Zaopatrzenie zakładów przemysłu drobnego w surowce wtórne ze źródeł będących w dyspozycji Centralnego Zarządu Gospodarki Złomem i Centrali Odpadków Użytkowych.

Monitor Polski

M.P.1953.A-61.751

Akt utracił moc

Wersja od: 27 czerwca 1953 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU DROBNEGO I RZEMIOSŁA

z dnia 15 czerwca 1953 r.

w sprawie zaopatrzenia zakładów przemysłu drobnego w surowce wtórne ze źródeł będących w dyspozycji Centralnego Zarządu Gospodarki Złomem i Centrali Odpadków Użytkowych.

W związku z § 14 zarządzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 16 września 1952 r. w sprawie zaopatrywania zakładów przemysłu drobnego w surowce wtórne (Monitor Polski Nr A-84, poz. 1332) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przedsiębiorstwa państwowego przemysłu drobnego, spółdzielnie pracy zrzeszone w Związku Spółdzielni Przemysłowych i Rzemieślniczych, Centrali Spółdzielni Inwalidów i Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego oraz szkoły zawodowe podległe Ministrowi Przemysłu Drobnego i Rzemiosła są upoważnione do bezpośredniego zakupu surowców wtórnych znajdujących się w składnicach Centrali Odpadków Użytkowych, zwanej dalej w skrócie C.O.U. i składnicach Centralnego Zarządu Gospodarki Złomem, zwanego dalej w skrócie C.Z.G.Z., z wyjątkiem surowców wtórnych gospodarowanych centralnie stosownie do § 18 zarządzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 16 września 1952 r. w sprawie zaopatrywania zakładów przemysłu drobnego w surowce wtórne (Monitor Polski Nr A-84, poz. 1332).

§  2.

1. Jednostki wymienione w § 1 mają prawo zakupu surowców wtórnych - przydatnych do produkcji w ich zakładach - w ilościach wypływających z planów produkcyjnych. Oparte na tej podstawie zamówienia powinny być zaopiniowane przez wydziały przemysłu prezydiów wojewódzkich rad narodowych pod kątem widzenia potrzeby dokonania zakupu.

2. Zakup surowców, o których mowa w ust. 1, powinien nastąpić na podstawie pisemnego zamówienia złożonego po uprzednim sprawdzeniu, czy dany artykuł znajduje się na składzie.

§ 3. Indywidualne zakłady rzemieślnicze mają prawo nabywania surowców wtórnych na podstawie wydanych przez wydziały przemysłu prezydiów wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi) zaświadczeń, stwierdzających celowość sprzedaży tych surowców.

§ 4. Przedstawiciele jednostek wymienionych w § 1 mają prawo wstępu do składnic C.O.U. i C.Z.G.Z. celem dokonania wyboru surowca wtórnego na podstawie pisemnego upoważnienia wydziału przemysłu prezydium wojewódzkiej rady narodowej, właściwego ze wzglądu na siedzibę danej składnicy.

§ 5. W zakresie rozliczeń przy sprzedaży surowców wtórnych obowiązują przepisy uchwały nr 877 Prezydium Rządu z dnia 12 grudnia 1951 r. w sprawie zasad rozliczeń za dostawy, usługi i roboty między jednostkami gospodarki uspołecznionej (Monitor Polski Nr A-103, poz. 1500).

§ 6. Składnice C.O.U. i C.Z.G.Z. obowiązane są umieszczać na fakturach i listach przewozowych adnotacje "Surowce wtórne".

§ 7. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.