Zasady finansowania inwestycji jednostek i zakładów budżetowych.

Monitor Polski

M.P.1982.33.293

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 1982 r.

UCHWAŁA Nr 272

RADY MINISTRÓW

z dnia 29 grudnia 1982 r.

w sprawie zasad finansowania inwestycji jednostek i zakładów budżetowych.

Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 25 listopada 1970 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. Nr 29, poz. 244) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§  1.

1. Uchwała reguluje zasady finansowania inwestycji jednostek i zakładów budżetowych.

2. Przez użyte w uchwale określenia:

1) jednostka budżetowa - rozumie się również zakład budżetowy,

2) dysponent - rozumie się dysponenta środków budżetowych i dysponenta środków pozabudżetowych; środkami pozabudżetowymi są środki otrzymane z funduszów celowych i społecznych, środki specjalne oraz inne środki nie pochodzące bezpośrednio z dotacji budżetowych,

3) koszty przygotowania inwestycji do realizacji - rozumie się koszty opracowania założeń techniczno-ekonomicznych, koszty badań geologicznych i pomiarów geodezyjnych dotyczących planowanej inwestycji oraz inne koszty związane z przygotowaniem inwestycji do realizacji,

4) minister - rozumie się również kierownika urzędu centralnego, wojewodę i prezydenta miasta stopnia wojewódzkiego.

§  2.

1. Koszty przygotowania inwestycji do realizacji są finansowane ze środków budżetowych i pozabudżetowych, przeznaczonych na finansowanie inwestycji jednostek budżetowych. Nie dotyczy to kosztów przygotowania do realizacji zakładowych inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji, w których wyniku mają powstać obiekty służące zakładowej działalności socjalnej, zwanych dalej "zakładowymi inwestycjami socjalnymi".

2. Środki przeznaczone na finansowanie kosztów przygotowania inwestycji do realizacji są przekazywane przez dysponenta na rachunek finansowania inwestycji otwierany w banku na wniosek inwestora.

3. Inwestor przedstawia dysponentowi informację o terminie i zakresie wykorzystania opracowanych założeń techniczno-ekonomicznych i innych efektów prac związanych z przygotowaniem inwestycji do realizacji. Zakres informacji i terminy ich przedstawiania określa dysponent.

4. Koszty przygotowania do realizacji inwestycji, z której zrezygnowano, zmniejszają fundusz stanowiący równowartość środków otrzymanych na finansowanie tych kosztów. Jako rezygnację z realizacji inwestycji traktuje się również nierozpoczęcie realizacji inwestycji w ciągu 2 lat po upływie roku, w którym zatwierdzono założenia techniczno-ekonomiczne. Jednostka nadrzędna inwestora może w uzasadnionych wypadkach okres ten przedłużyć.

§  3.

1. Inwestycje jednostki budżetowej, polegające zarówno na budownictwie, jak i na zakupach gotowych dóbr inwestycyjnych, są finansowane ze środków przekazywanych przez dysponenta na rachunek finansowania inwestycji, o którym mowa w § 2 ust. 2.

2. Dysponent przekazuje corocznie środki na rachunek finansowania inwestycji w kwotach zapewniających właściwy przebieg realizacji inwestycji. Kwoty te powinny być współmierne do wysokości płatności planowanych w danym roku.

3. Dysponent może przeznaczać środki na finansowanie nowych inwestycji po zapewnieniu środków na finansowanie inwestycji kontynuowanych w wysokości zapewniającej terminowe ich zakończenie.

4. Dysponenci środków budżetowych lub jednostki upoważnione przez tych dysponentów prowadzą ewidencję zaangażowania budżetu z tytułu realizacji inwestycji kontynuowanych. Ewidencja ta powinna zawierać w szczególności dane o zatwierdzonej wartości kosztorysowej rozpoczętych inwestycji, wielkości środków przekazanych na rachunki ich finansowania oraz rozmiarach dalszego zapotrzebowania na środki w poszczególnych latach realizacji tych inwestycji.

5. Środki pozostające na rachunku finansowania inwestycji, po zakończeniu działalności inwestycyjnej oraz uregulowaniu zobowiązań finansowych związanych z tą działalnością, są przekazywane na resortowy (wojewódzki) rachunek bankowy rezerwy środków budżetowych przeznaczonych na finansowanie inwestycji, otwierany w banku na wniosek ministra lub organu przez niego upoważnionego. Jeżeli środki pozostające na rachunku finansowania inwestycji pochodzą z funduszów celowych lub społecznych, podlegają one zwrotowi na rachunki środków właściwych funduszów. Przy dokonywaniu rozliczeń na pokrycie wypłat zalicza się w pierwszej kolejności środki pozabudżetowe.

