Wzmocnienie udziału w realizacji planów werbunku siły roboczej i odpowiedzialności gminnych rad narodowych oraz sołtysów za wykonanie tych planów.

Monitor Polski

M.P.1952.A-68.1032

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1953 r.

UCHWAŁA NR 648
PREZYDIUM RZĄDU
z dnia 30 lipca 1952 r.
w sprawie wzmocnienia udziału w realizacji planów werbunku siły roboczej i odpowiedzialności gminnych rad narodowych oraz sołtysów za wykonanie tych planów.

Zapewnienie kluczowym zakładom pracy zorganizowanego dopływu pracowników niezbędnych dla wykonania planów gospodarczych drogą werbunku siły roboczej wymaga wzmocnienia udziału w wykonaniu państwowych planów werbunku siły roboczej podstawowych ogniw jednolitej władzy państwowej - gminnych rad narodowych oraz sołtysów i wzmocnienia ich bezpośredniej odpowiedzialności za wykonanie zadań werbunkowych, ustalonych dla poszczególnych gmin przez prezydia powiatowych rad narodowych.
W związku z tym Prezydium Rządu postanawia:
Prezydia gminnych rad narodowych obowiązane są do:
1)
ustalenia, niezwłocznie po otrzymaniu z prezydium powiatowej rady narodowej, zadań werbunku dla gminy, rozdzielnika liczby osób do zwerbowania na poszczególne gromady, z uwzględnieniem istniejących w gromadach nadwyżek siły roboczej;
2)
powiadamiania sołtysów na bieżących odprawach o ilości osób do zwerbowania z poszczególnych gromad oraz zapoznawania ich z wytycznymi w sprawie werbunku;
3)
dostarczania szczegółowych informacji sołtysom oraz miejscowemu aktywowi społecznemu o warunkach pracy, płacy i bytu w zakładzie pracy, dla którego przeprowadza się werbunek;
4)
udzielania werbownikom, delegowanym przez zakłady pracy na teren gminy, informacji o istniejących w gminie nadwyżkach siły roboczej, kierowania ich do poszczególnych gromad oraz wszechstronnej pomocy w szczególności w organizowaniu spotkań werbowników z ludnością dla popularyzacji werbunku;
5)
nadzorowania wykonania zadań werbunku na terenie gminy przez:
a)
bezpośrednią kontrolę w terenie przeprowadzaną przez członków prezydiów gminnych rad narodowych oraz członków komisji pracy, pomocy społecznej i zdrowia,
b)
omawianie na posiedzeniach prezydiów gminnych rad narodowych sprawozdań sołtysów z przebiegu werbunku nie rzadziej niż raz na 2 tygodnie w czasie jego trwania,
c)
omawianie na każdej sesji gminnych rad narodowych sprawozdań prezydiów gminnych rad narodowych z przebiegu werbunku w okresie jego trwania.
Sołtysi obowiązani są do:
1)
przeprowadzenia narady z aktywem gromadzkim dla ustalenia metod przeprowadzenia werbunku i stałej współpracy przy jego realizacji;
2)
informowania mieszkańców gromady o każdorazowym werbunku prowadzonym w gromadzie przez rozprowadzenie materiału propagandowego oraz przeprowadzanie indywidualnych rozmów z osobami posiadającymi warunki do podjęcia pracy;
3)
organizowania zbiorowych spotkań ludności z werbownikami wysłanymi przez zakłady pracy;
4)
pomocy werbownikom w organizowaniu wyjazdów osób zwerbowanych do zakładów pracy.
Kierownicy zakładów pracy prowadzących werbunek obowiązani są do:
1)
prowadzenia werbunku w ścisłej łączności z prezydiami gminnych rad narodowych i następnie z sołtysami gromad objętych zadaniami werbunku;
2)
rzetelnego i szczegółowego informowania prezydiów gminnych rad narodowych oraz sołtysów o warunkach pracy i płacy i warunkach bytowych robotników w zakładzie pracy. Informacji tych udziela zakład za pośrednictwem werbowników przez dostarczanie materiałów propagandowych, a także w drodze zorganizowania zbiorowych wycieczek do zakładu pracy sołtysów z terenu gromad, w których przewiduje się werbowanie nie mniej niż 10 osób.
Ustala się następujące zasady premiowania sołtysów i gmin za wykonanie zadań werbunkowych:
1) 1
sołtysowi, który wyróżnił się w wykonaniu zadań werbunkowych, może być przyznana premia w wysokości do 120 zł każdorazowo za wykonanie zadań werbunku, przewidujących dla danej gromady zwerbowanie nie mniej niż 5 osób; za wykonanie zadania werbunku przewidującego zwerbowanie ponad 10 osób sołtysowi może być przyznana premia w wysokości do 180 zł;
2)
niezależnie od powyższej premii przyznawanej sołtysom mogą być przyznane gminom premie za wykonanie gminnych zadań werbunku siły roboczej w wysokości wynoszącej: przy wykonaniu zadania werbunku obejmującego od 30 do 50 osób zwerbowanych - zł 500, przy wykonaniu zadania obejmującego od 50 do 75 osób - zł 1.000, przy wykonaniu zadania obejmującego powyżej 75 osób odpowiednio więcej, nie więcej jednak niż zł 1.500 dla jednaj gminy; premie te przeznacza gminna rada narodowa na wniosek prezydiów gminnych rad narodowych na cele kulturalno-oświatowe dla gromad, w których zwerbowano w ramach planowego werbunku najwyższą liczbę osób;
3)
premie dla sołtysów wyróżniających się w wykonaniu zadań werbunkowych przyznaje prezydium powiatowej rady narodowej na wniosek prezydium gminnej rady narodowej; premie dla gminy przyznaje prezydium wojewódzkiej rady narodowej na wniosek prezydium powiatowej rady narodowej;
4)
prezydia gminnych i powiatowych rad narodowych mogą zgłaszać wnioski o przyznanie premii dla sołtysów i gmin w terminie 7 dni od dnia wykonania zadania werbunku przez sołtysa lub gminę;
5)
podstawą przyznania premii zarówno dla sołtysów jak i dla gmin jest lista zwerbowanych osób, poświadczona przez prezydium powiatowej rady narodowej i zaopatrzona przez zakład pracy w stwierdzenie przybycia zwerbowanych robotników do pracy;
6)
premie wypłacane są z kredytów przyznawanych przez Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej.
Bezpośredni nadzór nad przebiegiem werbunku w gminach sprawuje prezydium powiatowej rady narodowej.
Upoważnia się Ministra Finansów do przyznania na wniosek Ministra Pracy i Opieki Społecznej kredytów, niezbędnych dla realizacji niniejszej uchwały. Wysokość ich ustala corocznie Minister Finansów po porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1952 r.
1 § 4 pkt 1 zmieniony przez § 4 uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 10 stycznia 1953 r. zmieniającej stawki wynagrodzenia i premiowania sołtysów, wynagrodzenia prowadzących meldunki oraz premiowania gminnych referentów podatkowych. (M.P.53.A-4.40) z dniem 1 stycznia 1953 r.