Zasady bezpieczeństwa uprawiania boksu i podnoszenia ciężarów.

Monitor Polski

M.P.1985.34.227

Akt utracił moc
Wersja od: 15 listopada 1985 r.

ZARZĄDZENIE
PRZEWODNICZĄCEGO GŁÓWNEGO KOMITETU KULTURY FIZYCZNEJ I SPORTU
z dnia 31 lipca 1985 r.
w sprawie zasad bezpieczeństwa uprawiania boksu i podnoszenia ciężarów.

Na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 3 lipca 1984 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 34, poz. 181) zarządza się, co następuje:
Zajęcia i treningi w boksie oraz podnoszeniu ciężarów mogą prowadzić odpowiednio osoby mające uprawnienia trenera lub instruktora boksu bądź podnoszenia ciężarów.
Udział w treningach i zawodach w boksie i podnoszeniu ciężarów może brać osoba, która:
1)
spełnia wymagania w zakresie wieku, określone w odrębnych przepisach,
2)
w razie niepełnoletności posiada zgodę rodziców lub opiekunów,
3)
zaliczyła 9-miesięczne przygotowanie wstępne w formie ćwiczeń ogólnorozwojowych,
4)
ukończyła 9-miesięczne szkolenie specjalistyczne.
Organizatorem przygotowań wstępnych, szkolenia specjalistycznego, treningów oraz zawodów w boksie i podnoszeniu ciężarów jest:
1)
właściwy polski związek sportowy,
2)
stowarzyszenie kultury fizycznej mające sekcje bokserskie lub podnoszenia ciężarów.
1.
Zawodnicy biorący udział w zawodach bokserskich oraz w walkach sparingowych są obowiązani używać zabezpieczeń w postaci:
1)
rękawic,
2)
bandaży na dłonie,
3)
ochraniaczy podbrzusza,
4)
ochraniaczy zębów,
5)
kasków ochronnych.
2.
Rękawice, ochraniacze podbrzusza, ochraniacze zębów oraz kaski ochronne muszą mieć atest techniczny zgodny z ustalonymi w tym zakresie przepisami.
1.
Przegranie przez zawodnika walki na zawodach bokserskich przez nokaut lub z innych przyczyn powodujących niezdolność do kontynuowania walki (rsc, rsch) podlega wpisowi do książeczki sportowo-lekarskiej.
2.
Wpisu, o którym mowa w ust. 1, dokonuje lekarz zawodów.
3.
Organizator zawodów jest obowiązany powiadomić o przegraniu walki w sposób określony u ust. 1:
1)
właściwą dla miejsca zamieszkania zawodnika przychodnię sportowolekarską,
2)
właściwy okręgowy związek bokserski,
3)
Polski Związek Bokserski, gdy chodzi o zawodnika członka kadry narodowej seniorów lub juniorów bądź rezerwy kadry narodowej seniorów.
4.
Trener prowadzący zajęcia treningowe jest obowiązany zawiadomić lekarza i zarząd klubu o przegraniu przez zawodnika walki sparingowej w sposób określony w ust. 1 oraz dokonać odpowiedniego zapisu w książeczce sportowo-lekarskiej.
1.
Liczba stoczonych przez zawodnika walk na zawodach bokserskich nie może przekroczyć w ciągu roku:
1)
10 - gdy chodzi o młodzików,
2)
20 - gdy chodzi o juniorów młodszych,
3)
25 - gdy chodzi o juniorów,
4)
30 - gdy chodzi o seniorów.
2.
Liczba walk bokserskich określona w ust. 1 obejmuje również walki stoczone w ramach reprezentacji narodowej.
Ustala się następujący czas trwania walk bokserskich:
1)
dla seniorów, juniorów i juniorów młodszych - 3 rundy po 3 minuty z jednominutowymi przerwami pomiędzy rundami,
2)
dla młodzików - 3 rundy po 2 minuty z jednominutowymi przerwami pomiędzy rundami.
Walki bokserskie mogą być rozgrywane wyłącznie między zawodnikami należącymi do tej samej kategorii wiekowej, z tym że juniorzy młodsi po ukończeniu siedemnastego roku życia mogą walczyć również z juniorami, a juniorzy po ukończeniu osiemnastego roku życia mogą walczyć z seniorami.
Zawodnicy nie mogą mieć na sobie żadnych przedmiotów mogących spowodować uraz ciała przeciwnika.
Sędzia główny przed rozpoczęciem zawodów jest obowiązany do sprawdzenia:
1)
stanu technicznego ringu,
2)
protokołu ważenia zawodników,
3)
protokołu badań lekarskich.
1.
Walki na ringu prowadzi sędzia ringowy, który przed rozpoczęciem każdej walki w szczególności sprawdza:
1)
czy sędziowie punktowi i lekarz są gotowi do pełnienia swych funkcji,
2)
stan rękawic,
3)
prawidłowość ubiorów zawodników.
2.
Sędzia ringowy kontroluje przebieg walki zawodników i jej zgodność z regulaminem walk.
3.
Po zakończeniu walki sędzia ringowy przyjmuje od sędziów punktowych karty punktowe, sprawdza prawidłowość ich wypełnienia i przekazuje do ogłoszenia werdyktu.
1.
Walki bokserskie mogą odbywać się wyłącznie na ringu.
2.
Ring, o którym mowa w ust. 1, powinien:
1)
mieć podłogę wyłożoną masą gąbczastą grubości do 2 centymetrów i warstwą filcu oraz pokrytą naciągniętą tkaniną brezentową,
2)
być okolony 3 liniami o średnicy 3-5 cm, obszytymi płótnem i zamocowanymi do narożnych słupków na wysokości 40, 80 i 130 cm od podłogi i co najmniej 100 cm od bocznych krawędzi podłogi,
3)
mieć oznaczone dwa narożniki - jeden w kolorze zielonym i drugi w kolorze czerwonym,
4)
mieć przy narożnikach, o których mowa w pkt 3, wejścia na ring,
5)
przed każdym wejściem mieć pojemnik z kalafonią do obuwia.
3.
Ring umieszczony jest na podwyższeniu o wysokości nie mniejszej niż 30 cm i nie większej niż 150 cm.
Podnoszenie ciężarów wolno uprawiać na pomostach o wymiarach co najmniej 2x2 m oraz wyłącznie sztangami mającymi atest i numerację fabryczną.
1.
W odległości 1,5 m od krawędzi pomostu nie mogą znajdować się jakiekolwiek przedmioty mogące spowodować uraz ciała.
2.
Przepis ust. 1 dotyczy również pojemnika z talkiem do nacierania rąk oraz pojemnika z kalafonią do nacierania obuwia.
1.
W trakcie treningów:
1)
na sali treningowej - nie może znajdować się mniej niż 2 osoby, w tym jedna z uprawnieniami do prowadzenia zajęć w podnoszeniu ciężarów,
2)
na pomoście - oprócz ćwiczącego mogą przebywać wyłącznie osoby asekurujące go w trakcie ćwiczenia.
2.
W czasie zawodów na pomoście może przebywać wyłącznie zawodnik.
1.
Każdą kontuzję, chorobę lub omdlenie w trakcie zawodów, treningów lub pokazów należy zgłosić lekarzowi.
2.
Organizator zawodów jest obowiązany powiadomić o wypadku, o którym mowa w ust. 1, właściwą dla miejsca zamieszkania zawodnika przychodnię sportowolekarską, klub oraz okręgowy związek podnoszenia ciężarów, a jeżeli chodzi o członka kadry narodowej lub rezerwy kadry narodowej - również Polski Związek Podnoszenia Ciężarów.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.