Rozdział 8 - Handel zagraniczny. - Zasady działalności przedsiębiorstw państwowych w 1982 r.

Monitor Polski

M.P.1981.32.287

Akt utracił moc

Wersja od: 5 października 1982 r.

Rozdział  8

Handel zagraniczny.

§  62.

1. Przedsiębiorstwa, na podstawie koncesji nadanej przez Ministra Handlu Zagranicznego, mogą bezpośrednio zawierać umowy z kontrahentami zagranicznymi o eksport i import towarów i usług.

2. Przedsiębiorstwu przysługuje prawo do otrzymania koncesji, jeżeli spełnia następujące warunki zapewniające prawidłową realizację handlu zagranicznego:

1) wartość bezpośredniego eksportu wytwarzanych towarów lub świadczonych usług osiągnęła co najmniej 25% własnej produkcji lub przekroczyła wartość 1 mld złotych rocznie; w razie zmiany kursu złotego do walut zagranicznych kwota ta ulega odpowiedniej zmianie,

2) zapewnia prawidłową obsługę kadrową, organizacyjną i techniczną realizowanego eksportu i (lub) importu towarów oraz usług określonych w koncesji.

3. W uzasadnionych wypadkach koncesja może być nadana mimo niespełniania przez przedsiębiorstwo warunków określonych w ust. 2 pkt 1, w szczególności gdy przedsiębiorstwo ubiegające się o koncesję pozostaje w związkach kooperacyjnych z kontrahentami zagranicznymi, produkuje wyroby z materiałów powierzonych przez kontrahentów zagranicznych lub prowadzi działalność w zakresie eksportu myśli naukowo-technicznej.

4. Minister Handlu Zagranicznego może w umotywowanych wypadkach odmówić nadania koncesji, w szczególnością gdy jej nadanie mogłoby mieć ujemny wpływ na sytuację handlową lub płatniczą Państwa.

5. Koncesji nie nadaje się na prowadzenie obrotu surowcami, paliwami, energią i artykułami rolnymi o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej.

6. Przedsiębiorstwa nie posiadające koncesji, o której mowa w ust. 1, prowadzą eksport i import za pośrednictwem wybranych przez siebie przedsiębiorstw handlu zagranicznego o zbliżonej specjalizacji asortymentowej w formach i na warunkach określonych w umowach pomiędzy kontrahentami.

§  63.

1. Handlowy obrót towarowy i usługowy z zagranicą prowadzi się wyłącznie w ramach pozwoleń na wywóz i przywóz, wydawanych przez Ministra Handlu Zagranicznego.

2. Pozwolenia na wywóz i przywóz, o których mowa w ust. 1, wydaje się w formie:

1) generalnych pozwoleń na wywóz i przywóz,

2) indywidualnych pozwoleń na wywóz i przywóz.

3. Generalne pozwolenia na wywóz i przywóz, o których mowa w ust. 2 pkt 1, są wydawane z ważnością do końca roku kalendarzowego, zwłaszcza gdy dotyczą:

1) realizacji eksportu i importu towarów wymienionych w centralnym planie rocznym,

2) eksportu wewnętrznego,

3) importu części zamiennych,

4) importu kompletacyjnego dla eksportu budownictwa, kompletnych obiektów i statków.

4. Warunkiem uzyskania pozwolenia przywozu jest udokumentowanie uprawnień do dysponowania środkami dewizowymi (gotówką lub kredytami) w celu dokonania tego importu.

§ 64. W centralnym planie rocznym zapewnia się środki dewizowe na import surowców i materiałów centralnie bilansowanych do wysokości określonej w bilansach oraz na import dla inwestycji centralnych.

§  65.

1. Przedsiębiorstwo realizujące import w obrocie wolnodewizowym uzyskuje środki dewizowe przez:

1) dokonywanie odpisów z wpływów z eksportu w walutach wymienialnych, ulokowanych na rachunku w Banku Handlowym w Warszawie S.A., którymi dysponować może wyłącznie właściciel rachunku,

2) uzyskanie przydziału dewiz,

3) zaciąganie kredytów dewizowych.

