Wysokość oprocentowania, szczegółowe kryteria niestosowania oprocentowania oraz określenie rodzajów mierników wartości przy rozkładaniu na raty należności z tytułu sprzedaży i dzierżawy mienia z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Monitor Polski

M.P.1994.24.195

Akt utracił moc
Wersja od: 6 maja 1994 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 8 kwietnia 1994 r.
w sprawie wysokości oprocentowania, szczegółowych kryteriów niestosowania oprocentowania oraz określenia rodzajów mierników wartości przy rozkładaniu na raty należności z tytułu sprzedaży i dzierżawy mienia z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 31 ust. 4, art. 38a ust. 6, art. 39a ust. 2 i art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 5, poz. 23 i Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3) zarządza się, co następuje:
Użyte w zarządzeniu określenie "stopa redyskontowa" oznacza stopę redyskontową weksli przyjmowanych od banków przez Narodowy Bank Polski do redyskonta, ustalaną przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w drodze zarządzenia na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29 i z 1994 r. Nr 1, poz. 2).
1.
Ustalona w pieniądzu, nie spłacona należność za sprzedane mienie, której płatność - zgodnie z umową - rozłożona zostanie na raty, jest oprocentowana w stosunku rocznym, za okres między terminami wymagalności rat - według zmiennej stopy oprocentowania - w wysokości obowiązującej w danym okresie stopy redyskontowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3.
2.
Jeżeli spłata należności następuje przez potrącenie dokonywane zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, oprocentowanie ustala się w wysokości trzykrotnej stopy redyskontowej, chyba że strony w umowie określą niższe oprocentowanie, nie niższe niż stopa redyskontowa.
3.
Jeżeli należność powstała z tytułu sprzedaży dokonanej na zasadach określonych w art. 42 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 5, poz. 23 i Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3), zwanej dalej "ustawą", oprocentowanie wynosi 1/5 stopy redyskontowej, nie mniej jednak niż 3% w stosunku rocznym.
1.
Jeżeli nabywca gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolne wraz z częściami składowymi i przynależnościami wpłacił w terminie wymagalności ratę i 1/2 kwoty oprocentowania obliczonej w myśl § 2 ust. 1, nie mniej jednak niż 8% w stosunku rocznym, to pozostała część należnej kwoty oprocentowania podlega umorzeniu.
2.
Jeżeli nabywca nieruchomości rolnych, majątku obrotowego i ruchomych środków trwałych wpłacił w terminie wymagalności ratę i 1/4 kwoty oprocentowania obliczonej w myśl § 2 ust. 1, nie mniej jednak niż 4% w stosunku rocznym, to pozostała część należnej kwoty oprocentowania podlega umorzeniu.
3.
Przepis ust. 1 stosuje się także w razie rozłożenia na raty nie spłaconej należności z tytułu łącznego nabycia mienia, o którym mowa w ust. 1 i 2. Jeżeli jednak określona w umowie wartość nieruchomości rolnych, majątku obrotowego i ruchomych środków trwałych jest wyższa niż wartość pozostałego mienia, stosuje się przepis ust. 2.
1.
W razie odroczenia terminu płatności raty i oprocentowania, wysokość wpłaty ustala się jako sumę raty i oprocentowania, ustalonego z uwzględnieniem § 3, powiększoną o odsetki od tej sumy w wysokości stopy redyskontowej za okres odroczenia. W tym przypadku nie stosuje się umorzenia odsetek z tytułu dotrzymania odroczonego terminu.
2.
W razie niedotrzymania odroczonego terminu płatności, wysokość wpłaty ustala się w myśl § 2, z tym że z tytułu sprzedaży, o której mowa w § 2 ust. 3, za okres odroczenia ustala się odsetki w wysokości stopy redyskontowej.
1.
W razie rozłożenia na raty ustalonej w pieniądzu należności z tytułu sprzedaży, o której mowa w § 3, mienia przez okres co najmniej roku przez zawarciem umowy, nie wykorzystywanego do prowadzenia działalności produkcyjnej lub usługowej, położonego na terenie gminy uznanej na podstawie przepisów o zatrudnieniu i bezrobociu za szczególnie zagrożoną wysokim bezrobociem strukturalnym, można nie stosować oprocentowania za okres, w którym nabywca zatrudnia na podstawie umów o pracę ustaloną w umowie sprzedaży liczbę osób spośród mieszkańców tej gminy lub innych gmin uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.
2.
W razie odroczenia terminu wpłaty, za okres, o który odroczono wpłatę, pobiera się odsetki w wysokości stopy redyskontowej.
Przepisy § 2-5 stosuje się także przy ustalaniu i wpłacaniu wyrażonego w pieniądzu czynszu z tytułu umowy, o której mowa w art. 38a ustawy.
1.
Ustala się 0,1 tony pszenicy jako inny niż pieniądz miernik należności za sprzedane mienie, czynsz za dzierżawę i czynsz najmu.
2.
Jeżeli rozłożona na raty należność została określona w wysokości równowartości wielokrotności 0,1 tony pszenicy, wysokość wpłaty określa się jako iloczyn wysokości raty wyrażonej w wielokrotności 0,1 tony pszenicy i ceny 0,1 tony pszenicy w okresie, za który następuje wpłata.
3.
Cenę, o której mowa w ust. 2, stanowi średnia krajowa cena skupu 0,1 tony pszenicy, publikowana przez Główny Urząd Statystyczny za półrocze roku kalendarzowego, poprzedzające termin płatności raty należności.
4.
W razie odroczenia terminu wpłaty, za okres, o który odroczono wpłatę, pobiera się odsetki w wysokości stopy redyskontowej.
Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.