Zabezpieczenie spłaty kredytu ratalnego.

Monitor Polski

M.P.1970.1.2

Akt utracił moc
Wersja od: 15 stycznia 1972 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 30 grudnia 1969 r.
w sprawie zabezpieczenia spłaty kredytu ratalnego.

Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 13 kwietnia 1960 r. o prawie bankowym (Dz. U. z 1960 r. Nr 20, poz. 121, z 1964 r. Nr 8, poz. 50 i z 1966 r. Nr 24, poz. 151) oraz w związku z § 3 uchwały nr 196 Rady Ministrów z dnia 23 października 1969 r. w sprawie zadań Powszechnej Kasy Oszczędności oraz przejęcia przez Powszechną Kasę Oszczędności zadań i czynności przedsiębiorstwa Obsługa Ratalnej Sprzedaży "ORS" (Monitor Polski Nr 48, poz. 370) zarządza się, co następuje:
1.
Powszechna Kasa Oszczędności (PKO) oraz spółdzielnie oszczędnościowo-pożyczkowe (SOP) zrzeszone w Centralnym Związku Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowych mogą udzielać na zakup artykułów przemysłowych w jednostkach gospodarki uspołecznionej oraz na spłatę należności za korzystanie z usług tych jednostek kredytu, zwanego dalej "kredytem ratalnym", następującym osobom:
1)
pracownikom jednostek gospodarki uspołecznionej, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę,
2)
członkom spółdzielni produkcyjnych,
3)
właścicielom lub użytkownikom gospodarstw rolnych, ogrodniczych i sadowniczych,
4)
oficerom, chorążym, podoficerom zawodowym i nadterminowym,
5)
członkom związków twórczych i członkom spółdzielni pracy,
6)
osobom wykonującym pracę nakładczą, rzemieślnikom i osobom zatrudnionym na podstawie umów agencyjnych lub umów zlecenia,
7)
emerytom (rencistom).
2.
Naczelny Dyrektor Powszechnej Kasy Oszczędności może zezwolić na udzielenie kredytu ratalnego innym grupom osób lub innym osobom niż wymienione w ust. 1.
1.
Kredyt ratalny może być udzielony wyłącznie osobom posiadającym pełną zdolność do czynności prawnych.
2.
Pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę może być udzielony kredyt ratalny, jeżeli przepracowali w danym zakładzie pracy co najmniej 3 miesiące.
3.
Kredyt ratalny nie może być udzielony pracownikom sezonowym, pracownikom w okresach wypowiedzenia pracy i w okresach próbnych, jak również osobom zameldowanym na pobyt czasowy oraz osobom w wieku przedpoborowym i poborowym, z wyjątkiem osób zwolnionych od obowiązku służby wojskowej.
PKO i SOP mogą odmówić kredytu ratalnego, jeżeli nabywca przy poprzednim zakupie nie spłacił w ustalonych terminach zaciągniętego kredytu, dopuszczając do egzekucji, albo jeżeli kredytobiorca lub jego poręczyciele nie dają wystarczającej gwarancji spłaty należności. SOP może ponadto odmówić udzielenia kredytu, jeżeli kredytobiorca zalega z zapłatą innych zobowiązań, jak np. podatkowych czy w obowiązkowych dostawach.
1.
Dla zabezpieczenia kredytu ratalnego kredytobiorca wystawia na ogólną sumę należności jeden weksel opatrzony poręczeniem:
1)
przy kredycie do 5.000 zł - jednego poręczyciela zarabiającego co najmniej 1.200 zł miesięcznie,
2)
przy kredycie powyżej 5.000 zł - dwóch lub więcej poręczycieli o zarobkach, których wysokość w zależności od sumy kredytu określi placówka kredytująca; przy zakupach na raty samochodów suma zarobków poręczycieli miesięcznie powinna wynosić co najmniej 150% ustalonej kwoty miesięcznej raty.
2.
Jeżeli kredytobiorcą jest emeryt (rencista), weksel powinien być opatrzony poręczeniem:
1)
przy kredycie do 5.000 zł - dwóch poręczycieli,
2)
przy kredycie powyżej 5.000 zł - trzech poręczycieli o zarobkach, których wysokość w zależności od sumy kredytu określi placówka kredytująca.
3.
Zabezpieczenie kredytu ratalnego może nastąpić również przez złożenie przez kredytobiorcę kaucji w postaci książeczki oszczędnościowej PKO. Szczegółowe warunki przyjmowania tego rodzaju kaucji określi Naczelny Dyrektor PKO.
4.
Poręczycielem może być współmałżonek. Oboje małżonkowie mogą być poręczycielami przy umowie o kredyt zawieranej przez osobę trzecią.
5.
Centralny Związek Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowych może ustalić inne sposoby zabezpieczenia spłaty kredytu udzielanego przez SOP.
Poręczycielami mogą być tylko osoby uprawnione do uzyskania kredytu ratalnego, z wyjątkiem:
1)
osób pobierających zaopatrzenie emerytalne,
2)
osób zatrudnionych w jednostkach gospodarki uspołecznionej na podstawie umów agencyjnych lub umów zlecenia,
3)
osób wykonujących pracę nakładczą dla jednostek gospodarki uspołecznionej.
1.
Zaświadczenia zakładów pracy, instytucji, organizacji społecznych, politycznych i zawodowych, wydawane pracownikom lub osobom w nich zrzeszonym, osobom zatrudnionym na podstawie umów agencyjnych lub umów zlecenia, jak również osobom wykonującym pracę nakładczą, występującym w charakterze nabywców lub poręczycieli, powinny określać:
1)
wysokość wynagrodzenia (zarobku) w stosunku miesięcznym brutto,
2)
datę rozpoczęcia pracy oraz stanowisko lub charakter wykonywanej pracy,
3)
stwierdzenie, że pracownik nie znajduje się w okresie wypowiedzenia ani w okresie próbnym,
4)
stwierdzenie, że wynagrodzenie (zarobek) nie jest obciążone z tytułu wyroków sądowych lub innych tytułów egzekucyjnych.
2.
Zaświadczenia wydawane członkom związków twórczych powinny zawierać dane wymienione w ust. 1 pkt 1 oraz stwierdzać, że członek jest zrzeszony w związku co najmniej od 3 miesięcy.
3.
Zaświadczenia wystawia się na formularzach powszechnego użytku o symbolu Hr-1 po jednym egzemplarzu dla nabywcy i poręczyciela. Zachowują one swą ważność w okresie jednego miesiąca od daty wystawienia.
4. 1
(skreślony).
1.
Instytucji, która udzieliła kredytu, przysługuje ustawowe prawo zastawu na nabytym przez kredytobiorcę artykule do czasu spłaty kredytu.
2.
Instytucja udzielająca kredytu może zawrzeć z kredytobiorcą dla zabezpieczenia swych roszczeń związanych z udzieleniem kredytu dodatkową umowę o przeniesienie na jej rzecz własności nabytego za udzielony kredyt artykułu do czasu spłacenia kredytu.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1 § 6 ust. 4 skreślony przez § 1 zarządzenia z dnia 22 grudnia 1971 r. (M.P.72.1.6) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 15 stycznia 1972 r.