Zasadnicze rozwiązania urbanistyczno-architektoniczne.

Monitor Polski

M.P.1952.A-42.608

Akt utracił moc

Wersja od: 23 maja 1952 r.

INSTRUKCJA

MINISTRA BUDOWNICTWA MIAST I OSIEDLI

z dnia 5 lutego 1952 r.

w sprawie zasadniczych rozwiązań urbanistyczno-architektonicznych.

Na podstawie § 2 ust. 3 uchwały Nr 817 Prezydium Rządu z dnia 1 grudnia 1951 r. w sprawie zatwierdzania projektów urbanistycznych i architektonicznych (Monitor Polski Nr A-102, poz. 1481) ustala się, co następuje:

1. Za zasadnicze rozwiązania urbanistyczno-architektoniczne, podlegające zatwierdzeniu przez prezydia wojewódzkich rad narodowych, w rozumieniu § 2 ust. 2 uchwały Nr 817 Prezydium Rządu z dnia 1 grudnia 1951 r. w sprawie zatwierdzania projektów urbanistycznych i architektonicznych (Monitor Polski Nr A-102, poz. 1481), uważać należy rozwiązania, związane z budową lub odbudową budowli, które ze względu na charakter, wygląd lub położenie wpłyną decydująco na plastyczne ukształtowanie miasta lub osiedla albo ich części, a mianowicie:

1) budowli większych i o charakterze monumentalnym, jak: gmachy administracyjne, muzea, teatry, szpitale, szkoły, dworce, pomniki, mosty, obiekty zabytkowe, parki itp.,

2) ośrodków przemysłowych,

3) ośrodków wypoczynkowych i sportowych,

4) ośrodków w osiedlach rolniczych,

5) obiektów związanych z historią kultury narodowej, życiem jej wielkich przedstawicieli oraz z martyrologią narodową.

2. Prezydia wojewódzkich rad narodowych decydują w każdym przypadku, czy rozwiązanie urbanistyczno-architektoniczne należy uważać za zasadnicze w rozumieniu ust. 1. 3. Prezydia wojewódzkich rad narodowych zatwierdzają projekty urbanistyczne dla tych miast i osiedli, dla których zatwierdzenie projektów urbanistycznych nie zostało zastrzeżone Prezydium Rządu i Ministrowi Budownictwa Miast i Osiedli (§ 3 ust. 1 i § 4 ust. 1 uchwały Nr 817 Prezydium Rządu z dnia 1 grudnia 1951 r.).