Zadrzewienie kraju.

Monitor Polski

M.P.1955.30.294

Akt utracił moc

Wersja od: 20 lipca 1971 r.

UCHWAŁA NR 240

PREZYDIUM RZĄDU

z dnia 19 marca 1955 r.

w sprawie zadrzewienia kraju.

Prezydium Rządu uchwala, co następuje:

§ 1. Zadrzewienie w rozumieniu uchwały oznacza wszelkie drzewa i krzewy z wyłączeniem rosnących na miejskich (komunalnych) terenach zielonych, w sadach oraz na gruntach leśnych w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1949 r. o państwowym gospodarstwie leśnym (Dz. U. z 1949 r. Nr 63, poz. 494 i z 1950 r. Nr 49, poz. 448) oraz dekretu z dnia 26 kwietnia 1948 r. o ochronie lasów nie stanowiących własności Państwa (Dz. U. Nr 24, poz. 165).

§ 2. W celu wzmożenia zadrzewień szczególnie na obszarach mało lesistych województw i powiatów - zobowiązuje się wszystkich ministrów i prezydia rad narodowych do prowadzenia zadrzewień oraz ich ochrony i pielęgnowania na znajdujących się w ich zarządzie terenach nadających się do tego celu w rozumieniu niniejszej uchwały, a w szczególności:

1) Ministra Transportu Drogowego i Lotniczego - przy drogach publicznych;

2) Ministra Żeglugi - przy wodach otwartych i zamkniętych;

3) Ministra Państwowych Gospodarstw Rolnych i Ministra Rolnictwa - przy wodach otwartych i zamkniętych, przy drogach i zabudowaniach, w parkach oraz na gruntach nie nadających się do innego użytkowania;

4) Ministra Gospodarki Komunalnej - na terenach nie zagospodarowanych w granicach administracyjnych miast i osiedli;

5) Ministra Kolei - wzdłuż torów zgodnie z obowiązującymi przepisami o bezpieczeństwie ruchu i przy zabudowaniach kolejowych;

6) Ministra Leśnictwa - przy dojazdowych drogach leśnych, przy wodach otwartych i zamkniętych, w osadach leśnych oraz na innych gruntach nie nadających się do gospodarczego użytkowania;

7) Ministra Górnictwa i Ministra Hutnictwa - na hałdach, bagrowiskach i przy osiedlach fabrycznych; spod obowiązku zadrzewienia wyłącza się hałdy kopalniane, które w niedalekiej przyszłości mają być eksploatowane dla celów podsadzkowych, uzyskiwania surowców do produkcji materiałów budowlanych lub paliwa; hałdy podlegające wyłączeniu oznaczy Minister Górnictwa;

8) prezydia rad narodowych - na nieużytkach, przy drogach gromadzkich, zabudowaniach oraz na innych terenach nadających się do zadrzewienia.

§ 3. Planowanie i zagospodarowanie zadrzewień należy:

1) w planie centralnym - do ministerstw i podległych im jednostek organizacyjnych, prowadzących zadrzewienia;

2) w planie terenowym - do Ministerstw: Gospodarki Komunalnej, Rolnictwa, Zdrowia, Oświaty, Transportu Drogowego i Lotniczego (drogi gromadzkie) oraz do właściwych wydziałów i zarządów w prezydiach rad narodowych.

§  4.

1. Dla zapewnienia ciągłości zadrzewień przyjmuje się zasadę wprowadzania młodych drzew w sąsiedztwie drzewa przeznaczonego do usunięcia na 5 lat przed jego wycięciem.

2. Stanowiska po usuniętych drzewach i wywrotach, złomach i posuszu powinny być uzupełnione bezzwłocznie.

§ 5. Zarówno przy zakładaniu nowych zadrzewień, jak i odnawianiu już istniejących należy kierować się zasadami:

1) dostosowania gatunków drzew i krzewów oraz formy zadrzewień do miejscowych warunków glebowych, klimatycznych i krajobrazowych;

2) wprowadzania możliwie dużych ilości drzew gatunków szybko rosnących, jak: topola, wierzba, brzoza, modrzew i daglezja;

3) stosowania tylko uznanych gatunków i odmian topoli;

4) zwiększenia udziału gatunków miododajnych, jak lipa i akacja, przemysłowych, jak morwa, cennych liściastych, jak dąb rodzimy, jesion, jawor, klon i olsza czarna, oraz dających pokarm ptakom, jak jarzębina;

5) przy zagospodarowaniu zadrzewień komunalnych w miastach i osiedlach stosuje się normatywy i normy obowiązujące w resorcie gospodarki komunalnej.