2. Środki na import realizowany poza sferą obrotu wolnodewizowego przydziela Minister Handlu Zagranicznego.

§  66.

1. Odpisy dewizowe od wpływów walut wymienialnych z eksportu towarów i usług stanowią główne źródło finansowania importu dla przedsiębiorstw.

2. Podstawę określenia stawki odpisu dewizowego stanowi osiągnięta w 1980 r. relacja wartości importu zaopatrzeniowego i kooperacyjnego do eksportu realizowanego w walutach wymienialnych, skorygowana współczynnikiem 0,7.

3. W razie istotnej zmiany w relacji importu do eksportu podstawą określenia stawki odpisu będą założenia importu i eksportu przedsiębiorstwa na 1982 r.

4. Stawka odpisu dewizowego może być w uzasadnionym wypadku podwyższona w taki sposób, aby zapewnić przedsiębiorstwu i ewentualnie jego poddostawcom możliwość nabycia niezbędnych materiałów, komponentów i części zamiennych z importu, potrzebnych do realizacji eksportu.

5. Maksymalna stawka odpisu nie może przekroczyć 50% wpływów z eksportu.

6. Minister Handlu Zagranicznego w porozumieniu z Ministrem Finansów ustali:

1) tryb określania stawek odpisów dewizowych,

2) wysokość stawki odpisu dewizowego dla przedsiębiorstwa w ciągu 1 miesiąca od otrzymania wniosku,

3) wysokość stawki odpisu dewizowego dla przedsiębiorstw transportowych, wykonujących przewozy międzynarodowe.

§  67.

1. Stawkę odpisu dewizowego ustala się indywidualnie dla przedsiębiorstwa lub grupy przedsiębiorstw (zrzeszenia).

2. Indywidualnie stawkę odpisu dewizowego ustala się dla przedsiębiorstwa w razie:

1) otrzymania koncesji na prowadzenie handlu zagranicznego albo

2) realizacji eksportu wolnodewizowego o wartości powyżej 50 mln zł w ciągu roku.

3. Stawkę odpisu dewizowego dla grupy przedsiębiorstw ustala się na wniosek zainteresowanych przedsiębiorstw produkcyjnych bądź usługowych i zainteresowanego przedsiębiorstwa handlu zagranicznego.

4. Przedsiębiorstwo spełniające warunki określone w ust. 2 może wchodzić w skład grupy przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 3. W takim wypadku nie ustala się indywidualnej stawki dla tego przedsiębiorstwa.

5. W wypadku, o którym mowa w ust. 3, przedsiębiorstwa ustalają w drodze umowy zasady współpracy.

§  68.

1. Po ustaleniu stawki odpisu dewizowego w trybie określonym w § 66 ust. 6 Bank Handlowy w Warszawie S.A. otwiera i prowadzi rachunek dewizowy przedsiębiorstwa w walucie wymienialnej, określonej przez właściciela rachunku.

2. Do czasu wpływu dewiz za eksport Bank Handlowy w Warszawie S.A. może udzielić kredytu antycypacyjnego na import, obciążając wpływy na rachunku przedsiębiorstwa.

3. W celu stworzenia Bankowi Handlowemu w Warszawie S.A. warunków do udzielania kredytów, o których mowa w ust. 2, wydziela się w centralnym planie rocznym na 1982 r. odpowiednią kwotę dewiz.

4. Przedsiębiorstwo może odstąpić środki dewizowe, o których mowa w § 65 ust. 1 pkt 1, innemu przedsiębiorstwu współpracującemu w zakresie realizacji eksportu.

