedsiębiorstwach zgrupowanych w zjednoczeniu,

3) wyrównanie pracownikom, z wyłączeniem pracowników premiowanych z funduszu premiowego będącego elementem podziału zysku, premii utraconej lub zmniejszonej z przyczyn niezależnych od przedsiębiorstwa,

4) dodatkowe nagrody dla robotników w przedsiębiorstwach wykazujących się szczególnymi osiągnięciami,

5) nagrody dla pracowników przedsiębiorstw, z wyłączeniem członków dyrekcji, za opracowanie i wdrożenie konkretnych usprawnień organizacyjno-technicznych dających w efekcie wzrost wydajności pracy przy jednoczesnej optymalizacji zatrudnienia.

9. Warunkiem wykorzystania oszczędności funduszu płac, o którym mowa w ust. 1-8, jest uzyskanie:

1) w przedsiębiorstwach przemysłowych i budowlano-montażowych - relacji pomiędzy wzrostem przeciętnej płacy a wzrostem wydajności pracy,

2) w pozostałych przedsiębiorstwach - relacji pomiędzy wzrostem przeciętnej płacy a wzrostem innych wskaźników określających zadania gospodarcze na poziomie wyższym od wynikającego z planu rocznego dla przedsiębiorstwa. Warunek ten nie dotyczy wykorzystania zakładowych i branżowych funduszów regulacji płac.

10. Przepisów ust. 1-9 nie stosuje się w przedsiębiorstwach, w których obowiązują branżowe zasady wykorzystywania oszczędności funduszu płac, a w szczególności w kopalniach węgla.

§  4.

1. Upoważnia się dyrektorów przedsiębiorstw państwowych do przyznawania w porozumieniu z radą zakładową w ramach planowanego funduszu płac:

1) kwalifikowanym robotnikom o dużym doświadczeniu zawodowym, wyróżniającym się szczególnymi wynikami pracy i wzorową dyscypliną pracy, zaszeregowania wyższego o jedną kategorię od przewidzianego w obowiązującym taryfikatorze kwalifikacyjnym, a robotnikom zaszeregowanym do najwyższej kategorii - stawek płac wyższych o 10% od stawki maksymalnej w tabeli płac danej grupy robotników,

2) wyróżniającym się w pracy wysoko kwalifikowanym pracownikom umysłowym wynagrodzeń zasadniczych wyższych do 10% od maksymalnych określonych dla danego stanowiska w tabeli płac.

2. Liczba robotników oraz pracowników umysłowych w poszczególnych przedsiębiorstwach, którym może być przyznane podwyższone wynagrodzenie zasadnicze według zasad określonych w ust. 1, nie może przekraczać 10% zatrudnionych robotników i pracowników umysłowych. W przedsiębiorstwach, dla których dyrektorzy zjednoczeń ustalili w latach poprzednich wyższą liczbę pracowników, którym przyznane zostało podwyższone wynagrodzenie, utrzymuje się liczbę tych pracowników według stanu w miesiącu grudniu 1971 r.

3. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają uprawnień dyrektorów przedsiębiorstw i zjednoczeń (jednostek równorzędnych) określonych odrębnymi przepisami i decyzjami - w zakresie przyznawania podwyższonych wynagrodzeń większej liczbie pracowników oraz przyznawania wynagrodzeń wyższych niż 10% od maksymalnych, przewidzianych w tabeli płac dla danego stanowiska.

4. Podwyższone wynagrodzenia zasadnicze, o których mowa w ust. 1-3, mogą być przyznawane w danym roku tylko w ramach kwoty wygospodarowanej z planowanego funduszu płac i nie mogą powodować wydatkowania w stosunku rocznym wyższych kwot od kwoty wygospodarowanych oszczędności.

5. Przepisy ust. 1-4 nie dotyczą pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach i zjednoczeniach (jednostkach równorzędnych), w których w okresie od 1971 r. dokonana została reforma płac, polegająca na zmianie struktury płac i podwyższeniu płac zasadniczych.

§ 5. Dyrektorzy przedsiębiorstw i zjednoczeń (jednostek równorzędnych) zapewnią jawność przyznawania nagród i premii.

§ 6. Zaleca się centralnym organizacjom spółdzielczym stosowanie zasad określonych w uchwale w spółdzielczych zakładach pracy.

§ 7. Traci moc § 6 pkt 2 lit. a), b), d) uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1972 r. w sprawie rozszerzenia uprawnień dyrektorów państwowych przedsiębiorstw przemysłowych przemysłu kluczowego i dyrektorów ich zjednoczeń (Monitor Polski Nr 13, poz. 90).

§ 8. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i dotyczy gospodarowania funduszem płac od dnia 1 stycznia 1973 r.

¹ § 3 zmieniony przez § 1 uchwały nr 34 z dnia 1 lutego 1974 r. (M.P.74.6.41) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 1 stycznia 1974 r.