§ 6. W celu zapewnienia dostatecznej ilości materiałów zadrzewieniowych potrzebnych do realizacji planów zadrzewień oraz w celu stworzenia podstawy do wzmożenia akcji zadrzewieniowej zobowiązuje się:

1) wszystkich ministrów i prezydia rad narodowych do złożenia Ministrowi Leśnictwa:

a) zapotrzebowania na materiał roślinny (szkółkarski) obejmującego okres planu 5-letniego i perspektywicznego,

b) danych co do wysokości własnej produkcji szkółkarskiej w okresie podanym pod lit. a);

2) Ministrów: Transportu Drogowego i Lotniczego, Państwowych Gospodarstw Rolnych, Rolnictwa, Żeglugi i Kolei do zakładania i prowadzenia szkółek dla produkcji materiału sadzeniowego oraz zbioru nasion w istniejących zadrzewieniach, w ilościach i rozmiarach ustalonych własnymi okresowymi i rocznymi planami zadrzewień;

3) Ministra Gospodarki Komunalnej i Ministra Leśnictwa do produkcji materiału sadzeniowego na potrzeby własne oraz innych resortów, stosownie do otrzymanego zapotrzebowania;

4) Ministra Leśnictwa do dostarczenia na potrzeby szkółkarskie wszystkich ministerstw i rad narodowych zrzezów topolowych uznanych gatunków i odmian oraz nasion i jednoletnich sadzonek innych drzew; produkcja i dostawa zrzezów topolowych znajduje się w wyłącznej gestii Ministra Leśnictwa;

5) Ministra Państwowych Gospodarstw Rolnych do zapewnienia w razie potrzeby zainteresowanym resortom niezbędnej ilości gruntów rolnych przydatnych do założenia i prowadzenia szkółek centralnych.

§  7.

1. W celu podniesienia stanu zdrowotnego zadrzewienia oraz zapewnienia racjonalnego wykorzystania surowca drzewnego planowemu usunięciu podlegają złomy i wywroty, drzewa martwe, chore i obumierające oraz drzewa zdrowe, których usunięcie jest uzasadnione względami gospodarczymi i kształtowaniem krajobrazu.

2. Zasady zagospodarowania zadrzewień ustali Minister Leśnictwa w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami za zgodą resortowego wiceprezesa Rady Ministrów. Zasady te powinny określać, że użytkowanie zadrzewień, a w szczególności usunięcie drzew zdrowych, nie może naruszać podstawowych funkcji biocenotycznych i klimatycznych, jakie spełniają zadrzewienia w krajobrazie.

3. W stosunku do zadrzewień objętych ochroną na podstawie przepisów o opiece nad zabytkami i przepisów o ochronie przyrody dokonywanie jakichkolwiek zmian stanu faktycznego zadrzewienia wymaga uzgodnienia z konserwatorem zabytków lub konserwatorem przyrody.

§  8.

1. Gospodarkę zadrzewieniami prowadzi się zgodnie z okresowymi i rocznymi planami zadrzewień, które powinny przewidywać zadrzewienie najwyżej w ciągu 10 lat wszystkich terenów przeznaczonych na ten cel niniejszą uchwałą.

2. Zobowiązuje się zainteresowanych ministrów i przewodniczących prezydiów rad narodowych do zabezpieczenia w swoich planach rocznych i wieloletnich niezbędnych kwot na finansowanie akcji zadrzewień.

§  9.

1. Zobowiązuje się i upoważnia Ministra Leśnictwa:

1) do koordynowania resortowych planów zadrzewień i produkcji szkółkarskiej;

2) do nadzoru w zakresie realizacji planów (sadzenia, ochrony, pielęgnowania i wyrębu drzew oraz produkcji szkółkarskiej).

2. Spod nadzoru Ministra Leśnictwa wyjęte są zadrzewienia w miastach i produkcja szkółkarska, prowadzone przez resort gospodarki komunalnej.