6. Środkami gromadzonymi na rachunku bankowym rezerwy, o którym mowa w ust. 5, dysponuje minister lub organ przez niego upoważniony. W razie planowania nieprzekazywania w ciągu 2 kolejnych lat środków z tego rachunku na inwestycje, które zgodnie z obowiązującymi zasadami mogą być finansowane ze środków budżetowych, środki te podlegają przekazaniu na dochód budżetu centralnego; nie dotyczy to środków gromadzonych na wojewódzkich rachunkach rezerwy środków budżetowych.

7. Jeżeli środki pozostające na rachunku finansowania inwestycji pochodzą z udziałów otrzymanych od współinwestorów na finansowanie inwestycji wspólnej, po jej zakończeniu są one zwracane współinwestorom proporcjonalnie do wysokości wniesionych przez nich udziałów. Współinwestorzy mogą uzgodnić inne zasady podziału pozostałości środków.

§  4.

1. Ze środków gromadzonych na rachunku finansowania inwestycji, o którym mowa w § 2 ust. 2, są finansowane także koszty związane z nabyciem środka trwałego, obejmujące wartość jego zakupu oraz koszty demontażu, transportu, ponownego montażu i niezbędnych remontów. Środki budżetowe mogą być przeznaczone na ten cel w granicach kwoty określonej w budżecie na inwestycje, ewentualnie zwiększonej o kwotę środków z nadwyżki budżetowej.

2. Przepisy ust. 1 stosuje się również przy:

1) zakupie od innych inwestorów nie przekazanych do eksploatacji budynków, budowli, środków transportowych i innych przedmiotów o charakterze środków trwałych,

2) zakupie od wykonawców prac badawczych przedmiotów o charakterze środków trwałych, nabytych lub wytworzonych w toku prac nad rozwojem nauki i techniki,

3) nabywaniu lokalu na mieszkanie funkcyjne lub lokalu użytkowego w domu budowanym przez innego inwestora,

4) instalowaniu urządzeń i maszyn dzierżawionych lub otrzymanych nieodpłatnie.

3. Wydatki na cele wymienione w ust. 1 i 2, ponoszone w związku z zakładową działalnością socjalną lub mieszkaniową, są finansowane ze środków przeznaczonych na zakładowe inwestycje socjalne lub mieszkaniowe.

§ 5. Środki budżetowe jednostki budżetowej przewidziane na inwestycje mogą być przeznaczone na finansowanie remontu kapitalnego, jeżeli rachunek ekonomiczny wykazuje, iż remont jest bardziej opłacalny. Zmiana przeznaczenia środków budżetowych może być dokonana na podstawie decyzji Ministra Finansów podejmowanej na wniosek zainteresowanego ministra.

§  6.

1. Inwestycje gospodarstwa pomocniczego prowadzonego przez jednostkę budżetową są finansowane jako inwestycje tej jednostki, chyba że zasady gospodarki finansowej gospodarstwa pomocniczego stanowią inaczej.

2. Odpisy amortyzacyjne gospodarstwa pomocniczego, zobowiązanego do amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegają odprowadzeniu na dochody jednostki budżetowej, chyba że zasady gospodarki finansowej tego gospodarstwa stanowią inaczej.

3. Odpisy amortyzacyjne, o których mowa w ust. 2, są przekazywane na właściwy rachunek w terminie do dnia 15 każdego miesiąca za miesiąc bieżący; ewentualne korekty są dokonywane w miesiącu następnym. Roczne rozliczenie odpisów amortyzacyjnych jest dokonywane w terminie wyznaczonym do sporządzenia rocznego sprawozdania finansowego.

4. Środki trwałe służące zakładowej działalności socjalnej i zakładowe domy mieszkalne oraz związane z nimi wartości niematerialne i prawne nie są amortyzowane.

§  7.

1. Jednostki budżetowe wykonujące inwestycje systemem gospodarczym finansują wydatki na ten cel bezpośrednio z rachunku finansowania inwestycji.

2. W zakresie wynagrodzeń, z rachunku, o którym mowa w ust. 1, mogą być wypłacane wyłącznie wynagrodzenia osób fizycznych wykonujących roboty i usługi na podstawie umowy o dzieło lub umowy zlecenia.

§ 8. Przepisy § 1-5 i 7 stosuje się odpowiednio do inwestycji jednostek budżetowych i gospodarstw pomocniczych tych jednostek, polegających na budowie i modernizacji przyzakładowych: ośrodków zdrowia, żłobków, przedszkoli, stołówek, placówek kulturalnych oraz hoteli pracowniczych, a także domów na mieszkania funkcyjne.

