Zakaz handlu zagranicznymi środkami płatniczymi.

Monitor Polski

M.P.1945.12.46

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 lipca 1945 r.

OBWIESZCZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 20 czerwca 1945 r.

o zakazie handlu zagranicznymi środkami płatniczymi.

Tytułem przypomnienia podaje się do publicznej wiadomości, co następuje:

Na podstawie postanowień art. 5 ust (1) i art. 8 w związku z art. 1 ust. (1) i (2) dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 26 kwietnia 1936 r. w sprawie obrotu pieniężnego z zagranicą oraz obrotu zagranicznymi i krajowymi środkami płatniczymi (Dz. U. R. P. Nr 86, poz. 584 z r. 1938) zmienionego częściowo dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 2 września 1939 r. (Dz. U. R. P. Nr 87, poz. 549):

1) Zabroniony jest handel zagranicznymi środkami płatniczymi. Zagranicznymi środkami płatniczymi w rozumieniu powyższego dekretu są pieniądze (monety, banknoty oraz wszelkie znaki pieniężne papierowe), nie mające w kraju obiegu ustawowego, oraz weksle, czeki, asygnaty kasowe, akredytywy, polecenia wypłat i przekazy, opiewające na waluty zagraniczne i płatne za granicą (dewizy).

2) Zabronione jest wszelkiego rodzaju przekazywanie, wysyłanie i wywóz za granicę środków płatniczych, bez względu na walutę, na jaką opiewają.

3) Kto bez zezwolenia Ministra Skarbu dokonywuje powyższych zabronionych czynności, podlega w myśl przepisów art. 16 dekretu karze więzienia oraz grzywny.

4) Sąd orzeka karę nie niższą, niż 5 lat więzienia i 200.000 zł grzywny, jeżeli sprawca uczynił sobie proceder z popełniania przestępstw, o których wyżej mowa; w tym przypadku sąd może karę więzienia wymierzyć dożywotnio, a grzywnę do wysokości nieograniczonej.

5) W razie skazania za przestępstwo określone w art. 16 dekretu na więzienie, sąd orzeka przepadek będących przedmiotem przestępstwa zagranicznych środków płatniczych, bez względu na to, czyją stanowią własność.