Zalecenia i opinie komisji rad narodowych udzielanych kierownikom wydziałów.

Monitor Polski

M.P.1964.39.183

Akt utracił moc

Wersja od: 13 czerwca 1964 r.

UCHWAŁA Nr 158

RADY MINISTRÓW

z dnia 6 czerwca 1964 r.

w sprawie zaleceń i opinii komisji rad narodowych udzielanych kierownikom wydziałów.

Na podstawie art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych (Dz. U. z 1963 r. Nr 29, poz. 172) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Uchwała dotyczy określenia spraw, w których:

1) udzielane przez komisje rad narodowych zalecenia dotyczące wykonania zadań wydziałów lub usunięcia zatwierdzonych braków są dla kierowników wydziałów wiążące,

2) kierownicy wydziałów są obowiązani zasięgać opinii komisji,

3) opinie komisji są dla kierownika wydziału wiążące.

§  2.

1. Określenie przez prezydia rad narodowych spraw, w których zalecenia komisji są wiążące dla kierowników wydziałów, wymaga uzgodnienia z zainteresowanymi komisjami rad.

2. Określenie spraw, o których mowa w ust. 1, przez prezydia rad narodowych powiatowych, miejskich, dzielnicowych, gromadzkich i osiedli następuje na podstawie wytycznych prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa).

§ 3. Zalecenia komisji wymienione w uchwałach prezydiów rad narodowych jako wiążące (§ 2) mogą w szczególności dotyczyć:

1) usprawnienia pracy wydziałów i podległych jednostek, zwłaszcza w zakresie obsługi interesantów, podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników i kultury pracy,

2) czynności wstępnych w zakresie przygotowywania sesji rady narodowej,

3) uproszczenia sposobu załatwiania skarg i wniosków obywateli oraz krytyki prasowej,

4) zwalczania przejawów biurokratycznego stosunku do obywatela,

5) upowszechniania wśród ludności dorobku i zamierzeń rad,

6) realizacji postulatów i wniosków ludności,

7) korzystania z inicjatywy organizacji społecznych i współdziałania z nimi, zwłaszcza przy włączaniu ludności do realizacji zadań rad narodowych,

8) czynów społecznych dla realizacji określonych zadań gospodarczych, socjalnych i kulturalnych.

§  4.

1. W toku załatwiania ważniejszych spraw kierownicy wydziałów zasięgają opinii komisji. W szczególności kierownicy wydziałów obowiązani są zasięgać opinii komisji w sprawach załatwianych przez wydziały w zakresie:

1) konkretyzacji zadań planu gospodarczego i budżetu oraz ustalania wytycznych dotyczących realizacji zadań długofalowych w dziedzinach zarządzanych przez wydział,

2) przenoszenia kredytów w budżetach rad narodowych,

3) koordynacji inwestycji jednostek określonego resortu,

4) organizowania i finansowania czynów społecznych,

5) rozwoju produkcji chałupniczej i twórczości regionalnej,

6) rozwoju produkcji rolnej,

7) usprawnienia i modernizacji handlu wewnętrznego,

8) ustalania rozdzielników sprzętu, towarów i materiałów deficytowych z przydziału centralnego,

9) rozwoju kultury fizycznej i turystyki,

10) budowy i rozbudowy urządzeń komunalnych, specjalizacji zakładów i placówek świadczących dla ludności usługi gospodarcze i socjalno-kulturalne oraz godzin ich otwarcia, jak również w sprawach związanych z ustaleniem sieci komunikacji miejscowej (autobusowej, tramwajowej i trolejbusowej) i rozkładów jazdy,

11) programowania masowych imprez kulturalno-oświatowych i artystycznych,

12) rozdziału kwot na remonty budynków mieszkalnych oraz ustalenia budynków przewidzianych do remontu.

2. Obowiązek zasięgania opinii komisji nie rozciąga się na sprawy, które z mocy przepisu szczególnego podlegają zaopiniowaniu przez inny czynnik społeczny, jeżeli w skład tego czynnika wchodzi przedstawiciel komisji rady narodowej.

§ 5. Szczegółowe określenie spraw, w których kierownicy wydziałów obowiązani są zasięgać opinii komisji, oraz spraw, w których opinie komisji są wiążące dla kierowników wydziałów, następuje w trybie określonym w § 2.

§ 6. Przy określaniu spraw, w których opinie komisji są wiążące, prezydia rad narodowych uwzględniają spośród określonych w § 4 ust. 1 sprawy, w których kierownicy wydziałów w ramach przysługujących im uprawnień podejmują decyzje we własnym zakresie. W szczególności mogą to być sprawy wymienione w § 4 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 5-10.

§ 7. Kierownik wydziału uzgadnia z przewodniczącym komisji termin, w którym komisja udzieli opinii w sprawie. Termin ten nie powinien być krótszy niż 14 dni, licząc od dnia jej przedstawienia, chyba że okoliczności sprawy uzasadniają konieczność wcześniejszego uzyskania opinii komisji.

§ 8. Wiążące zalecenia i opinie komisji objęte uchwałą prezydium (§§ 3 i 6) nie mogą dotyczyć sposobu rozstrzygnięcia konkretnych spraw podlegających załatwieniu na zasadach określonych w kodeksie postępowania administracyjnego oraz w przepisach o postępowaniach szczególnych (art. 194 kpa).

§ 9. Prezydia rad narodowych zapewnią:

1) należytą pomoc komisjom w zakresie wydawania zaleceń i opinii,

2) systematyczną kontrolę - przy współudziale komisji:

a) wykonywania przez kierowników wydziałów obowiązku zwracania się do komisji o opinię (§ 4 ust. 1) oraz

b) uwzględnienia przez kierowników wydziałów udzielanych im przez komisje wiążących zaleceń i wiążących opinii.

§ 10. W sprawach wymienionych w §§ 2 i 5 prezydia rad narodowych stopnia wojewódzkiego podejmą uchwały i wydadzą wytyczne w terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie uchwały, a prezydia rad narodowych stopnia powiatowego i gromadzkiego podejmą uchwały w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania wytycznych.

§ 11. Przepisy uchwały dotyczące wydziałów stosuje się odpowiednio do innych równorzędnych jednostek (komitetów, komisji, referatów, biur) podporządkowanych prezydiom rad narodowych oraz do zjednoczeń, o których mowa w art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych.

§ 12. Uchwała nie narusza przepisów szczególnych, przewidujących obowiązek kierowników wydziałów zasięgania opinii komisji w określonych sprawach.

§ 13. Wykonanie uchwały porucza się prezydiom rad narodowych.

§ 14. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.