Zakaz podwyższania cen umownych towarów przemysłowych.

Monitor Polski

M.P.1984.28.184

Akt utracił moc

Wersja od: 27 grudnia 1984 r.

UCHWAŁA Nr 161

RADY MINISTRÓW

z dnia 14 grudnia 1984 r.

w sprawie zakazu podwyższania cen umownych towarów przemysłowych.

Na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1984 r. Nr 13, poz. 59) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

§ 1. Wprowadza się na okres do dnia 31 grudnia 1985 r. zakaz podwyższania cen umownych (zbytu, hurtowych i detalicznych) towarów przemysłowych zaopatrzeniowych i rynkowych (nieżywnościowych), wytwarzanych przez jednostki gospodarki uspołecznionej. Ceny te, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w uchwale, nie mogą być wyższe od cen ostatnio stosowanych w 1984 r.

§  2.

1. Ceny umowne towarów przemysłowych (§ 1) mogą być podwyższone w razie zmiany po dniu 31 grudnia 1984 r. kosztów własnych produkcji tych towarów z przyczyn niezależnych od producenta, spowodowanych podwyższeniem:

1) cen surowców, materiałów, półfabrykatów, wyrobów i części kooperacyjnych oraz stawek taryfowych przewozowych i energetycznych, z zastrzeżeniem ust. 2,

2) amortyzacji w wyniku zmiany stawek oraz przeceny majątku trwałego na dzień 31 grudnia 1983 r.,

3) stawek podatków obciążających koszty,

4) stawek odpisów na fundusze obciążające koszty producenta.

2. W kalkulacji podwyższanych cen towarów przemysłowych uwzględnia się 90% skutków podwyżki cen węgla kamiennego i brunatnego, koksu i półkoksu, oleju opałowego, paliw gazowych, energii elektrycznej i wyrobów hutnictwa żelaza oraz 95% skutków podwyżki cen urzędowych pozostałych surowców, materiałów i stawek taryfowych.

3. Minister do Spraw Cen może na wniosek:

1) przedsiębiorstwa państwowego, zaopiniowany przez organ założycielski,

2) spółdzielni, zaopiniowany przez zarząd centralnego związku spółdzielczego

oraz zaopiniowany również przez Ministra Gospodarki Materiałowej, zezwolić na uwzględnienie skutków podwyżki cen w większej wysokości niż określona w ust. 2. Przepis zdania poprzedzającego stosuje się odpowiednio do organizacji społecznych prowadzących działalność gospodarczą.

4. Ceny umowne towarów mogą być podwyższone również w razie:

1) wprowadzenia lub wzrostu po dniu 31 grudnia 1984 r. podatku obrotowego,

2) podwyżki marż handlowych (prowizji, narzutów zaopatrzenia).

5. Minister do Spraw Cen w uzgodnieniu z Ministrem Finansów może określić wypadki, w których ceny umowne towarów nie mogą być podwyższone w razie wprowadzenia lub wzrostu po dniu 31 grudnia 1984 r. podatku obrotowego.

6. Przez podwyższenie cen surowców, materiałów, półfabrykatów oraz wyrobów i części kooperacyjnych (ust. 1):

1) wytwarzanych w kraju - rozumie się podwyższenie cen (urzędowych, regulowanych i umownych) stosowanych przez dotychczasowego sprzedawcę albo podwyższenie cen spowodowane zmianą sprzedawcy, jeżeli towar jest objęty obowiązkowym pośrednictwem jednostek obrotu,

2) importowanych - rozumie się podwyższenie ceny w stosunku do przeciętnej ceny płaconej w 1984 r.

7. Minister do Spraw Cen w szczególnie uzasadnionych wypadkach może wyrazić zgodę na podwyższenie cen z przyczyn innych niż wymienione w ust. 1, nie więcej niż o 10%.

§  3.

1. Podwyższenie cen z przyczyn wymienionych w § 2 ust 1 i 4 może nastąpić nie więcej niż o kwotę odpowiadającą wzrostowi po dniu 31 grudnia 1984 r. kosztów produkcji z tych przyczyn i o kwotę odpowiadającą wzrostowi podatku obrotowego i marż handlowych, z uwzględnieniem przepisów ust. 2 i § 2 ust. 2.

