Założenia polityki energetycznej Polski do 2010 r.

Monitor Polski

M.P.1990.43.332

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 listopada 1990 r.

UCHWAŁA

SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 9 listopada 1990 r.

w sprawie założeń polityki energetycznej Polski do 2010 r.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej po zapoznaniu się z "Założeniami polityki energetycznej Rzeczypospolitej Polskiej na lata 1990-2010" uznaje je za materiał wstępny do dalszych prac nad polityką energetyczną kraju. Jednocześnie uważa przedłożone opracowanie za niewystarczające i niespójne z założeniami polityki ekologicznej oraz nie zawierające odpowiednich analiz ekonomicznych.

Polityka energetyczna kraju w najbliższej przyszłości musi być skierowana przede wszystkim na zmniejszenie energochłonności naszej gospodarki. Powinna ona uwzględniać zrównoważenie popytu i podaży nośników energetycznych oraz być ściśle związana z prognozami społecznego i gospodarczego rozwoju kraju, przy uwzględnieniu przede wszystkim restrukturyzacji gospodarki narodowej oraz ochrony środowiska. Ochrona środowiska powinna być podstawowym czynnikiem warunkującym wybór technologii energetycznych.

Za podstawowe kierunki polityki energetycznej kraju Sejm uważa:

1. W zakresie zmniejszenia energochłonności gospodarki:

- przyjęcie naczelnej zasady priorytetu inwestycji najefektywniejszych; dotyczy to racjonalizacji zużycia i produkcji energii,

- stworzenie mechanizmów ekonomicznych stymulujących modernizację energochłonnych technologii i wyrobów,

- stworzenie mechanizmów zmniejszających marnotrawstwo proste we wszystkich działach gospodarki.

2. W zakresie nośników energii pierwotnej:

- zmniejszenie udziału paliw stałych, a zwiększenie udziału paliw węglowodorowych i różnych rodzajów energii odnawialnych,

- istotną poprawę jakości węgla kamiennego,

- ponowne przeanalizowanie rzeczywistych kosztów wykorzystywania złóż węgla brunatnego, z uwzględnieniem wymogów ochrony środowiska,

- zwiększenie podaży gazu ziemnego ze źródeł własnych i importu (ze zróżnicowaniem kierunków) oraz rozbudowę sieci przesyłowych,

- rozwój przemysłu rafineryjnego i petrochemicznego dostosowanego do zmiany kierunków importu ropy, w tym zwiększenie możliwości przeładunkowych baz paliw w portach.

3. W zakresie elektroenergetyki:

- modernizację i rekonstrukcję istniejących elektrowni i elektrociepłowni, w celu zmniejszenia ich negatywnego wpływu na środowisko oraz w celu wzrostu stopnia skojarzenia produkcji energii elektrycznej i ciepła, a także zwiększenia mocy osiągalnej,

- kontynuację budowy kaskadowego systemu elektrowni na Wiśle,

- rozbudowę elektroenergetycznych sieci przesyłowych, zapewniającą zwiększenie bezpieczeństwa pracy krajowego systemu oraz obniżenie sieciowych strat energii,

- rozbudowę i modernizację elektroenergetycznych sieci rozdzielczych, ze szczególnym uwzględnieniem sieci wiejskich,

- podjęcie działań zmierzających do zmiany krzywej obciążenia elektrycznego (taryfy, liczniki wielotaryfowe, sterowanie licznikami),

- budowę elektrowni konwencjonalnych z pełnym zabezpieczeniem wymogów ochrony ekologicznej (Opole, Pruszków),

- możliwość budowy elektrowni jądrowych wyłącznie przy wykorzystaniu nowych generacji reaktorów, zapewniających efektywność ekonomiczną i bezpieczeństwo ekologiczne.

Za najpilniejsze zadania w zakresie regulacji prawnych i rozwiązań organizacyjnych Sejm uważa:

1. Powołanie Agencji Poszanowania Energii podległej Prezesowi Rady Ministrów - jako pierwszego etapu utworzenia centralnego organu odpowiedzialnego za prowadzenie kompleksowej polityki energetycznej państwa.

2. Wprowadzenie standardów użytkowania paliw i energii, opłat, podatków, preferencyjnych kredytów, rynku handlu zaoszczędzoną energią oraz wspieranie działań społecznych na rzecz poszanowania energii i rozwoju odnawialnych źródeł energii.

3. Wprowadzenie w ciągu 2 lat struktury cen paliw i energii, odzwierciedlającej strukturę kosztów ich pozyskania.

4. Opracowanie nowelizacji ustawy o gospodarce energetycznej, obejmującej również zadania elektroenergetyki.

5. Doprowadzenie do zgodności polityki energetycznej z polityką ekologiczną.

6. Powszechne wprowadzenie edukacji w dziedzinie energetyki i ekologii, ze szczególnym uwzględnieniem racjonalizacji.

Proponowane kierunki działań powinny zapewnić, obok bezpieczeństwa energetycznego, również poprawę warunków ekologicznych, w tym:

- istotne zmniejszenie emisji dwutlenku siarki i tlenków azotu,

- rozwiązanie problemu odpadów kompleksu paliwowo-energetycznego,

- rozwiązanie problemu odsalania wód kopalnianych,

- zrekultywowanie wszystkich gruntów zdegradowanych przez przemysł paliwowo-energetyczny i przeznaczenie ich do przyrodniczego użytkowania, jak też naprawienie szkód.

Ze względu na szczególne znaczenie bezpieczeństwa energetycznego i ekologicznego kraju Sejm zobowiązuje Rząd do przedłożenia pełnych założeń polityki energetycznej w terminie do końca 1991 r.

Jednocześnie Sejm uznaje za konieczne określanie przez Rząd bardziej szczegółowych, kilkuletnich programów działania w zakresie podaży i racjonalnego użytkowania energii. Informację o zamierzeniach w zakresie gospodarki paliwowo-energetycznej na najbliższe 2 lata Rząd przedstawi Sejmowi w terminie do dnia 30 czerwca 1991 r.