§ 4. - Wytyczne co do wykonywania prawa pierwokupu nieruchomości w miastach i osiedlach.

Monitor Polski

M.P.1962.23.98

Akt utracił moc

Wersja od: 15 marca 1962 r.

§  4.

1. Prezydium właściwej rady narodowej (§ 2) nie powinno korzystać z prawa pierwokupu, jeżeli w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub we wstępnie ustalonych założeniach tego planu nieruchomość jest przeznaczona na cele uzasadniające wywłaszczenie.

2. Prezydium właściwej rady narodowej nie powinno korzystać z prawa pierwokupu nieruchomości położonej na obszarze, co do którego została powzięta uchwała wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa), zawierająca wniosek o uznanie obszaru za obszar urbanizacyjny, lub uchwała rady narodowej niższego stopnia w sprawie zwrócenia się do wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) o uchwalenie takiego wniosku.

3. Prezydium właściwej rady narodowej nie powinno korzystać również z prawa pierwokupu nieruchomości obejmujących:

1) domy jednorodzinne lub lokale w małych domach mieszkalnych,

2) budynki przeznaczone na warsztaty rzemieślnicze,

3) budynki położone w miejscowościach uzdrowiskowych lub letniskowych – przeznaczone na prowadzenie małych pensjonatów,

4) gospodarstwa sadownicze lub ogrodnicze

– jeżeli przeznaczenie tych nieruchomości odpowiada planowi zagospodarowania przestrzennego lub wstępnie ustalonym założeniom tego planu. Jeżeli jednak domy i budynki wymienione w pkt 1–3 są położone na działkach o powierzchni przekraczającej powierzchnię normatywną, prezydium właściwej rady narodowej powinno skorzystać z prawa pierwokupu w stosunku do części powierzchni stanowiącej nadwyżkę ponad powierzchnię normatywną, jeżeli nadwyżka ta może być wykorzystana na cele przewidziane w § 3 ust. 1.

4. Nie należy korzystać z prawa pierwokupu, gdy spółdzielcze zrzeszenie budowy domów jednorodzinnych przenosi na poszczególnych członków własność domów wraz z działkami zajętymi pod ich budowę.