2. Podwyższenie cen detalicznych towarów przemysłowych rynkowych nieżywnościowych z przyczyn wymienionych w § 2 ust. 1 i 4 pkt 2 nie może przekraczać 10% ceny detalicznej danego towaru stosowanej ostatnio w 1984 r. lub - za zgodą Ministra do Spraw Cen - 10% średnich cen detalicznych towarów, stosowanych w czwartym kwartale 1984 r. w danym przedsiębiorstwie.

3. Minister do Spraw Cen w szczególnie uzasadnionych wypadkach może wyrazić zgodę na podwyższenie cen detalicznych więcej niż o 10% (ust. 2).

§ 4. Zysk uwzględniony w cenach towarów stanowiących odmiany dotychczas wytwarzanych towarów, objętych na podstawie uchwały zakazem podwyższania cen, nie może być wyższy - zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1984 r. Nr 13, poz. 59) - od zysku przeciętnie uzyskiwanego przez sprzedawcę ze sprzedaży towarów z danej bądź zbliżonej asortymentowo grupy w okresie ostatnich dwóch kwartałów.

§ 5. Minister do Spraw Cen w uzgodnieniu z Ministrami Handlu Wewnętrznego i Usług oraz Finansów może uchylić zakaz podwyższania cen umownych:

1) towarów lub grup towarów, w obrocie którymi osiągnięto zrównoważenie rynku,

2) towarów lub grup towarów, dla których brak jest społecznego uzasadnienia do utrzymywania niezrównoważonego rynku.

§  6.

1. Jednostki gospodarki uspołecznionej, które po wejściu w życie uchwały zamierzają podwyższyć cenę o kwotę wymienioną w § 3, są obowiązane do sporządzenia kalkulacji uzasadniającej wysokość tej kwoty.

2. Minister do Spraw Cen i inne organy sprawujące kontrolę cen przeprowadzają kontrolę prawidłowości sporządzania kalkulacji kosztów i cen, o których mowa w ust. 1.

§ 7. W razie stosowania przez sprzedawcę (producenta lub jednostkę handlową) cen niezgodnie z przepisami uchwały, stosuje się przepisy art. 18 i 19 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach.

§  8.

1. Przepisów uchwały nie stosuje się do cen umownych:

1) towarów, dla których wprowadzono okresowe maksymalne wskaźniki wzrostu cen umownych na określone grupy towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach,

2) towarów zaopatrzeniowych i inwestycyjnych będących:

a) towarami nietypowymi, to jest wytwarzanymi w pojedynczych sztukach lub małych seriach według dokumentacji technicznej uzgodnionej między kupującym a sprzedawcą,

b) towarami pochodzącymi z produkcji próbnej, prototypowej lub wzorcowej,

3) towarów kupowanych i sprzedawanych przez przedsiębiorstwa państwowe "Moda Polska" i "Desa" Dzieła Sztuki i Antyki oraz spółdzielnie zrzeszone w Centralnym Związku Spółdzielni Rękodzieła Ludowego i Artystycznego "Cepelia", a także przez sklepy specjalistyczne innych przedsiębiorstw uspołecznionego handlu rynkowego, określonych przez Ministra do Spraw Cen w uzgodnieniu z Ministrem Handlu Wewnętrznego i Usług,

4) towarów wymienionych w wykazie produktów i usług luksusowych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej (Dz. U. z 1984 r. Nr 16, poz. 75), z uwzględnieniem ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1982 r. w sprawie ograniczenia wykazu produktów i usług luksusowych oraz w sprawie stawek podatku obrotowego od sprzedaży tych produktów i usług (Dz. U. Nr 24, poz. 169 i z 1983 r. Nr 34, poz. 162),

5) towarów, co do których prawo do oznaczania państwowymi znakami jakości "Q" lub "1" przyznano po dniu 31 lipca 1984 r.,

6) towarów przeznaczonych na eksport, jeżeli rozliczenia są dokonywane według cen umownych wynikających z cen uzyskiwanych od kontrahentów zagranicznych (cen transakcyjnych).

2. Przepisów uchwały nie stosuje się również, w razie gdy Minister do Spraw Cen - działając na podstawie art. 2 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o utworzeniu urzędu Ministra do Spraw Cen (Dz. U. Nr 7, poz. 53) - zawrze z producentami (sprzedawcami) porozumienie dotyczące stosowanych przez nich cen.

§ 9. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1985 r.