5. Zaliczki od kontrahentów zagranicznych na realizację kompletnych obiektów przemysłowych, budowlanych i środków transportu pozostają w dyspozycji przedsiębiorstwa na ich rachunkach dewizowych w bankach polskich, a za zgodą Ministra Finansów - na rachunkach w bankach zagranicznych.

§  69.

1. Przydział środków dewizowych na import inny niż określony w § 64 otrzymują przedsiębiorstwa realizujące programy operacyjne, w razie gdy:

1) nie realizują eksportu za waluty wymienialne,

2) odpis dewizowy nie zapewnia pokrycia wydatków na import.

2. Środki dewizowe, o których mowa w ust. 1, przydziela Minister Handlu Zagranicznego.

§  70.

1. Przedsiębiorstwo może zaciągać w bankach krajowych kredyty dewizowe na import służący inwestycjom szybko rentującym lub bieżącej działalności. Kredyty te są spłacane z wpływów z eksportu w okresie 12 miesięcy.

2. W uzasadnionych wypadkach Minister Finansów może wyrazić zgodę na zaciąganie przez przedsiębiorstwa kredytów finansowych w bankach zagranicznych, a Minister Handlu Zagranicznego w porozumieniu z Ministrem Finansów - na zaciąganie kredytów transakcyjnych w bankach lub u dostawców zagranicznych.

§ 71. Prawo do odpisów dewizowych przysługuje również przedsiębiorstwom handlu zagranicznego w razie realizacji transakcji reeksportowych, giełdowych i koniunkturalnych.

§  72.

1. O wielkości eksportu podstawowych surowców i materiałów objętych obowiązkowym pośrednictwem jednostek wymienionych w załączniku nr 8 do uchwały decyduje się zgodnie z przepisem § 20 ust. 4.

2. Na realizację dostaw określonych w ust. 1 przedsiębiorstwa handlu zagranicznego zawierają umowy z bezpośrednimi dostawcami w uzgodnieniu z przedsiębiorstwami obrotu towarowego, upoważnionymi do obowiązkowego pośrednictwa.

§  73.

1. Przedsiębiorstwu dokonującemu eksportu przysługuje prawo do zwrotu cła importowego, pobranego od surowców, materiałów, półfabrykatów lub elementów kooperacyjnych, zużytych w poszczególnych fazach produkcji towarów sprzedanych na eksport.

2. Przedsiębiorstwu dokonującemu eksportu przysługuje prawo do zwrotu podatku obrotowego wpłaconego do budżetu Państwa w poszczególnych fazach produkcji towarów sprzedawanych na eksport, zwanego dalej "zwrotem podatku".

3. Zwrotu cła i podatku, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się do eksportu rozliczanego po cenach urzędowych.

4. W imporcie i eksporcie towarów, na które stosuje się ceny urzędowe ustalone na podstawie odrębnych przepisów, rozliczenia między odbiorcami i dostawcami a przedsiębiorstwami handlu zagranicznego następują w cenach urzędowych.

5. Upoważnia się Ministra Handlu Zagranicznego do prowadzenia rachunku wyrównawczego.

6. Rachunek wyrównawczy może być zasilany dotacją budżetową do wysokości środków przewidzianych na ten cel w budżecie Państwa. Pozostałość środków na rachunku wyrównawczym jest rozliczana na koniec roku z budżetem Państwa.

7. Zasady prowadzenia rachunku wyrównawczego i rozliczeń ustalą Ministrowie Finansów oraz Handlu Zagranicznego w terminie do dnia 31 grudnia 1981 r.

8. Minister Handlu Zagranicznego dysponuje funduszem nagród tworzonym ze środków budżetowych w celu materialnego zainteresowania działalnością w sferze handlu zagranicznego.

9. Wysokość kwoty funduszu nagród zostanie określona w centralnym planie rocznym i w budżecie Państwa, w części dotyczącej Ministerstwa Handlu Zagranicznego.

§ 74. Minister Handlu Zagranicznego zatwierdza marże przedsiębiorstw handlu zagranicznego.