§  10.

1. Powołuje się przy Ministrze Leśnictwa Międzyresortową Komisję Zadrzewień jako organ doradczy i opiniodawczy.

2. Zakres działania i tryb postępowania oraz skład Międzyresortowej Komisji Zadrzewień ustali Prezes Rady Ministrów.

§  11.

1. Zasady i tryb przeprowadzenia inwentaryzacji zadrzewień i terenów podlegających zadrzewieniu ustali Minister Leśnictwa w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w terminie 6 tygodni od wejścia w życie uchwały. Zainteresowani ministrowie i prezydia rad narodowych w terminie 6 miesięcy od wejścia w życie uchwały dokonają szczegółowej inwentaryzacji tych zadrzewień i terenów.

2. Zasady i tryb sporządzania planów zadrzewień i ich koordynacji ustali w drodze instrukcji Minister Leśnictwa w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego po zasięgnięciu opinii Międzyresortowej Komisji Zadrzewień - w terminie 3 miesięcy od wejścia w życie uchwały.

§  12.

1. Plany roczne zadrzewień (sadzenia, ochrony, pielęgnowania, wyrębu drzew oraz produkcji szkółkarskiej), sporządzone zgodnie z instrukcją, zaopiniowane przez Międzyresortową Komisję Zadrzewień i zatwierdzone przez Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, stanowią krajowy plan gospodarczy zadrzewień włączony do narodowego planu gospodarczego.

2. Plan zadrzewień i produkcji szkółkarskiej na okres lat 1956-1960 oraz plan perspektywiczny na lata 1961-1970 powinny być opracowane w terminie do dnia 31 grudnia 1955 r.

§ 13. Dla zapewnienia realizacji zadań zadrzewieniowych zobowiązuje się:

1) Ministrów: Leśnictwa, Transportu Drogowego i Lotniczego, Państwowych Gospodarstw Rolnych, Rolnictwa, Żeglugi i Kolei do ustawienia stanowisk pracy w ministerstwach i podległych im organach terenowych;

2) prezydia wojewódzkich rad narodowych do powołania w samodzielnych oddziałach leśnictwa stanowisk pracy do spraw zadrzewień w ciągu jednego miesiąca od wejścia w życie uchwały;

3) Ministra Finansów do zapewnienia środków finansowych niezbędnych do realizacji zadań wynikających z uchwały.

§ 14. Dla rozwoju akcji zadrzewieniowej, w szczególności w spółdzielniach produkcyjnych i gospodarstwach indywidualnych - zobowiązuje się:

1) prezydia rad narodowych do udzielania wskazań i pomocy spółdzielniom produkcyjnym i gospodarstwom indywidualnym przy prowadzeniu przez nie zadrzewień, Związek Samopomocy Chłopskiej, Związek Młodzieży Polskiej i inne organizacje społeczne i polityczne do prowadzenia na wsi systematycznej akcji propagandowej i uświadamiającej w sprawie zadrzewień za pośrednictwem prasy, radia, filmów, odczytów i pogadanek;

2) Ministra Oświaty - do prowadzenia wśród młodzieży (a za jej pośrednictwem wśród całego społeczeństwa) szerokiej akcji uświadamiającej o znaczeniu zadrzewień;

3) Ministra Leśnictwa i Ministra Gospodarki Komunalnej - do zaopatrywania spółdzielni produkcyjnych i gospodarstw indywidualnych w niezbędny do założenia zadrzewień materiał sadzeniowy według ustalonego cennika.

§ 15. 1 (skreślony).

§ 16. Traci moc uchwała Prezydium Rządu z dnia 23 grudnia 1950 r. w sprawie zadrzewienia dróg publicznych, brzegów wód otwartych i zamkniętych oraz parków wiejskich, znajdujących się na gruntach będących w posiadaniu Państwa lub instytucji uspołecznionych (Monitor Polski z 1951 r. Nr A-3, poz. 39).

§ 17. Wykonanie uchwały porucza się Ministrowi Leśnictwa, Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego oraz zainteresowanym ministrom.

§ 18. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 15 skreślony przez § 1 pkt 1 uchwały nr 134 z dnia 2 lipca 1971 r. (M.P.71.38.247) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 20 lipca 1971 r.