§ 13. - Zasady ewidencji środków trwałych i ich umorzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej działających według zasad rozrachunku gospodarczego.

Monitor Polski

M.P.1962.36.173

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1962 r.

§  13.

1. Środek trwały, wycofany z użytkowania na skutek zniszczenia, zużycia itp., jak również sprzedaży, powinien być postawiony w stan likwidacji.

2. Za datę postawienia środka trwałego w stan likwidacji uważa się datę zatwierdzenia protokołu likwidacji przez kierownika przedsiębiorstwa, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 4 i 5, niezależnie od tego, kiedy nastąpi fizyczna likwidacja środka trwałego.

3. Pojazd samochodowy oddany do kapitalnego remontu, przeprowadzonego w drodze wymiany na inny pojazd samochodowy, uważa się za postawiony w stan likwidacji i zlikwidowany pod datą protokolarnego przyjęcia z zakładu naprawczego pojazdu samochodowego, otrzymanego w zamian za pojazd oddany do kapitalnego remontu.

4. Jeżeli na podstawie przepisów szczególnych istnieje dla danego rodzaju środków trwałych obowiązek uzyskania zgody odpowiedniej jednostki na ich likwidację ze względu na ich znaczenie, wartość, stopień zużycia itp., środki te stawia się w stan likwidacji pod datą otrzymania pisemnej zgody tej jednostki na ich likwidację bądź pod datą upływu terminu, w jakim zgoda miała być wyrażona.

5. Środek trwały zbędny w przedsiębiorstwie, lecz nadający się do dalszej eksploatacji, stawia się w stan likwidacji pod datą jego sprzedaży.

6. Za datę postawienia w stan likwidacji środka trwałego uznanego za niedobór przyjmuje się datę protokołu komisji inwentaryzacyjnej, stwierdzającego niedobór środka trwałego.

7. Postawienie środka trwałego w stan likwidacji księguje się pod datą określoną w ust. 2–6. W razie gdy obiekt postawiony w stan likwidacji nie został fizycznie zlikwidowany, wprowadza się go jednocześnie do ewidencji pozabilansowej. Roszczenia wobec osób odpowiedzialnych za niedobór środka trwałego księguje się na właściwe konta w terminie i trybie ustalonych w zarządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 grudnia 1959 r.

8. Przepisy ust. 1–7 mają odpowiednie zastosowanie przy częściowej likwidacji środka trwałego.