§ 9. Zasady finansowania inwestycji określone w uchwale stosuje się odpowiednio do inwestycji jednostek budżetowych, zaliczonych do inwestycji centralnych, z uwzględnieniem zasad szczególnych, które są określone w odrębnych przepisach dotyczących inwestycji centralnych.

§  10.

1. Zakładowe inwestycje socjalne są finansowane ze środków zakładowego funduszu socjalnego, z różnicy między dochodami a kosztami z tytułu sprzedaży i likwidacji środków trwałych służących zakładowej działalności socjalnej oraz środków przekazanych przez związki zawodowe i inne organizacje społeczne.

2. Zakładowe inwestycje mieszkaniowe są finansowane za środków zakładowego funduszu mieszkaniowego.

3. Środki, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być zasilane kredytem bankowym. Kredyt ten podlega spłacie ze środków odpowiedniego funduszu zakładowego w okresie ustalonym w umowie kredytowej.

4. Odsetki od kredytu, o którym mowa w ust. 3, są płacone ze środków zakładowego funduszu socjalnego lub mieszkaniowego.

5. Koszty przygotowania do realizacji zakładowych inwestycji socjalnych i mieszkaniowych są finansowane ze środków przeznaczonych na te inwestycje.

6. Koszty przygotowania do realizacji inwestycji, z której zrezygnowano, zmniejszają fundusz, z którego koszty te zostały sfinansowane.

§  11.

1. Dysponenci wojewódzkich i miejskich funduszów inwestycyjnych jednostek budżetowych w terminie do dnia 31 marca 1983 r.:

1) spłacą zobowiązania finansowe z lat ubiegłych z tytułu:

a) kredytów antycypacyjnych zaciągniętych na zasilenie środków funduszu,

b) wydatków inwestorów, wykazanych przez bank w rozliczeniu za rok 1982,

c) udziałów w inwestycjach wspólnych i towarzyszących, jeżeli podlegają pokryciu ze środków funduszu, a termin wpłaty tych udziałów upłynie do dnia 31 grudnia 1982 r.;

2) przekażą z funduszu na odrębne rachunki utworzone we właściwych oddziałach Narodowego Banku Polskiego:

a) środki otrzymane od inwestorów na finansowanie inwestycji wspólnych i towarzyszących,

b) środki otrzymane od dysponentów funduszów celowych i społecznych,

jeżeli z uzasadnionych przyczyn nie jest możliwe przekazanie wymienionych środków inwestorom, którzy mają z tych środków finansować odpowiednie inwestycje.

2. Z dniem 1 kwietnia 1983 r. likwiduje się wojewódzkie i miejskie fundusze inwestycyjne jednostek budżetowych, a pozostałość środków tych funduszów ustalona po dokonaniu rozliczeń, o których mowa w ust. 1, podlega przekazaniu w terminie do dnia 30 kwietnia 1983 r. na scentralizowany rachunek rozliczeń otwarty w Narodowym Banku Polskim na wniosek Ministra Finansów. Jeżeli dokonanie tych rozliczeń spowoduje wystąpienie ujemnego salda na rachunku środków funduszu, różnica podlega pokryciu ze środków zgromadzonych na scentralizowanym rachunku rozliczeń; wniosek w tej sprawie dysponent funduszu przedstawia Ministrowi Finansów w terminie do dnia 30 kwietnia 1983 r.

§ 12. Z dniem 1 stycznia 1983 r. środki przeznaczone na finansowanie zakupów gotowych dóbr inwestycyjnych, zgromadzone na dotychczasowych rachunkach środków na te zakupy oraz na remonty kapitalne, podlegają przeniesieniu, na wniosek jednostek budżetowych, na bankowe rachunki finansowania inwestycji.

§ 13. Minister Finansów:

1) w porozumieniu z Ministrami Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych dostosuje przepisy uchwały do specyfiki działalności jednostek budżetowych podległych tym ministrom,

2) określi tryb rozliczania kosztów działalności inwestycyjnej jednostek budżetowych.

§ 14. Traci moc uchwała nr 45 Rady Ministrów z dnia 5 marca 1976 r. w sprawie zasad finansowania inwestycji i remontów w jednostkach gospodarki uspołecznionej (Monitor Polski z 1976 r. Nr 15, poz. 69 oraz Dz. U. z 1982 r. Nr 22, poz. 156).

§ 15. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1983 r.